Connect with us

Trashëgimia

Eksodi historik i shqiptarëve para 30 vjetësh përkujtohet në Tiranë me një monument artistik

Published

on

30 vite më parë, Tirana do të printe fillimin e ndryshimeve demokratike, kur shqiptarët mposhtën frikën dhe zgjodhën lirinë në perëndim. Për të përkujtuar këtë ngjarje të shënuar, skulptori Agim Rada ka përjetësuar në një vepër të tij në Rrugën e Ambasadave, 2 korrikun e 1990, kushtuar pikërisht atyre që grisën guximshëm perden e hekurt të regjimit komunist dhe rendën drejt lirisë europiane.

Gjatë ceremonisë së organizuar me këtë rast, Ministri i Shtetit për Diasporën, Pandeli Majko u shpreh se 2 korrikun 1990, ishte tronditja më serioze për një nga regjimet më të kontrolluara të lindjes komuniste.

“2 korriku i vitit 1990-të ishte një ngjarje dramatike. Në datën 2 korrik 1990, në zemër të Tiranës në dyert e ambasadave të Perëndimit vërshuan për të kërkuar strehim rreth 5000 qytetarë, gra, burra dhe fëmijë. Ishte tronditja më serioze për një nga regjimet më të kontrolluara të lindjes komuniste.”,- tha Majko.

“Situata u kthye në një emergjencë humanitare sidomos në Ambasadën e Gjermanisë Perëndimore, Ambasadën e Republikës së Italisë, Ambasadën e Republikës së Francës por edhe në ambasada të tjera. Qytetarët qëndruan në ambasada për 11 ditë dhe netë duke u ndihmuar nga trupi diplomatik perëndimor të rrethuar nga forca të shumta policore. Në datën 13 korrik me ndërhyrjen e Organizatës së Kombeve të Bashkuara ata u lejuan të largoheshin nga atdheu.”,- tha Majko.

“Kam qenë student dhe kujtoj që regjimi në atë kohë organizoi një miting në qendër të Tiranës për t’ju kundërvënë aktit të të “larguarve” drejt Perëndimit. Në fakt, ky ishte takimi i fundit në publik i regjimit në sheshin më të madh të vendit. Ata që ikën e morën me vete edhe datën e 2 korrikut. Kjo datë, prodhoi një akt i cili sa refuzoi atë që ishte, po ashtu pohoi atë që do të vinte për shoqërinë shqiptare.”,- shtoi Ministri Majko.

“Migrantët shqiptarë të 2 korrikut 1990 “trokitën” të parët në dyert e Europës. Ata ishin jo më shumë se 5 mijë vetë. Sot, numri i shtetasve shqiptarë me pasaportat e Bashkimit Europian po shkon në 500 mijë… Gjermania, Franca dhe Italia dhe më pas kufiri me Greqinë fqinje u bënë destinacioni i një brezi migrantësh. Ata ndryshuan Shqipërinë!”, nënvizo Majko.

Sipas tij, “influenca e tyre është e kudondodhur edhe duke mos qenë të pranishëm. Jemi sot, për përkujtuar një rrugëtim që filloi nga dera e vogël e ambasadave, me shpresën, për të përfunduar në destinacionin kombëtar të shqiptarëve në Bashkimin Europian. Në 2 korrik 1990 Ambasada e Gjermanisë (Perëndimore) në atë kohë ishte strehuesja më e madhe e qytetarëve shqiptarë. Më lejoni të shpreh kënaqësinë që ambasadori gjerman pranoi ftesën për të folur në këtë aktivitet. Ai, sot, banorët 11 ditorë të ambasadës, 30 vite më parë, i ka shtetas të respektuar të vendit të tij. Në aktin e 2 korrikut 1990-të shqiptarët “hapën negociatat” me familjen europiane. Si i tillë, ai meriton të kujtohet me një vepër arti sepse i kishte këto cilësi. Koha e tregoi këtë.”,- tha Majko.

Kreu i bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj tha se shumë prej atyre që në ato momente të vështira rrezikuan jetën për liri, sot janë sipërmarrës të suksesshëm në vendet ku jetojnë.

“Me këtë monument përkujtojmë shprehjen për liri, por edhe vuajtjet e përjetuara në komunizëm. Më kujtohet shprehja e Dostojevskit, një shprehje ironike: “A jam unë i denjë për gjithë këto vuajtje që po kaloj?” Shumë prej nesh, sidomos gjenerata e prindërve tanë dhe ata që kanë bërë burg politik, me gjasë kanë pyetur veten si Dostojevksi: A i meritojmë t’i heqim mbi kurriz të gjithë këto? Unë besoj se ajo ditë e bekuar, kalimi i atij pragu, ishin një lloj konfirmimi që po, ndoshta vuajtjet na bënë më të denjë për të kërkuar një aspiratë më të madhe, për të qenë dinjitozë e fisnikë, ku sot jemi shumë krenarë për të gjithë ata shqiptarë të suksesshëm që janë integruar, që janë bërë sipërmarrës dhe punëdhënës të valës së re të emigrantëve që vijnë nga rajoni ynë”, tha Veliaj.

Ai nënvizoi se vetëm duke përkujtuar të shkuarën, shoqëria jonë mund të ndërtojë një të ardhme më të mirë. “Kjo vepër e Gim Radës dhe ky bashkëpunim mes ministrit të Diasporës dhe Ambasadorit gjerman do të jetë një kujtesë e përditshme e atyre kujtimeve, e episodeve, rrëfimeve dhe unë besoj se nëse do kemi një të ardhme si komb, do jetë duke kujtuar ato gjëra që kanë ndodhur për të ndërtuar një histori shumë herë më të mirë se ajo që kaloi”, theksoi Veliaj.

Peter Zingraf, Ambasadori i Gjermanisë në Tiranë, gjatë aktivitetit u shpreh se tre mijë refugjatët e parë që mbërritën në Gjermani nga Shqipëria, janë shndërruar në urën e parë të komunikimit me shqiptarë me Gjermaninë.

“Ngjarjet e korrikut 90′ kanë gjendur vend në kujtesën kolektive të shqiptarëve si një nga momentet e rënies së qeverisë Alia, fillimet e fundit të një nga regjimet më shtypëse të historisë moderne europiane. Thuajse se 5 000 refugjatë në ambasadë, më shumë se sa 3 000 në mjediset e reja të ambasadës së Gjermanisë perëndimore. Kur kemi festimet ditë sonë kombëtare më tre tetor me 500 të ftuar na duken sikur janë shumë njerëz, mendoje me 3 000 të tillë.”, tha Zingraf.

“Arsyet për shqiptarët për tu larguar ishin komplekse, rreziku i lartë. Pamjet në të të refugjatëve në ambasadën e republikës së Gjermanisë. Refugjatët u sollën me autobus, anije e tren. Shumë prej tyre nisën një jetë të re. Ata tre mijë refugjatë janë shndërruar në urën e parë të komunikimit me shqiptarë me Gjermaninë. Diaspora luan një rol të madh. Shqipëria është sot në rrugëtimin e saj drejt BE. Të merresh me të shkuarën është e vështirë, por e shëndetshme, pasi ndihmon që të merren vendime më të mira për të ardhmen.”,- shtoi Zingraf.

“Arti është absolutisht për të kujtuar të shkuarën, përgëzoj artistin Agim Rada që ka ndërhyrë kaq mirë në këtë strukturë. “,- tha Peter Zingraf, ambasadori i Gjermanisë në Tiranë.

Vetë skulptori Rada risolli edhe përjetimet personale të ngjarjeve të atyre ditëve ku ai ishte dëshmitar, ndërsa i bëri një apel ambasadorëve të pranishëm që të ndihmojnë Shqipërinë në rrugëtimin e saj drejt familjes evropiane.

“Ne jetuam një absurd, që nuk e besoj se ka qenë i ngjashëm me absurd tjetër në botë. I ftoj dhe i lus si skulptor dhe si artist, meqë këtu janë ambasadorët, bëni pak më shumë për Shqipërinë, bëni pak më shumë që edhe ne të jemi krah jush. Loboni në vendet tuaja dhe ne do ju jemi mirënjohës siç ju jemi deri më sot”, tha Rada/ATSH.

Trashëgimia

Hora e Arbëreshëve, një pikëtakim mes shqiptarëve nga të gjitha trevat

Published

on

Piani degli Albanesi, qendra kryesore e arbëreshëve në Siçili, po zbulohet së fundmi si destinacion edhe nga shqiptarët e Kosovës.

Piana degli Albanesi, një qytezë arbëreshe vetëm 35 minuta larg Palermos në Siçili, po zbulohet së fundmi si një destinacion shpirtëror edhe nga shqiptarët e Kosovës. Veli Berisha, 41 vjeç, jeton prej shumë vitesh në Bernë të Zvicrës dhe bashkë me tre miq nga Kosova kanë ardhur në qytezë me një mision të veçantë.

“Për arbëreshët e Italisë më ka folur shumë babai im, por kur erdha këtu për herë të parë dhe kur njoha njerëzit e Pianës, të cilët i kanë ruajtur gjuhën dhe traditat shqiptare për më shumë se 500 vjet, u mahnita,” tha Berisha për BIRN.

Veli Berisha udhëtoi drejt Horës së Arbëreshëve në prill bashkë me Gencin, Ramadanin dhe Adnanin dhe u takua me kryetarin e bashkisë, Rosario Peta. Ata kanë vendosur të financojnë realizimin e një monumenti kushtuar heroit kombëtar, Gjergj Kastriot Skënderbeu.

Të frymëzuar nga historia e Horës së Arbëreshëve, Berisha thotë se ka krijuar në Kosovë shoqatën “Hora e Skënderbeut”.

Piana degli Albanesi, e njohur edhe si Hora e Arbëreshëvet, është qendra kryesore e komunitetit arbëresh në Siçili, i vendosur aty në fillim të shekullit XVI. Komuniteti e ka ruajtur prej shekujsh gjuhën dhe zakonet, por fatkeqësisht gjuha sa vjen e po humbet.

“Unë e kam ruajtur gjuhën e nënës sime dhe po të njëjtën gjë bëjnë edhe fëmijët e mi,” thotë Giorgio Cuccia, një nga aktivistët vendas për promovimin e Pianës, edhe jashtë ishullit më të madh në Italinë jugore.

“Në fakt, në Shqipëri njohin më shumë arbëreshët e Kalabrisë dhe drejtuesit e shtetit, vizitat zyrtare i bëjnë atje. Por tani, të gjithë po i kthejnë sytë edhe nga Piana degli Albanesi,” shton me krenari Giorgio.

Një ndeshje futbolli në vitin 2017 u bë shkak – tregon Giorgio – për të rivlerësuar historinë e Horës së Arbëreshëve.  Pasi tifozët shqiptarë dhe ata të Pianës i bashkuan brohorimat në stadiumin e Palermos, futbollistët shqiptarë dhe drejtuesit e FSHF-së bënë një vizitë emocionuese në qytezë.

Ndërkohë, pak ditë më parë, nga Shqipëria, Kosova dhe Italia kanë festuar së bashku suksesin e arritur nga skuadra lokale e arbëreshëve “San Giorgio Piana” dhe presidenti i saj, Evis Troka, një sipërmarrës nga Kuçova, i cili jeton dhe punon prej më shumë se 20 vitesh në Piana.

“Ky ishte një sukses që do t’i shërbejë edhe më shumë vëmendjes ndaj qytezës sonë,” thotë Cuccia, i cili tregon më tej se të martën e ardhshme në kalendarin e veprimtarive tradicionale janë ftuar katër këngëtarë të njohur nga Durrësi dhe Tirana, të cilët me siguri do t’i mbledhin të gjithë banorët e Pianës në shesh.

Continue Reading

Trashëgimia

Komisioni Evropian shpall shtatë vende të reja që marrin Etiketën e Trashëgimisë Evropiane

Published

on

Në një festë të trashëgimisë kulturore të pasur dhe të larmishme të Evropës, Komisioni Evropian ka shpallur vendet fituese të Etiketës së Trashëgimisë Evropiane për vitin 2023. Me marrjen e kësaj etikete, 7 vende historike nga i gjithë kontinenti janë njohur për rolin e tyre të rëndësishëm në historinë dhe kulturën e Evropa dhe zhvillimi i Bashkimit Evropian.

Faqet fituese janë:

Cisterscapes – Peisazhet cisterciane që lidhin Evropën (Austri, Çeki, Gjermani, Poloni, Slloveni)

Manastiri i San Jerónimo de Yuste, Cuacos de Yuste (Spanjë)

Zoti ynë në muzeun e papafingo (Holandë)

Teatri Mbretëror Toone (Belgjikë)

Kalevala (Finlandë)

Romanian Athenaeum (Rumani)

Sant’Anna di Stazzema (Itali)

Etiketa e Trashëgimisë Evropiane u krijua nga BE në 2011 për të promovuar ndjenjën e përkatësisë dhe identitetit mes evropianëve. Ai thekson vendet që kanë luajtur një rol kryesor në formësimin e historisë së përbashkët të kontinentit tonë. Etiketa u dha për herë të parë në vitin 2013. Përzgjedhja e këtij viti e çon numrin total të vendeve me etiketë në të gjithë Evropën në 67.

Llojet e vendeve të pranueshme përfshijnë:

monumentet

zona natyrore, nënujore, arkeologjike, industriale ose urbane

peizazhet kulturore

vendet e kujtimit

mallrave kulturore

objektet

trashëgimi jomateriale e lidhur me një vend, duke përfshirë trashëgiminë bashkëkohore

Çdo vend pjesëmarrës i BE-së mund të propozojë deri në dy vende për të marrë etiketën, e cila jepet çdo dy vjet. Një panel evropian i ekspertëve të pavarur zgjedh një vend për çdo vend pjesëmarrës. Bazuar në këtë rekomandim, Komisioni Evropian cakton vendet që do të fitohen me etiketën. 7 lokacionet e këtij viti u zgjodhën nga 16 vende kandidate./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trashëgimia

Shumica e grave në Maqedoninë e Veriut heqin dorë nga trashëgimia e pronës

Published

on

Statistikat në Maqedoninë e Veriut tregojnë se gratë në shumicën e rasteve heqin dorë nga trashëgimia e pronave familjare, vetëm për të mos prishur raportet me vëllezërit e tyre.

Të dhënat e regjistrit të Kadastrës tregojnë se as çereku i pronave të paluajtshme nuk janë në emër të grave.

Njëra nga gratë që ka hequr dorë nga prona e prindërve është edhe Emine B, për shkak të, siç thotë ajo “të mos më mbyllet dera e shtëpisë së babait” në të cilën tani jeton i vëllai, shkruan Radio Evropa e Lirë.

“Sapo kam hapur bisedën e trashëgimisë u ndie një frymë e ftohtë, një situatë e tensionuar. E dini i është te familjet shqiptare dhe pas kësaj, nga frika se më mbyllet dera e shtëpisë së babait, tani e vëllait, nuk e kam hapur kurrë bisedën e trashëgimisë”, thotë ajo.

Edhe Lidija Andovska nga Shkupi nuk ka arritur të trashëgojë një pjesë të konsiderueshme të pronës familjare, pasi kështu kishin vendosur prindërit e saj.

“Djali konsiderohej si shtyllë e familjes dhe ai duhej të trashëgonte pronën për të prezantuar forcën, por edhe besueshmërinë e familjes. Personalisht kjo më ka kushtuar shumë, pasi në mungesë të kapitalit fillestar, për dallim nga vëllai im, unë e kam pasur shumë më të vështirë që të ndërtoj biznesin tim si floktare”, thotë ajo.

Në Ligjin për trashëgiminë, gratë dhe burrat trajtohen në mënyrë të barabartë. Sipas ligjit, personat që mund të paraqiten si trashëgues janë: të gjithë pasardhësit e personit të ndjerë që ka lënë prona pas vete, i adoptuari dhe pasardhësit e tij, bashkëshorti ose bashkëshortja, prindërit ë tij, vëllezërit dhe motra dhe pasardhësit e tyre, si dhe gjyshi dhe gjyshja dhe pasardhësit e tyre./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending