Plakja do të thotë të mësosh të jetosh me varësi – fizike, sociale apo hapësinore – dhe në këtë proces të gjatë, i cili nuk mund të matet as me vite, kuptohet gjithnjë e më shumë se plakja është e lidhur ngushtë me gjenetikën, mënyrën e jetesës, vendndodhjen dhe grupin socio-ekonomik.
Prandaj, ky proces shumë i larmishëm ndryshon sipas çdo individi, sipas interesave të ndryshme si dhe aftësive dhe preferencave në mënyrën e jetesës.
Megjithatë, duke shmangur përgjithësimet, shqetësimi me plakjen e popullsisë është bërë axhendë në disiplina të ndryshme, përfshirë edhe arkitekturën.
Sipas parashikimeve të OKB-së, pothuajse një e treta e popullsisë (32.5%) do të jetë 65 vjeç ose më shumë në vitin 2050. Në Brazil, një projeksion nga Instituti Brazilian i Gjeografisë dhe Statistikave (IBGE) tregon se numri i të moshuarve do t’i kalojë fëmijët dhe të rinjtë në vitin 2031.
Deri në vitin 2050, Brazili do të jetë vendi i gjashtë në botë me jetëgjatësinë.
Në konceptimin e lehtësuesve për aktivitetet e përditshme, krijohen strategji universale të projektimit duke lejuar akses dhe rehati në zhvendosje, si dhe marrëdhënie më të ngushta me elementët natyrorë – era, rrezet e diellit, bimësia.
Megjithatë, krahas këtyre faktorëve, merren parasysh edhe aspektet subjektive, si ato që lidhen me integrimin, mbrojtjen dhe pavarësinë, duke kërkuar gjithmonë forcimin e lidhjeve shoqërore.
Roli i arkitekturës në pritjen e këtij publiku mund të përkufizohet përmes hapësirave që rrisin mundësitë e plakjes aktive me cilësinë e jetës, pavarësinë dhe shoqërueshmërinë, pra mjedise që i integrojnë mes tyre dhe me shoqërinë, larg segregacionit dhe stigmatizimit.
Duke marrë parasysh këtë kontekst, është e mundur të shihen dy linja veprimi brenda arkitekturës: përshtatja e ndërtesave ekzistuese dhe hartimi i projekteve të reja me cilësi specifike.
Në këtë linjë, duke zhvilluar konceptin e strehimit të përbashkët, arkitekti gjerman Matthias Hollwich, profesor në Universitetin e Pensilvanisë, në librin e tij New Aging: Live Smarter Now to Live Better Forever, prezantoi idenë e jetesës fleksibël, apartamente që kanë dy hyrje me dy dhoma gjumi te lidhura me hapesire fleksibel. Me këtë tipologji, Hollwich kërkon të ofrojë një sërë marrëveshjesh si dy miq që jetojnë së bashku ose një banor dhe një kujdestar.
Të kuptuarit e arkitekturës nga këndvështrimi i “të moshuarve të rinj” ka qenë një sfidë, pasi ky ndryshim i referohet një ndryshimi paradigme.
Shumë studime theksojnë se plakja në mënyrë të shëndetshme lidhet me idenë e lejimit të njerëzve të plaken në kushte të ngjashme me ato që kanë përjetuar gjatë gjithë jetës së tyre dhe kjo duket se është rruga që duhet të ndjekë arkitektura, qoftë duke përshtatur ndërtesat ekzistuese apo duke ndërtuar të reja./Media Ndërtimi.