Kur kritiku i arkitekturës Reyner Banham u nis për të identifikuar se çfarë do të njihej si brutalizëm, ai i destinoi shqetësimet e tij në një pyetje të thjeshtë. “Brutalizmi i ri”, pyeti ai. “Etikë apo estetikë?”

Në radhën e ndërtesave të Banhamit, stili i ndërtimit të cilin e kishte analizuar kishte të bënte sipas tij dhe opinionit publik me ndërtesa të cilat paraqisnin një lloj brutaliteti. Ndërtesa këto të cilat shumica prej tyre i përkasin periudhës socialiste dhe bartin karakteristikat e asaj kohe.

Në vazhdim do të paraqesim tetë strukturat të cilat janë të ndërtuara nga betoni dhe që në në shikim të parë sipas arkitektit kritik Braham dhe anketës së bërë me opinionin publik amerikan paraqesin brutalitet.

Spitali i Shën Jozefit nga Bertrand Goldberg, Tacoma, Wash., Shtetet e Bashkuara, 1974

Një shtrirje e kompleksit spitalor Tacoma, sipërfaqja e valëzuar e dizajnit të Bertrand Goldberg është një artikulim i teorisë së tij të “dizajnit bërthamor”, në të cilin secili kuadrat strehonte shtretër të pacientëve të grumbulluara rreth stacioneve të pleqve. Marrëveshja u konceptua me synimin për të optimizuar aksesin ndaj kujdesit dhe pamjes së jashtme e strukturës rezistente ndaj tërmetit reflekton ndershmërisht dizajnin e saj të brendshëm.

“Qendra e Vezës” për Artet Performuese nga Wallace Harrison, Albany, N.Y., Shtetet e Bashkuara, 1978

Një pjesë e sheshit “Rockefeller Empire State Plaza” në kryeqytetin e shtetit, qendra kulturore u hartua për të pasqyruar prirjen e Nelson Rockefeller për dizajn arkitektonik skulpturor.  Përshtatshëm, “Veza” e prirur duket të mbështetet në një piedestal, i cili lidh strukturën me gjashtë kate nëntokësore me njëra tjetrën.

Bio-Kullat, e rinovuar në vitin 2008 nga Jähne & Göpfert dhe Zimmermann & Partner, Lauchhammer, Gjermani, 1957

Ky objekt është i ndërtuar me tulla, grup i strukturave industriale ishte pjesë e një fabrike të koksit të linjitit. Format e tyre të lakuara pasqyrojnë një teknologji të thjeshtë për filtrim të çuditshëm dhe qarkullimi i brendshëm është i pajisur mirë në mes të çdo grupi të katër kullave. Megjithëse fabrika u mbyll në vitin 1991, kullat u rinovuan dhe u hapën për turne.

Kulla e Ujit të Madh Qendror nga GAPP Architects & Urban Designers, Midrand, Afrika e Jugut, 1996

Ky tipar i mrekullueshëm arkitekturor do të kishte bërë Bernd dhe Hiller Becher, të cilët filluan të dokumentonin strukturat industriale në vitet 1960, të ishin të privilegjuar pasi ata ishin të parët tv cilët kishin filluar të hulumtonin lidhur me këto ndërtime të ftohta. Struktura e saj e përbërë prej betoni të mbështet një kullë masive konike të projektuar për të mbajtur 6.500 metra kub ujë në periferi të  qytetit Midrand.

Trudelturm nga Hermann Brenner dhe Werner Deutschmann, Park Aerodinamik, Berlin, Gjermani, 1936

Pjesë e një koleksioni të strukturave të alienes në një objekt kërkimi aerodinamik, Trudelturm është një strukturë arkitektonike kaq e pazakontë që kishte një gur të shkurtër në filmin Sci-fi të vitit 2005 “Aeon Flux”. Por dizajni i tij i çuditshëm është tërësisht reflektues i qëllimit të tij. Objekti u ndërtua  në këtë mënyrë për të hetuar fenomenin e rrotullimit të avionëve, duke shërbyer si një tunel i përdorur për hulumtime.

Hapësira e Meditimit nga Tadao Ando, UNESCO, Paris, Francë, 1995

I njohur për interpretimet bashkëkohore të estetikës tradicionale brutaliste, Tadao Ando krijoi një hapësirë minimale meditimi për selinë e UNESCO-s në Paris, në festimin e 50 vjetorit të organizatës. E ndërtuar me nocionin e përfshirjes në mendje, cilindri i betonit është ndezur për efekt mahnitës përmes një çarjeje të vogël midis mureve të rrumbullakëta dhe çatisë lundruese.

Terminali i “Trans World Airlines” nga Eero Saarinen dhe Associates, Aeroporti i JFK, New York, N.Y., Shtetet e Bashkuara, 1962

Një përsëritje e hetimit të vazhdueshëm të arkitektit Braham  për format e lakuara, Terminali TWA në “Queens” festoi fillimin e një të ardhme të përcaktuar nga udhëtimi ajror. I quajtur “Grand Central i moshës së re”, qendra e fluturimit është vendosur nën një çati të hollë që të dërgon një sallë të brendshme.

Les Choux de Créteil nga Gérard Grandval, Créteil, Francë, 1974

E quajtur si objekti  “lakër”, ky zhvillim banimi në periferi juglindore të Parisit u ndërtua për të adresuar nevojën në rritje të rajonit metropolitan për strehim publik të përballueshëm. Dizajni i saj i lakuar përfshin struktura të mëdha të rrumbullakëta të mbuluara me ballkone më të vogla të formës petalike që janë projektuar për të lejuar secilit banor një vend privat shikimi. Ndërsa është ndërtuar kryesisht në beton.

/Ndertimi.info/