“The Vibes” janë një ndërtesë zyrash bioklimatike me një larmi hapësirash dhe gjelbërimesh, të mjaftueshme për të krijuar një atmosferë të qetë dhe paqësore turistike pikërisht në një zonë urbane.
Sidoqoftë, të qenit i vendosur në një rrugë të ngushtë banimi është një dobësi që kërkon një përshtatje nga një lagje banimi në një atmosferë pune të hapësirës.
Nga ky kontekst, ne propozuam një masterplan me shumë zona me lartësinë kryesore të vendosur në brendësi, në kopshtin qendror. Kopshti i përparmë e ngriti lartësinë e jashtme në një distancë të duhur, të mjaftueshme për të krijuar një zonë tampon për pamjet e brendshme drejt ballinës.
Qasja në hollin është një kalim i rrethimeve të ndryshme të hapësirës: kopshti i përparmë, hyrja me hije dhe kopshti qendror.
Pas një muri me ekran të gjelbër të uzinës së ngjitjes së kabllove, Mandevilla e verdhë, duke luajtur rolin e hyrjes në brendësi, ekziston një kombinim i zonave të tranzicionit të brendshëm së bashku me qarkullimin vertikal dhe korridoret.
Ky planifikim kalimtar i hapësirës krijon një përshtatje graduale që temperatura të mbetet e rehatshme midis vendeve ngjitur. Sigurimi i një karakteristike të madhe të ujit reflektues që zë 1/5 e zonës së kopshtit, e cila kontribuon pozitivisht në përmirësimin e mikroklimës së zonave të jashtme nën nxehtësinë e diellit të Vietnamit në jug. Për më tepër, kulmi i pezulluar me sipërfaqe mbi 200 m2 krijon një hapësirë mbrojtëse me hije nga hapjet më poshtë.
Shumëllojshmëria e hapësirave të hapura në drejtime dhe nivele të ndryshme i lejon njerëzit të hyjnë lehtësisht në ajër të hapur dhe nënkupton idenë e inkurajimit të aktiviteteve në natyrë për njerëzit që punojnë në ndërtesë.
Të gjitha hapësirat publike janë të ajrosura natyrshëm. Njëkohësisht, zonat e punës marrin dritë natyrale nga kryqëzimet e jashtëzakonshme me ato të jashtme.
Përveç kësaj, lëkura prej bambuje në fasadat zvogëlon pjesën më të madhe të rrezatimit termik dhe krijon zona tampon mbi lëkurën e xhamit, e cila ndihmon në minimizimin e konsumit të energjisë në ndriçimin e ditës, ajrin e kondicionuar dhe përfiton përmirësimin e intensitetit të energjisë së ndërtesës përmes zvogëlimit të emetimit të karbonit operacional.
Të gjitha hapësirat publike janë të ajrosura natyrshëm. Njëkohësisht, zonat e punës marrin dritë natyrale nga kryqëzimet e jashtëzakonshme me ato të jashtme.
Përveç kësaj, lëkura prej bambuje në fasadat zvogëlon pjesën më të madhe të rrezatimit termik dhe krijon zona tampon mbi lëkurën e xhamit, e cila ndihmon në minimizimin e konsumit të energjisë në ndriçimin e ditës, ajrin e kondicionuar dhe përfiton përmirësimin e intensitetit të energjisë së ndërtesës përmes zvogëlimit të emetimit të karbonit operacional.
Kombinimi i tejdukshëm midis lëkurës prej bambuje dhe mureve ndarës transparent rezulton në shumë efekte vizuale në brendësi. Lëkura bambu gjithashtu vepron si një filtër vizual në dritare duke përdorur modelin e ndriçuar me dritë të errët që vjen me lëvizje.
Ky filtër ndihmon në përmirësimin e pamjeve të papërsosura përreth dhe promovon eksplorimet nga brenda jashtë. Ai gjithashtu ndërvepron me modelet e ngrira në muret ndarëse transparente, gjë që rezulton në një efekt moir në të gjithë brendësinë. Për më tepër, lëkura bambu e kompensuar nga dritaret e qelqit me madhësi të plotë pa kornizë nga secila fasadë e bën kufirin e brendshëm të duket i shtrirë horizontalisht nën ndikimin paralaks.
Së fundmi, të gjitha hapësirat e hapura janë ngulitur me tingujt që vijnë nga performanca e topave të goditjes të integruar në çdo internode të lëkurës së bambusë.
Ky mekanizëm është i ngjashëm me një vegël muzikore tradicionale Vietnameze të quajtur t’rưng ose vibraphone të perëndimit. Tingujt e dridhjeve ndërvepruese prej 20 – 30 decibel në erëra të lehta sjellin qetësi në hapësirat e hapura. Ky zbatim është një eksperiment për të kryer arkitekturën në mënyra të tjera: lëvizje dhe zë. /Media Ndërtimi/