Connect with us

Dizajn

Moda e ngadaltë – Pse të jetojmë në kodra të mbeturinave?

Published

on

Për të folur për modën e ngadaltë, biseduam me Nisa Zurnaxhiun, e cila filloi një iniciativë me konceptin e modës së ngadaltë në Prizren. Nisa është e diplomuar në psikologji dhe ka interesim për mbrojtjen e mjedisit dhe dizajnin.

Zurnaxhiu tha: “Unë e kam krijuar gjithmonë punën time duke u kujdesur që të mos e dëmtoj natyrën” dhe po ashtu u shpreh se dizajnin e ka filluar si hobi që në vitet e para të universitetit. “Kur mësova se sa dëm i ka shkaktuar natyrës industria ku unë punoj, doja të isha një zë sipas mundësive të mia për këtë cikël të dëmshëm. Konceptin e modës së ngadaltë e kam nisur për shkak se qysh nga fëmijëria jam rritur në prani të natyrës si dhe nga ndikimi i familjes të cilët më kanë mësuar se shpërdorimi është mëkat.”

Për ta imagjinuar modën e ngadaltë duhet t’i hedhim së pari një sy reklamave, lajmeve në revista, postimeve të influencerëve si dhe ne duhet t’i hedhim një vështrim industrisë së modës dhe tekstilit, ndaj të cilës jemi të ekspozuar me furinë e konsumit.

Shprehja e modës së shpejtë u përcaktua për herë të parë në vitin 1988 në një intervistë me një markë të famshme në gazetën New York Times (NYT). Gjatë intervistës, pasi mësuan se kanë kaluar vetëm 15 ditë midis prodhimit të një ideje dizajni dhe prezantimit të saj tek konsumatori, NYT e përkufizoi atë si modë të shpejtë.

***

11 për qind e pesticideve në botë përdoren në prodhimin e pambukut. Moda e ngadaltë dhe e qëndrueshme, në njëfarë kuptimi, do të thotë të punosh drejt parandalimit të shkatërrimit të mjedisit. Nxitur nga kërkesa në rritje e konsumatorëve për modë të lirë dhe të disponueshme, industria e modës ka pësuar një revolucion në aspektin e shitjes me pakicë. Do të vij sërish me të njëjtin emër. Fletcher shprehet se prodhimi i bërë me filozofinë e modës së ngadaltë është pak më i shtrenjtë se normalja, por konsumatori është fitimprurës sepse përdoret për një kohë të gjatë. Prandaj, a mund të themi se këtu i bie të ketë punë edhe konsumatori?

Pa pyetur pse është e lirë, ne blejmë më shumë se sa që kemi nevojë. Moda e shpejtë është tërësisht e fokusuar në kapital.

Nuk është qëllimi im të etiketoj, por kompanitë e mëdha rrëmbejnë shumë dizajne nga diku dhe mund të përballojnë të paguajnë gjobën financiare për to – “nëse e paguajnë”.

Ka faqe interneti që unë ndjek, ku dizajnerët ndajnë produktet e tyre, të cilat janë prodhuar nga ta në mënyrë origjinale. Ndonjëherë mendoj se industria fillon t’i ndjekë këta njerëz dhe të vjedhë modelet e tyre dhe t’i prodhojë ato masivisht.

Këtu është puna e një stilisti, është koha e shpenzuar për të krijuar frymën e një dizajni, por kjo punë vidhet duke përfunduar në prodhim të shpejtë e me materiale jocilësore, dhe shkon në prodhim masiv me punonjës që ju bëhet padrejtësi, shitet për para të lira dhe përfundimisht bëhet mbetje.

Të gjithë blejnë në kompaninë X.

Edhe unë do ta bleja. Por kjo është ta zgjedhësh të lehtën. Kur blejmë diçka, mendoj se duhet t’i drejtohemi vetes dhe të pyesim nëse kemi vërtet nevojë për të. Në Turqi ka një reklamë të mirë nga Darüşafaka.

“Edhe nëse nuk e ke, bën”, thuhet në reklamë. Unë mendoj se njerëzit duhet të rishqyrtojnë të mos blejnë rroba nëse nuk i duhen. Por është e vështirë ta shpjegosh këtë, sepse të gjithë janë të fiksuar pas paraqitjes së jashtme. Është sikur asgjë tjetër nuk ka rëndësi dhe të gjithë jetojnë për të. Ndoshta po përpiqemi të konsumojmë thjesht duke u veshur apo duke imituar dikë. Unë mendoj se rrobat duhet të ndahen me njëri-tjetrin, siç ishin dikur.

Nëse shohim diçka tek dikush dhe na pëlqen, ndoshta mund ta ndajë atë… Nuk ka shumë kompani që prodhojnë produkte që ne mund t’i përdorim për një kohë të gjatë. Unë jam në gjendje të vesh një veshje për 10 vjet. Nuk është nevoja ta blej lirë dhe ta vesh për 2 javë dhe më pas ta blej një të re. Kompanitë gjigante morën gjithçka. Gjithçka që nga reklamat deri tek veshja. Për të reklamuar më lirë gjen punëtorë që punojnë më lirë, për ta shitur më lirë merr produkte që nuk dihet se ku prodhohen me materiale tepër të lira. Askush nuk bën zë për këtë sepse gjithçka është shumë e lehtë.

Ndoshta në të ardhmen mund të jap një mesazh më të fortë për veshjet që mund të përdoren për një kohë të gjatë. Por e di që pa filluar të punojnë për këtë çështje dhe të bëjnë zhurmë emrat e shumtë, nuk mund të ndryshojmë asgjë me përpjekjet e mia. Përpjekja ime për modë të ngadaltë mund të konsiderohet po ashtu një hap i vogël në këtë transformim.

Prodhuesi i rrobave që veshim ne dhe i kemi në trup, nuk ka as ujë për të pirë.

Duke u shprehur se edhe në rajonin tonë ka mbeturina, Nisa tha: “Pashë sa copa tekstili mund të na mbesin në duar në këto pak vite që jam pjesë e kësaj pune. “Unë as nuk mund ta imagjinoj se sa mbeturina mund t’i mbesin markave shumë më të mëdha.” Zurnaxhiu tha se përpunimi i pjesëve të mbetura të pëlhurës kërkon shumë përpjekje dhe mund, “Duhet shumë kohë për t’u përpunuar, tekstilet e mbetura kërkojnë shumë përpjekje, dhe në fund, askush nuk dëshiron të humbasë kohë për këto sepse fitimi nuk është shumë i kënaqshëm,” thotë ajo.

Ekziston një thënie që ne nuk e huazojmë këtë botë nga paraardhësit tanë, por nga fëmijët tanë. Po ne e huazojmë botën nga brezat e ardhshëm sepse do t’ua lëmë atyre. Kam lexuar një lajm herën e fundit se ka kodra me mbeturina tekstili dhe produktesh në shkretëtirën Atacama në Kili. Mund ta paramendosh, po formohen male. Nga ana tjetër, të gjithë e kthejnë kokën nga kjo sikur është një gjë shumë e vështirë të mos përdorësh tube dhe qese plastike. Gjërat si mbajtja e një çantë me vete janë veprime të thjeshta, por tjetra është shumë më e lehtë…

Filloi një lëvizje në Instagram, kjo lëvizje, e cila nisi me hashtagun #whomademyclothes, u bënte thirrje kompanive të mëdha dhe pyeste se kush prodhonte atë që ne e veshim. Kjo u pasua nga përgjigjet me foto të punëtorëve nga vendet e botës së tretë me hashtag #imadeyourclothes.

Ishte një fushatë shumë e suksesshme ku mund të shihnim se nga vinin produktet në treg. Nga erdhën rrobat, janë në trupin tim tani, por prodhuesi nuk ka as ujë!. Intervistë: Suer Celina nga Prizma Medium./Media Ndërtimi.

Dizajn

Eksplorimi i modelit të kurrizit të peshkut në arkitekturë

Published

on

E krijuar nga një seri vijash paralele me kënd që formojnë një zigzag magjepsës, modeli i kurrizit të peshkut i ka rezistuar provës së kohës dhe mbetet i pranishëm në stile të ndryshme dizajni.

I emëruar pas ngjashmërisë me kockat e peshkut, ky model klasik në formë V-je rregullon blloqe drejtkëndëshe në përmasa të ndryshme.

Me raporte të ndryshme të gjatësisë së skajeve të bllokut, të tilla si 2:1 ose ndonjëherë 3:1, dizajni i gjithanshëm përshtatet me një gamë të gjerë përdorimesh, dimensionesh dhe materialesh.

Rregullimi i blloqeve, edhe kur përdoren me ngjyra të vetme, krijon një strukturë delikate dhe shton interesin vizual. Ndërsa rregullimi i kurrizit të peshkut mund të duket i thjeshtë në shikim të parë, cilësia e fortë e drejtimit të linjave tipike të këndit 45 gradë kërkon një proces të kujdesshëm projektimi për një pamje të qetë dhe të qëndrueshme. Modeli mund të gjendet në mure dhe dysheme, nga pëlhura te druri dhe pllakat. Duke luajtur me format gjeometrike, ai vazhdon të jetë një trend që fut stilin dhe strukturën në dizajnin e brendshëm duke plotësuar estetikën e përgjithshme të një hapësire. Më poshtë ne zhytemi në katalogun e Architonic për të paraqitur mënyra të ndryshme për ta aplikuar atë, duke eksploruar modele qeramike, druri dhe sintetike kurriz peshku.

Pllaka qeramike në kurriz peshku: Kombinimi i ngjyrave dhe materialeve

Përtej mundësive të shumta krijuese të dyshemesë prej qeramike, popullariteti i tyre në dizajnin e brendshëm ka vazhduar për shkak të shkathtësisë së tyre, qëndrueshmërisë afatgjatë dhe tërheqjes estetike. Me një gamë të gjerë ngjyrash – qofshin të përdorura individualisht ose në kombinime të ndryshme – si dhe me modele dhe tekstura, pllakat qeramike janë një zgjedhje ideale për dysheme, mure dhe spërkatje, duke plotësuar strategjinë e përgjithshme të projektimit të dhomës. Shkathtësia e materialeve qeramike u lejon atyre të imitojnë pamjen e teksturave natyrore si guri ose druri, duke i bërë ato të përshtatshme për përdorime të ndryshme si kuzhina, banjo, zona ndenjeje dhe më shumë. Ndër këto materiale, pamja e mermerit shquhet për ngjyrat e tij klasike, ndikimin vizual dhe madje edhe ndjesitë prekëse. Prandaj, integrimi i tij në dizajnin bashkëkohor krijon një atmosferë natyrale dhe të këndshme.

Dizajni me pllaka qeramike në një model kurriz peshku përshtatet pa probleme me stile të shumta të dizajnit të brendshëm. Qoftë i integruar në hapësira të mbushura me dizajn ose duke ofruar një prekje të veçantë për strategjitë minimaliste, ajo sjell një tërheqje unike estetike. Duke shtuar thellësi, teksturë dhe ngjyrë në një dhomë, rregullimi i qeramikës në këtë mënyrë krijon interes vizual me pika të ndryshme qendrore.

Continue Reading

Dizajn

Kuzhinat me sipërfaqe betoni, trendi i dizajnit në gastronomi

Published

on

Betoni është një material i kudogjendur në arkitekturë, por përdoret më rrallë në ambiente të brendshme – veçanërisht në hapësirat e banimit si kuzhina.

Megjithatë, qëndrueshmëria dhe papërshkueshmëria e tij e bëjnë atë një material sipërfaqësor ideal për gatimin dhe përgatitjen e ushqimit, ndërsa estetika e tij e papërpunuar mund të krijojë një sfond të mrekullueshëm për ngrënie dhe argëtim.

Airhouse Design Office krijoi këtë kuzhinë si pjesë e rinovimit të një apartamenti për një fanatik të modës në Nagoya, Japoi.

Ashtu si pjesa tjetër e shtëpisë, muret, dyshemeja dhe tavani i kuzhinës janë zhveshur për të ekspozuar betonin poshtë. Ndërsa disa zona u lanë me skaje të copëtuara dhe suva, të tjerat janë lëmuar për një përfundim të qetë.

Kjo kuzhinë dhe dhomë ngrënie me plan të hapur ndodhet në katin e parë të një shtëpie pushimi nga arkitekti Luciano Kruk në Mar Azul.

Duke u përzier pa probleme me strukturën e betonit të shtëpisë, ajo përmban rafte gjeometrike dhe banakë kuzhine që shtrihen nga muret dhe dyshemeja. Pamja e saj industriale plotësohet nga një dritë varëse me smalt dhe një palë karrige me kornizë teli.

Pllakat e betonit të kësaj kuzhine të fundosur dyfishohen si një dysheme e lëmuar për dhomën e ngrënies në Flower House, një banesë e rinovuar në Porto.

Dollapët me ballë druri janë të vendosura poshtë dyshemesë, e cila është derdhur me dorë në vend dhe është mbuluar me një shtresë të papërshkueshme nga uji për t’i dhënë një pamje të lëmuar.

Një kuzhinë tjetër prej betoni nga arkitekti Luciano Kruk gjendet në Casa Golf, një shtëpi pushimi në bregdetin argjentinas.

E kombinuar me dollapët e zinj dhe kanalet e nxjerrjes, sipërfaqet e saj gri të errët i shtojnë strukturë hapësirës pa u shkëputur nga pamjet e jashtme të përshtatura nga shumëllojshmëria e dritareve që rreshtojnë hapësirën./Media Ndërtimi.

Continue Reading

Dizajn

Si mund të përfitojnë ambientet e brendshme nga ndriçimi indirekt

Published

on

Rëndësia e ndriçimit në dizajnin e brendshëm nuk mund të mbivlerësohet: e bërë siç duhet, ai jo vetëm që thekson tiparet arkitekturore të një hapësire, por gjithashtu i bën banorët të ndihen të qetë. Siç shpjegon Carmelo Zappulla nga Lighting Studio External Reference në një intervistë me Architonic, drita është një mjet vendimtar për të shtuar një element emocional dhe për të ‘animuar një hapësirë’.

Ka një mori opsionesh të ndriçimit artificial për të zgjedhur. Cila funksionon më mirë zakonisht përcaktohet nga natyra e brendshme në të cilën ndodhen dhe efekti i dëshiruar hapësinor. Një nga më të zakonshmet është ndriçimi indirekt. Kjo teknikë përdor pajisje për të drejtuar dritën në sipërfaqe që veprojnë si reflektues, duke zbutur rrezet e emetuara për të parandaluar rrezet e mëdha të ngjashme me shtylla në favor të një shkëlqimi më të shpërndarë në mënyrë të barabartë.

Ndriçimi indirekt minimizon hijet dhe shkëlqimin e reflektuar, duke e bërë atë veçanërisht të përshtatshëm për dhoma me sipërfaqe reflektuese si kompjuterët, pasqyrat ose televizorët.

Për të ilustruar efektivitetin e ndriçimit indirekt, ne kemi përmbledhur shembuj në pesë tipologji të ndryshme të brendshme që tregojnë se si kjo formë ndriçimi mund të ngrejë një sërë hapësirash përtej katër mureve të tyre.

Maíra Acayaba

Në hapësirat publike, kulturore si muzetë, bibliotekat ose galeritë e artit, drita indirekte është po aq e dobishme. Duke i pozicionuar burimet e dritës në mënyrë që rrezet e tyre të reflektojnë nga një sipërfaqe mbi objektet e ekranit ose të ndriçojnë sfondin e tyre, projektuesit e dritës mund të tërheqin sytë e shikuesve në një mënyrë që është më delikate se dritat e drejtpërdrejta të vëmendjes. Efekti që rezulton e mbush subjektin e tij të dedikuar me një cilësi misterioze ideale për nënvizimin e pjesëve me ndikim të artit ose librave të vjetër pa rrezikuar dëmtimin e nxehtësisë ose ngjitjen e dukshme.

Në hapësirat publike, kulturore si muzetë, bibliotekat ose galeritë e artit, drita indirekte është po aq e dobishme. Duke i pozicionuar burimet e dritës në mënyrë që rrezet e tyre të reflektojnë nga një sipërfaqe mbi objektet e ekranit ose të ndriçojnë sfondin e tyre, projektuesit e dritës mund të tërheqin sytë e shikuesve në një mënyrë që është më delikate se dritat e drejtpërdrejta të vëmendjes. Efekti që rezulton e mbush subjektin e tij të dedikuar me një cilësi misterioze ideale për nënvizimin e pjesëve me ndikim të artit ose librave të vjetër pa rrezikuar dëmtimin e nxehtësisë ose ngjitjen e dukshme./Media Ndërtimi.

Continue Reading

Trending