Një “notification” nga rrjeti social “Instagram” i kishte ardhë Katarinës në telefon në një ditë nga ditët e shumta karantinoze. Ajo kishte marrë një nominim që të skiconte ndonjë karrige të dizajnervë të famshëm botëror. Këtu filloi gjithçka, që ekrani i vogël i telefonit të vezhgatet nga gishti i saj për të krijuar portrete të skicuara.
Rrëfim nga Uran Haxha
Katarina Palushaj është arkitekte që punon si zyrtare urbane në UN-Habitat. Ajo ka përfunduar fakulteti në Prishtinë dhe gjithmonë përkrah pjesës së detyrueshme akademike, i është bashkuar aktiviteteve, projekteve e shkollave verore. Në kohën kur u vendos që të mbahej distanca sociale dhe gjithë rregullat tjera që do të ndihmonin në parandalimin e shpërndarjes së koronavirusit COVID-19, ajo filloi edhe të punojë nga shtëpia, e bindur që ky është kontributi më i mirë për shoqërinë.
“Fillimisht ishte një ndjenjë shumë e cuditshme, me dukej si kohë lufte me supermarket e zbrazura prej produkteve, dezinfektimi mostakimi me shoqërinë, e me ndejtë larg prindërve për dy javët e para. Edhepse në ditët e para ka qenë më vështirë, mbyllja brenda murëve të shtëpisë, ka qenë e vetmja mënyrë që une e kam jap kontributin tim në shoqëri”, thotë Katarina.
Mirëpo, ditën brenda karantinës ajo e ka bërë atraktive me portretet e skicuara, që gjithçka e realizon me “MarkUp” të iPhone-t të saj. Kur nisi t’i postonte këto portrete, kërkesat e mbuluan dhe tash nuk i zë as një faqe A4 e mbushur me ta. Secili kishte dëshirë ta ketë një portret të tillë. Edhe unë po që po shkruaj këtë rrëfim, s’mund ta fsheh dëshirën për një të tillë. Janë portretë tërheqës, janë ndryshe.
“Idea për portrete të personalizume ka ardhë prej shoqnisë time të ngushtë që kanë kërku me i skicu portretet e tyre. Mandej ka pasë kërkesa prej shoqnisë, e edhe prej personave të tjerë që më kanë shkru nëse mundem me ja u realizu portretet e tyre. Pasi portretet i realizoj në kohën time të lirë, ende i kam dy faqe me emra të personave që më kanë kërku me i skicu, e në atë listë kam edhe familjar dhe shoqni të ngushtë që më kanë thanë kam prit që ma bon ma herët”, rrëfen Kati, si e thërrasin shoqëria apo ai rreth që tashmë ka një portret të saj.
Dita në karantinë ka qenë një sfidë për të gjithë. Shumë psikologë e sociologë kanë bërë punime tashmë për të treguar si janë adaptuar njerëzit. Gjithçka ndodhi shpejtë. Si arkitekte urbaniste, ajo punë ka planifikimin. Kështu veproi edhe më kohën e saj.
“Mua personalisht më ka ndihmu mbajtja e rutinës time të zakonshme, me u zgju herët, me i kry punët sipas orarit të punës dhe prapë në fund të ditës me pi kafen me shoqet ose motrat e mia, vetëm se tash virtualisht. Me mbylljen në shtëpi kam pasë kohë ma shumë me e jep dorën e fundit disa projekteve që nuk i kam përfundu plotësisht, me përgatitë ushqim, me i përfundu disa libra dhe disa seriave në Netflix haha”, tregon e qeshet sepse ndoshta kaq shumë seri nuk kishte menduar t’i shihte për kaq kohë, e aq më pak në këtë kohë.
Ajo po shfrytëzon këtë kohë edhe për ngritje profesionale duke ndjek kurse online, e duke mësuar edhe gjuhën serbo-kroate, zatën të jep përshtypjen se hulumtimin e do. Me një gjuhë të tillë gjithë dokumentet e vjetra të planifikimit do të mund t’i lexojë e në rajon do të mund të hulumtojë gjithashtu.
Kur e pytet për planet profesionale e artistike, për atë se sa ka reflektuar, ajo nuk dha thjeshtë një përgjigje. Dha diçka që tingëllon më shumë se kaq, pa çka po e shkoqisim të plotë si citat.
“Të gjitha aktivitetet dhe planet që i kam planifiku për këtë periudhë më janë postpone ose anuluar, si cdo njeriu tjetër po supozoj. Ka qenë kohë e mirë me reflektu për të përkohshmen, që cdo gjë është e përkohëshme edhe ne duhet me u adaptu sipas rrethanave, qofshin në profesionale apo personalen. Ne po jetojmë në një të ardhme “pa të ardhme”, afatshkurtë po mendoj, deri në lajmërimin e rradhës. Në këtë periudhë e kemi mundësinë me i bo gjërat në mënyrën që i shijojmë, me punu prej 8 të natës e jo prej 8 të mengjesit, me ushtru në mengjes e jo kur kthehesh prej punës, e me kalu kohë e me u ndëgju me ma të dashturit tonë që shpesh jeta dinamike nuk na mundëson. Tendenca me krahasu veten para, në dhe pas periudhës historike të COVID-19, si periudhë reflektimi dhe vetkritike me një pasiguri se cka sjellë dita e nesërmen, ka ndiku që me i rimendu vendimet e planet e bëra e me ju jep prioritet atyre që kanë më shumë rëndësi. E këto skica portretesh kanë qenë reflektim i kësaj periudhe, pasionit tem me vizatu/skicu dhe dashninë ndaj njerëzve që i skicoj. Një ide që më ka ardhë në këto momente reflektimi është me i ekspozu të gjitha punimet gjatë kësaj faze”, thotë Katarina, që na bën që edhe ne ta shohim ndryshe kohën e kaluar.
Kur shohim punën e Katarinës, e e shohim pak profilin e saj digjital në rrjete sociale, shohim që ajo dhe arti bashkjetojnë gjatë. Ajo ka shpërthyer më parë edhe më pasionin e saj për fotografinë, ku në platformën “EyeEm” ka shitur fotografitë e saj edhe për revista me nam botëror, si Vouge, edicioni i Britanisë së Madhe.
Ndoshta keni mundur të e mendoni këtë mbiemër si të njohur, Palushaj. Po, është Katarina motra e Leonidit, piktorit që ka bërë një ashensor të Lakrishtës, më të bukurin në vend. Duket se arti qysh herët në kohë është ulur këmbëkryq në pragun e Palushajve./ndertimi.info/
You must be logged in to post a comment Login