Një program nevojash i paraprin çdo projekti. Në disa tipologji, aktivitete specifike janë të lidhura në thelb me to. Një dhomë takimesh në një zyrë korporate, një koleksion në një muze dhe dhoma gjumi në një rezidencë: kjo e fundit ka një program relativisht të mirëpërcaktuar të nevojave bazë: dhomat e gjumit, dhomën e ndenjes, banjot dhe kuzhinën. Madhësia dhe rregullimi i këtyre elementeve në hapësirë ​​varet nga faktorë të ndryshëm, por një shtëpi zakonisht përfshin disa kombinime të këtyre komponentëve thelbësorë.

Në rastin e kuzhinave, ato jo gjithmonë janë integruar në shtëpi. Pavarësisht se është e nevojshme për përgatitjen e ushqimit, historia e kuzhinës pasqyron një luhatje midis distancimit dhe bashkimit të akteve të gatimit dhe ngrënies. Aktualisht, hapësirat kompakte ose privilegjet e një grupi të caktuar shoqëror theksojnë integrimin e kuzhinës me zonat sociale të banesave. Megjithatë, shumë prona ende i përmbahen paraqitjeve më konvencionale që izolojnë kuzhinën nga hapësirat e tjera.

Edhe pse është një nga reflektimet e trashëgimisë sonë të skllavërisë dhe segregacionit, që përjetëson idenë se përgatitja e ushqimit është më pak fisnike se vetë vakti, një kuzhinë “e mbyllur” nuk është në thelb negative. Arkitektura duhet të kujdeset për nevojat e banorëve të saj, duke nënkuptuar se stili i jetesës së banorëve ndikon në përdorimin e hapësirës dhe integrimin ose ndarjen e kuzhinës.

Qoftë për shkak të një preference për të mbajtur aromat, zhurmat ose spërkatjet larg hapësirave të tjera ose një situatë ndërtimi që tregon se një kuzhinë e ndarë është një zgjidhje optimale, kjo nuk do të thotë që ajo duhet të shpërfillet ose të konsiderohet inferiore. Edhe nëse nuk është menjëherë e dukshme, ajo meriton të njëjtën vëmendje si një hapësirë ​​e caktuar shoqërore – emri sugjeron një hierarki që zvogëlon rëndësinë e saj.

Në realitet, kuzhina është një element hapësinor si çdo tjetër dhe kërkon të njëjtin (ose edhe më shumë) kujdes ergonomik, i cili përfshin lartësi të përshtatshme, hapësirë ​​bujare qarkullimi dhe elementë që plotësojnë nevojat e banorëve të saj./Media Ndërtimi

Komuna e Prishtuinës ka njoftuar se do të organizojë një konsultim publik për Rregulloren ku përcaktohen  procedurat dhe format për dhënien në shfrytëzim të pronës së paluajtshme të komunës për periudhën më pak se një (1) vit.

Dokumenti do të jetë publik deri më datë 15 korrik 2023, ndërsa takimi me qytetarë, me biznese, Shoqëri Civile dhe anëtarë të Kuvendit mbahet më 21 Qershor 2023, ora 15:00, në Sallën e Kuvendit Komunal dhe në kanalin e komunës në Youtube./Media Ndërtimi

HARABEL Contemporary do të realizoj një bashkëbisedim me arkitektin, kuratorin dhe autorin Pedro Gadanho, të enjten, më 15 qershor 2023, te “Piramida e Tiranës”, në orën 19:00.

Ky takim do trajtojë temën: “Arti, Arkitektura dhe Emergjenca Ekologjike”.

Midis ndryshimit të klimës, dëmtimit mjedisor, rritja e jashtëzakonshme e popullsisë njerëzore dhe një krize të afërt në biodiversitet, një emergjencë globale ekologjike po bëhet gjithnjë e më e dukshme. Pas shkencëtarëve, artistët ishin nga të parët që ndjenë dëshirën për të trajtuar aspekte të ndryshme të kësaj situate dërrmuese.

Arkitektëve u kërkohet gjithashtu të ndryshojnë praktikat e tyre, veçanërisht kur mjedisi i ndërtuar është përgjegjës për pothuajse 40% të emetimeve të dioksidit të karbonit çdo vit. Ish-kuratori i MoMA-s, Pedro Gadanho, rrëfen takimin e tij me këtë “problem të lig”, nga instalacionet me artistë të njohur dhe ekspozitat e mëdha ndërkombëtare deri te botimi i librit të tij të fundit Climax Change!

Pedro Gadanho është një arkitekt, kurator dhe shkrimtar. Anëtar i Loeb 2020 nga Universiteti i Harvardit, Gadanho ka një master në art dhe arkitekturë dhe një doktoraturë në arkitekturë dhe mass media. Nga viti 2012 deri në vitin 2016, ai ishte kurator i arkitekturës bashkëkohore në Muzeun e Artit Modern, Nju Jork. Midis 2015 dhe 2019, ai ishte drejtor themelues i MAAT, Muzeut të Artit, Arkitekturës dhe Teknologjisë, në Lisbonë./Media Ndërtimi