Të pakta janë ndërtesat që kanë formësuar në mënyrë drastike imazhin e një qyteti deri në atë pikë sa ka bërë Marina Bay Sands.
Ashtu si Kulla Eifel dhe Burj Khalifa përcaktojnë horizontet e Parisit dhe Dubait, resorti me tre kulla të larta, i bashkuar në majë nga një “skypark” horizontal dhe pishina më e famshme e pafundësisë në botë, është një ikonë në Singapor.
Por njeriu që e ka projektuar këtë resort, nuk mund të qëndrojë aty.
“Është shumë e zhurmshme,” thotë arkitekti izraelito-kanadez Moshe Safdie. “Unë jam një notar dhe nuk mund të futem kurrë në pishinë sepse ka kaq shumë njerëz që bëjnë fotografi.”
Ai preferon të qëndrojë në hotelin Ritz – Cartlon i cili është afër.
“Nuk ishte në mendjen time po aq sa ishte në mendjen e tyre” thotë Moshe, derisa rikujton propozimet e dhëna për këtë projekt.
“Ata nuk thanë se kjo ndërtesë duhet të bëhet ikonë e Singaporit, por e përmendën se ky projekt duhet të jetë ikonik” shton ai.
Ideja ishte të dizajnonte diçka të habitshme por të thjeshtë. Ndërtimi i një tarrace në çati me gjatësi 0.2 milje në majë të tre rrokaqiejve kërkonte një vepër të inxhinierisë, por, në rastin më abstrakt, Marina Bay Sands mund të skicohet me katë goditje themelore.
Në gjuhën e shenjave të Singaporit, pikë referimi për këtë rrokaqiell është thjesht ngritja e tre gishtave të njërës dorë dhe mbështetja e njërit gisht në majë.
“Suksesin e këtyre lloj gjërave nuk mund ta planifikosh apo dizajnosh, thjeshtë ndodh” tha ai për suksesin. “Por unë jamë shumë i lumtur për këtë. Na ndryshoi jetën për sa i përket punës që bëjmë.
Por ky nuk është suksesi i vetëm i Moshe Safdie, pasi që nga viti 2010, vit ky kur Marina Bay Sands u hap, Moshe realizoi edhe 20 projekte tjera.
Ndër to “Muzeu i Urave të kristalta” në Arkansas dhe kompleksi rezidencial me kulla të dyfishta në Kolombo të Shri Lankës.
Por edhe pse në moshën 84 vjeçare, Moshe nuk e ka ndërmend të ndalet, pasi udhëtimet e fundit e dërguan në Sao Paolo të Brazilit ku ishte për hapjen e projektit të tij “Qendra e Arsimit dhe Kërkimit Albert Einstein” e cila mbulohet me çati prej xhami.
Ai poashtu ishte edhe në Quito të Ekuadorit për të vizituar Kullën Qorner e cila është e mbuluar nga pemët dhe e cila pritet të hapet së shpejti.
Por gjatë kohës së pandemisë, puna e tij u ndal pak, por jo edhe ai, pasi gjatë kësaj kohe ai ka shkruar një libër kujtimesh për punën e tij, i quajtur “Nëse muret mund të flasin; Jeta ime në Arkitekturë”/Media Ndërtimi