Connect with us

Infrastrukturë

Si janë vendet e kujtesës në të ardhmen e qyteteve?

Published

on

Cila është historia që tregon hapësira publike e qytetit tuaj? Kush janë njerëzit e nderuar në monumentet e shpërndara në të? Çështje si këto kanë çuar në një sërë kryengritjesh vitet e fundit në disa qytete. Nocionet e kujtesës dhe përfaqësimit kanë zgjeruar reflektimin mbi atë narrativë që ndërtojmë në hapësirat tona, një fakt që ka shkaktuar një pyetje urbane për të ardhmen: në fund të fundit, çfarë duam të kujtojmë (ose të harrojmë) përmes simboleve që ngrihemi (ose të shkatërrojë) në qytete?

Shndërrimi i fakteve ose personazheve historike në monumente tenton të kontribuojë në tregime që thuhet se janë heroike, tema që konsiderohen të denja për t’u futur në imagjinatën kolektive kur shihen çdo ditë gjatë tranzitit nëpër qytet. Megjithatë, çfarë përfaqësojnë ato në të vërtetë? Në Sao Paulo, për shembull, nga 199 monumente me forma njerëzore, 169 përshkruajnë forma mashkullore, nga të cilat 137 do të ishin njerëz të bardhë¹, duke demonstruar mospërputhjen me figurat e grave dhe racave të tjera.

Përfaqësueshmëria është një fjalë kyçe për të kuptuar pse lëvizjet shoqërore janë përfshirë gjithnjë e më shumë përballë simboleve që përbëjnë një qytet dhe çfarë ato portretizojnë në të vërtetë për kolektivin. Nëse përfaqësimi universal është utopik, është e nevojshme që rrëfimet e kolektivëve të ndryshëm të jenë në gjendje të transformojnë mendimin për të revolucionarizuar mënyrën se si ne shohim, ndërveprojmë dhe ndërtojmë vendet e kujtesës dhe monumentet në hapësirën publike: kur diskursi bëhet objekt.

Kritiku gjerman Andreas Huyssen tashmë ka ngritur kureshtjen për vendet me kultura të udhëhequra nga një anti-monumentalizëm i qëllimshëm antifashist, duke iu drejtuar dimensioneve monumentale gjatë viteve 1990². Në fund të fundit, pse të adoptohet shkalla monumentale për t’u përpjekur të shpengojë veten nga diçka që e përdori atë si mjet? Fatmirësisht, përgjigjes ndaj “joshjes monumentale” të bërë nga autori duket se po i vjen fundi dhe mes peripecive të kujtesës, gjuha e përbashkët e një monumenti dhe ajo që zakonisht përfaqëson duket se i ka ditët e numëruara në ndërtimin simbolik. të qyteteve.

Me shembjen e kësaj gjuhe, vjen sfida se si të hapësinizohet narrativa pa homogjenizuar diskurset, pasi nuk ka asnjë mënyrë për të neutralizuar kulturën. Në një përpjekje për një diskurs në kërkim të “neutralit”, disa madje mund të vënë në dyshim faktin se fshirja e kujtesës së shtypësit fshin edhe kujtesën e të shtypurit. Një çështje që lind e udhëhequr nga një asimetri e rreme, sepse proporcionalisht sasia e monumenteve që u jepen personazheve që u bënë “heronj” – pikërisht për shkak të shtypjes së popujve dhe kulturave të tjera – përballë grupeve të tjera që bëhen të padukshme në hapësirë ​​është shumë. më i madh. Ose thjesht përparësia që i jepet vetëm njeriut të bardhë, siç shihet në rastin e Sao Paulos dhe shumicës së qyteteve perëndimore, tregon se si në një mosmarrëveshje, shtypësit ose njerëzit në pushtet kanë një avantazh shumë më të madh narrativ, sepse ata dominojnë zonat publike në në të njëjtën kohë kur ata manifestojnë historinë e “fitoreve” të tyre dhe kështu pushtojnë edhe imagjinatën kolektive.

Sot, disa qytete përpiqen të konceptojnë disa reparacione historike, domethënë, ata njohin një të kaluar gabimi dhe kërkojnë, nëpërmjet veprimeve të qëllimshme publike, të demonstrojnë një dëshirë për ndryshim dhe tërheqje të së shkuarës. Dhe, në këtë kuptim, diskutimi rreth monumentalizimit dhe mosmarrëveshja për fushën e kujtesës është pjesë e procesit të ankimimit që ka çuar në këtë qëndrim. Në fund të fundit, këto vende të kujtesës shkojnë përtej identitetit të një personi të vetëm dhe kjo lejon që, midis konflikteve të mundshme që ata rrëfejnë, të ketë një favorizim të bashkëbisedimeve që kalojnë disa shtresa për të gjetur një vend të përbashkët që kërkon horizontet e një më demokratike. qytet.

Ky artikull është pjesë e ArchDaily për temën “Qytetet dhe tendencat e jetesës”./Media Ndërtimi.

Infrastrukturë

Mospërputhjet në deklarim të pasurisë- Ku u zhdukën banesa dhe garazhi i papërfunduar i presidentes?

Published

on

Presidentja Vjosa Osmani përpara 2022-ës deklaronte në pasurinë e saj se kishte në pronësi një banesë dhe një garazh të papërfunduar. Banesa ishte prej 83 metrash katrorë, ndërsa garazhi 12 metra katrorë. Mirëpo ato s’i figurojnë në deklarimet e pasurisë për 2023-ën dhe 2024-ën. E para e vendit s’ka dhënë ndonjë shpjegim për këtë në formularet që ia ka dërguar AKP’së. Mospërputhje në deklarimet aktuale dhe ato të mëhershme janë parë edhe në luajtjen e vlerave të pasurisë së patundshme të Osmanit dhe zotëriut të parë, Prindon Sadriut.

Banesën e papërfunduar prej 83,51 metrash katrorë presidentja Osmani para 2022-ës e vlerësonte në vlerë prej 40 mijë eurosh. Ndërkaq, garazhin e papërfunduar prej 12 metrash katrorë 2,500 euro, shkruan Gazeta Insajderi.

Mirëpo, në formularët që presidentja ia ka dërguar Agjencisë për Parandalimin e Korrupsionit për vitet 2023 dhe 2024-ën nuk i deklaron këto më. Për këto, ajo s’ka dhënë edhe në ndonjë sqarim tek sektori “të dhënat e tjera”.

Shpjegim presidentja s’iu ka dhënë edhe luhatjes së vlerave të pasurive të paluajtshme përgjatë viteve, herë të presidentes e her të bashkëshortit të saj, Prindon Sadriut.

Gazeta Insajderi ka përgatitur një formular, ku përmes hijezimit me ngjyrë të kuqe shënjon rënien dhe me të kaltër ngritjen e vlerave të pasurisë së paluajtshme të së pares së vendit dhe zotëriut të parë.

Një banesë prej 67 metrash katrorë në pronësi të Prindon Sadriut deklarohet në vlerë prej 67 mijë eurosh më 2020-ën. Një vit më vonë 66 mijë, ndërkaq në 2022-ën 70 mijë euro. Më 2023-ën dhe 2024-ën banesës i bie vlera për 10 mijë euro, duke u vlerësuar 59,670 euro.

Njësoj ndodh me një garazhë në pronësi të zotëriut të parë. Për dy vite, ajo mban vlerën e pesë mijë eurove, më pas në 2023-ën dhe 2024-ën i hip vlera për një mijë euro më shumë, pra gjashtë mijë.

Kështu ndodh edhe me një shtëpi tjetër të Prindonit. Për tri vite me radhë, shtëpia prej 150 metrash katrorë për tri vite rresht vlerësohet për 180 mijë euro, ndërkaq më 2024-ën i bie vlera për 10 mijë më pak, pra 170 mijë euro.

Çuditërisht, për 20 mijë euro më shumë iu është rritur vlera edhe të ashtuquajturit “banimit në varg në Kosovë”, apo shtëpisë presidenciale në “Marigona Hill” të Osmanit dhe Sadriut. Në vitin 2023 vlerësohej 170 mijë euro, ndërkaq më 2024-ën 190 mijë sosh./Media Ndërtimi

Continue Reading

Infrastrukturë

Çmimet e apartamenteve në Tiranë si dhe në zonat bregdetare vijojnë të shtrenjtohen

Published

on

Gjatë muajve të parë të 2024, në zonat periferike të Tiranës, është shënuar rritja më e fortë e çmimeve të shitjes së apartamenteve. Tendencë në rritje ka pasur edhe te pronat në zonat qendrore.

Por ky çmim a është në raport të kërkesës për këtë treg? Për SCAN ndërtuesi Artur Roshi ka thënë se kosto për 1 metër katror ndërtim varion nga 700-850 euro, prandaj nuk duhet të abuzohet me çmimet.

“Kosto varion nga 700-850 euro/m2, duke përfshirë pronarë, taksa e çdo gjë. Ti nuk mund ta marrësh dhe ta shesësh 2-fish, sepse ndërtimi nuk është thjesht tregti, aq më tepër kur flasim për njësi të sipërfaqes, që do të thotë se milionat aty janë të shumta.

Është mekanizmi i ekonomisë së tregut që duhet të funksionojë në bazë të kërkesë-ofertës”- thotë ndërtuesi dhe inxhinieri Artur Roshi.

Ndërsa Armand Shkembi, administrator i një agjencie imobiliare thotë se çmimet janë rritur fiktivisht, por pritshmëritë sipas tij janë për ulje të çmimeve në vitet 2025-2026

“Fundi i Bulevardit-Paskuqan është në çmimet 900-1000 euro/metër, ndërsa të tjerat madje dhe zona e Astirit që ka qënë 1000, ka shkuar 1200-1300/metër. Pra sa më afër qendrës, “qielli’’ është limiti.

Nga Durrësi e Shëngjini është 1300-1500 m2,  Dhërmiu fillon nga 2500- 4500 euro metri katror”- thotë Shkembi. Sa i takon sigurisë, Roshi dhe Shkembi kanë thënë se me përmirësimin e legjislacionit cilësia është rritur./Media Ndërtimi

Continue Reading

Infrastrukturë

Kontraktori kinez i tuneleve pretendon rekord të ri në drejtimin e tunelit të autostradës së Gjeorgjisë

Published

on

China Railway Tunnel Group ka pohuar po punon për shpimin rekord të një tuneli të ri gjatë ndërtimit të autostradës së re në Gjeorgji.

Kompania tha se kishte arritur një përparim maksimal mujor prej 426 metrash në tunelin Gudauri në autostradën KK Veri-Jug të Gjeorgjisë.

Ky ishte një rekord në ndërtimin e tunelit TBM me diametër të madh, duke tejkaluar maksimumin e njohur më parë të industrisë prej 320 metrash në muaj, pohoi ai.

Për projektin ka përdorur TBM Kaukazi, i cili është 182 metra i gjatë dhe peshon 3900 ton. Ka një shtytje maksimale prej 22.600 ton dhe fuqi totale prej 9.900 kilovat. Kompania pretendoi se me një diametër gërmimi prej 15.08 metrash, është një nga më të mëdhenjtë e këtij lloji.

Autostrada me dy kate, me dy karrexhata KK Highway është 22.7 km e gjatë dhe seksioni 1 i lotit 10 km, i cili përfshin tunelin Gudauri 8,860 m të gjatë, po ndërtohet nga China Railway Tunnel Group.

China Railway Tunnel Group tha se e kishte përfunduar tunelin përpara afatit. Pasi të përfundojë, autostrada e re pritet të shkurtojë kohën e udhëtimit përgjatë shtrirjes nga një orë në 20 minuta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending