Connect with us

Trashëgimia

Çarshia e Pejës – si vend i komunikimit dhe qendër tregtare

Published

on

Nevojat për të komunikuar dhe shkëmbyer apo shitur mallrat ka krijuar disa zona të caktuara që njihen me emrin “çarshi”. Çarshitë e vjetra kryenin funksionin e sotëm të qendrave tregtare apo zonave ekonomike tashmë shumë të popullarizuara. Vendndodhja e tyre lidhej kryesisht me vendet më të frekuentuara, nga kalonin rrugë të rëndësishme si në qendër të qyteteve apo afër lumenjve, duke e bërë jo vetëm tregtimin e mallrave, por edhe një lloj komunikimi kishin rolin e qendrave sociale, kulturore, fetare e financiare.

Çarshia e Pejës është ndërtuar në qendër të qytetit shumë afër pranë rrjedhës së lumit, dhe ky lokacion daton që nga shekulli XV. Sipas burimeve të Institutit për Mbrojtjen e Monumenteve Kulturo-Historike në bazë të një regjistrimi të vitit 1835, “Çarshia e Vjetër” e Pejës kishte 8000m2 hapësirë me rreth 550 dyqane në të cilat zhvilloheshin rreth 56 zeje të ndryshme. Kjo hapësirë ndahet në rrugicat më përmbajtje zejtare, të cilat lidhin çarshinë më rrugë të tjera. Rrugicat harkore në Pejë janë të njohura si ”Okole“, që rrjedhin nga gjuha serbe “okol” e në shqip do të thotë “rreth”.

Një relacion mes zejtarisë dhe qytetit të Pejës mund të thuhet se ekziston që nga periudha ilire e deri në ditët e sotme. Kjo veprimtari kishte rolin kryesore në zhvillimin ekonomike të Pejës, ku elementi tregtar përbënte shtresën kryesore qytetare, që përfshinte 43 % të popullsisë. Zejtaria në Pejë arriti kulmin e zhvillimit sidomos në shekujt XVIII dhe XIX. Prodhimi me vlerë artistike në këtë kohë kanë dhënë veçanërisht: argjendarët, saraqët, terzinjtë, qeleshepunuesit dhe zeje tjera.

Duke e parë këtë zhvillim u krijuan edhe grupet e zejtarëve (esnafët) të cilat merreshin me organizimin dhe rregullimin e zejtarisë si sektor i veçantë në ekonomi si dhe promovimin e punës artistike të mjeshtërve të artizanateve. Pra, zejtaria si sektor ekonomik paraqet një segment të veçantë të zhvillimit të ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme në Pejë. Kryesisht zejtaria është përcjell në brezat familjar.me kalimin e kohës , zhvillimet sociale në industri e tregti ndikuan që shumë nga këto zeje të shuhen dhe të mos përcjellën tradicionalisht për shkak të tregut të kufizuar dhe përfitimeve të pakta. Sot, kohës i kanë mbijetuar vetëm disa prej tyre, që mundohen të plotësojnë nevojat e popullatës edhe pse me shumë vështirësi mbijetojnë dhe ofrojnë produkte profesionale.

Historia është treguar e pamëshirshme me Çarshinë e vjetër të Pejës ku gjatë periudhave të ndryshme ka pësuar shkatërrime si djegie apo ndërtime pa respektuar planin urbanistik por që me këmbëngulje është ruajtur autenticiteti i thelbit. E fundit ka qenë luftën e vitit 1999, kur është djegur në masë të madhe.

Në vitin 2015 Komuna e Pejës së bashku me Bashkësinë Evropiane dhe organizatën “Promotion of Heritage Management PHM West “, kanë filluar realizimin e projektit për rivitalizimit e çarshisë së vjetër të Pejës. Ky projekt u inaugurua me 7 Nëntor 2016. Projekti ka kushtuar rreth 700 mijë euro, prej të cilave 500 mijë euro janë financuar nga Bashkësia Evropiane, ndërsa pjesa tjetër është ndarë nga Komuna e Pejës.

Rivitalizimi ka përmisuar infrastrukturën e çarshisë dhe ka ruajtur elementet karakteristike të saj që datojnë nga periudhat e hershme. Së bashku me rivitalizimin e çarshisë është krijuar edhe qendra e zhvillimit artizanal. Kjo qendër ofron mësime për mbi 12 zanate. Zejtarët janë shprehur të kënaqur me mënyrën e rivitalizmit të çarshisë dhe përkrahjen që këtij vend t’i kthehet nami i dikurshëm.

Sot, kjo çarshi mbetet pikë referimi e zhvillimit të bizneseve dhe çmohet për vlerat kulturo historike dhe është pjesë kyqe në zhvillimin e turizmit kulturor.

/Ndertimi.info/

Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

Trashëgimia

Arkeologët zbulojnë një pishinë të shekullit të parë në Durrës

Published

on

Gërmimet në territorin ku ngrihej shkolla “Gjergj Kastrioti” e dëmtuar nga tërmeti, nxorën në pah një pishinë të zbukuruar me mozaikë dhe afreske, që besohet se i përket shekujve 1 e të 2 të erës sonë.

Gërmimet arkeologjike në oborrin e shkollës “Gjergj Kastrioti” të Durrësit, e cila  pritet t’i nënshtrohet rindërtimit të plotë, kanë nxjerrë në dritë fragmentet e një pishine me dysheme prej mozaiku, si dhe me faqe anësore të pikturuara me afreske.

Zbulimet e vazhdueshme në këtë territor i kanë bërë arkeologët mjaft të ndjeshëm për të ardhmen e të gjithë sipërfaqes ku tashmë është zbuluar një vilë rezidenciale, e shekullit të 1-2  të erës sonë.

“Durrësi i lashtë ka qenë një nga pikat e orientimit të Mesdheut, si për bregdetin Adriatik edhe për prapatokën ilire”, tha për BIRN prof. Luan Përzhita, i cili drejton gjatë kërkimeve aktuale një grup me rreth 20 specialistë, arkeologë, skicografë, ekspertë të mozaikëve e të tjerë.

Profesor Përzhita tha se në fillim të mijëvjeçarit të parë Durrësi ishte një pikë kontakti për perandorinë Romake. Qyteti jo më kot kishte prerjen e monedhave të veta, apo edhe bankat e veta.

Me zbulimet e reja specialistët arkeologë janë përqendruar në dy kuadratet e pishinës së sapo zbuluar dhe ku sipërfaqja e përgjithshme pritet të arrijë në 60 metra katrorë.

Përzhita është entuziast dhe nënvizon se elementet e mozaikëve janë një tregues i fuqisë ekonomike të qytetit, dhe nuk është habi që këto banesa të jenë shfrytëzuar edhe gjatë vizitave nga perandorë romakë.

Ekspedita në këtë sit do të vijojë për afro dy muaj të tjerë dhe arkeologët shpresojnë të kuptojnë prej saj se çfarë ndodh në nëntokën e sipërfaqes ku u ngrit në vitin 1968 shkolla e mesme e përgjithshme “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”.

Godina që u dëmtuar gjatë tërmetit të 26 nëntorit 2019 pritet të rindërtohet, pas monitorimin arkeologjik dhe përfundimeve të paraqitura nga grupi i drejtuar nga profesor Përzhita./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trashëgimia

Hora e Arbëreshëve, një pikëtakim mes shqiptarëve nga të gjitha trevat

Published

on

Piani degli Albanesi, qendra kryesore e arbëreshëve në Siçili, po zbulohet së fundmi si destinacion edhe nga shqiptarët e Kosovës.

Piana degli Albanesi, një qytezë arbëreshe vetëm 35 minuta larg Palermos në Siçili, po zbulohet së fundmi si një destinacion shpirtëror edhe nga shqiptarët e Kosovës. Veli Berisha, 41 vjeç, jeton prej shumë vitesh në Bernë të Zvicrës dhe bashkë me tre miq nga Kosova kanë ardhur në qytezë me një mision të veçantë.

“Për arbëreshët e Italisë më ka folur shumë babai im, por kur erdha këtu për herë të parë dhe kur njoha njerëzit e Pianës, të cilët i kanë ruajtur gjuhën dhe traditat shqiptare për më shumë se 500 vjet, u mahnita,” tha Berisha për BIRN.

Veli Berisha udhëtoi drejt Horës së Arbëreshëve në prill bashkë me Gencin, Ramadanin dhe Adnanin dhe u takua me kryetarin e bashkisë, Rosario Peta. Ata kanë vendosur të financojnë realizimin e një monumenti kushtuar heroit kombëtar, Gjergj Kastriot Skënderbeu.

Të frymëzuar nga historia e Horës së Arbëreshëve, Berisha thotë se ka krijuar në Kosovë shoqatën “Hora e Skënderbeut”.

Piana degli Albanesi, e njohur edhe si Hora e Arbëreshëvet, është qendra kryesore e komunitetit arbëresh në Siçili, i vendosur aty në fillim të shekullit XVI. Komuniteti e ka ruajtur prej shekujsh gjuhën dhe zakonet, por fatkeqësisht gjuha sa vjen e po humbet.

“Unë e kam ruajtur gjuhën e nënës sime dhe po të njëjtën gjë bëjnë edhe fëmijët e mi,” thotë Giorgio Cuccia, një nga aktivistët vendas për promovimin e Pianës, edhe jashtë ishullit më të madh në Italinë jugore.

“Në fakt, në Shqipëri njohin më shumë arbëreshët e Kalabrisë dhe drejtuesit e shtetit, vizitat zyrtare i bëjnë atje. Por tani, të gjithë po i kthejnë sytë edhe nga Piana degli Albanesi,” shton me krenari Giorgio.

Një ndeshje futbolli në vitin 2017 u bë shkak – tregon Giorgio – për të rivlerësuar historinë e Horës së Arbëreshëve.  Pasi tifozët shqiptarë dhe ata të Pianës i bashkuan brohorimat në stadiumin e Palermos, futbollistët shqiptarë dhe drejtuesit e FSHF-së bënë një vizitë emocionuese në qytezë.

Ndërkohë, pak ditë më parë, nga Shqipëria, Kosova dhe Italia kanë festuar së bashku suksesin e arritur nga skuadra lokale e arbëreshëve “San Giorgio Piana” dhe presidenti i saj, Evis Troka, një sipërmarrës nga Kuçova, i cili jeton dhe punon prej më shumë se 20 vitesh në Piana.

“Ky ishte një sukses që do t’i shërbejë edhe më shumë vëmendjes ndaj qytezës sonë,” thotë Cuccia, i cili tregon më tej se të martën e ardhshme në kalendarin e veprimtarive tradicionale janë ftuar katër këngëtarë të njohur nga Durrësi dhe Tirana, të cilët me siguri do t’i mbledhin të gjithë banorët e Pianës në shesh.

Continue Reading

Trashëgimia

Komisioni Evropian shpall shtatë vende të reja që marrin Etiketën e Trashëgimisë Evropiane

Published

on

Në një festë të trashëgimisë kulturore të pasur dhe të larmishme të Evropës, Komisioni Evropian ka shpallur vendet fituese të Etiketës së Trashëgimisë Evropiane për vitin 2023. Me marrjen e kësaj etikete, 7 vende historike nga i gjithë kontinenti janë njohur për rolin e tyre të rëndësishëm në historinë dhe kulturën e Evropa dhe zhvillimi i Bashkimit Evropian.

Faqet fituese janë:

Cisterscapes – Peisazhet cisterciane që lidhin Evropën (Austri, Çeki, Gjermani, Poloni, Slloveni)

Manastiri i San Jerónimo de Yuste, Cuacos de Yuste (Spanjë)

Zoti ynë në muzeun e papafingo (Holandë)

Teatri Mbretëror Toone (Belgjikë)

Kalevala (Finlandë)

Romanian Athenaeum (Rumani)

Sant’Anna di Stazzema (Itali)

Etiketa e Trashëgimisë Evropiane u krijua nga BE në 2011 për të promovuar ndjenjën e përkatësisë dhe identitetit mes evropianëve. Ai thekson vendet që kanë luajtur një rol kryesor në formësimin e historisë së përbashkët të kontinentit tonë. Etiketa u dha për herë të parë në vitin 2013. Përzgjedhja e këtij viti e çon numrin total të vendeve me etiketë në të gjithë Evropën në 67.

Llojet e vendeve të pranueshme përfshijnë:

monumentet

zona natyrore, nënujore, arkeologjike, industriale ose urbane

peizazhet kulturore

vendet e kujtimit

mallrave kulturore

objektet

trashëgimi jomateriale e lidhur me një vend, duke përfshirë trashëgiminë bashkëkohore

Çdo vend pjesëmarrës i BE-së mund të propozojë deri në dy vende për të marrë etiketën, e cila jepet çdo dy vjet. Një panel evropian i ekspertëve të pavarur zgjedh një vend për çdo vend pjesëmarrës. Bazuar në këtë rekomandim, Komisioni Evropian cakton vendet që do të fitohen me etiketën. 7 lokacionet e këtij viti u zgjodhën nga 16 vende kandidate./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending