Gjatë gjithë historisë së qyteteve, ndërtesat kanë ndryshuar përdorimin dhe funksionin e tyre, gjë që është e pashmangshme, pasi çdo epokë paraqet çështje dhe kërkesa unike.
Faktorë të tillë si llojet e banesave, dendësia e popullsisë në zona specifike dhe shfaqja e bizneseve dhe shërbimeve të reja riformësojnë peizazhin e qytetit, shpesh duke tejkaluar përshtatshmërinë e strukturave ekzistuese. Prandaj, rigjallërimi ose rehabilitimi i ndërtesave është logjik por edhe i nevojshëm për të përmbushur kërkesat e një peizazhi në ndryshim.
Meqenëse prishja e plotë e qytetit për rindërtim është jopraktike dhe e dëmshme për mjedisin, aktivitetet e reja akomodohen brenda ndërtesave ekzistuese përmes përshtatjeve dhe rinovimeve për të adresuar nevojat në ndryshim. Kjo qasje është e njohur në historinë urbane. Megjithatë, ndryshimet më të gjera dhe bashkëkohore – që do të thotë zgjidhje të rëndësishme për të tashmen – ofrojnë përgjigje më praktike dhe krijuese të përshtatura për çdo kontekst.
Brenda dinamikës së jetës urbane, zona të caktuara mund të neglizhohen, ndërsa të tjerat vlerësohen. Krijimi i planeve të zhvillimit urban mund të ndryshojë përdorimin ligjor ose parësor të zonave të veçanta, duke u ofruar pronave të prekura mundësi të reja për banim.
Ndonjëherë, ndërtesat boshe mbeten të pabanuara, pa plane për prishje, duke u përkeqësuar ngadalë dhe duke paraqitur rreziqe sigurie për rrethinat e tyre dhe banorët e mundshëm për shkak të strukturave të vjetruara dhe objekteve të pasigurta. Në të gjitha këto raste, rehabilitimi del si një zgjidhje e qëndrueshme dhe përgjithësisht e dobishme për qytetin. Në fund të fundit, ndërtesat e pushtuara janë thelbi i arkitekturës.
Strehimi është shkalla më e gjerë dhe urgjente në metropolet bashkëkohore. Numri i madh i rezidencave, duke filluar nga pallate deri tek shtëpitë e një familjeje, ofron madhësi të ndryshme që mund të ripërdoren për objektiva të ndryshëm.
Ekziston mundësia e përdorimit të vetëm ose shumëfamiljare, si dhe akomodimi për shërbime dhe tregti. Sidomos në vendet e veriut global, ku qytetet tashmë janë “të kufizuara” në hapësirë dhe po përjetojnë flukse të konsiderueshme migratore, rehabilitimi i ndërtesave ekzistuese në banesa kolektive, për shembull, ka shumë kuptim.
Skenari ideal do të ishte investimi global në banesat sociale, duke u shtrirë përtej Evropës, siç tregohet nga shembujt e mbledhur këtu. Rehabilitimi i jep jetë të re hapësirave urbane duke ripërdorur shtëpitë e vjetra në dyqane, duke transformuar pallate për banim kolektiv dhe duke i kthyer magazinat në rezidenca private./Media Ndërtimi