Statistikat e fundit sugjerojnë se nëse dikush jeton deri në moshën 80 vjeç, rreth 72 prej këtyre viteve do të kalojnë brenda ndërtesave. Kjo ka kuptim nëse kemi parasysh se, kur nuk janë në shtëpi, njerëzit punojnë, mësojnë ose angazhohen në aktivitete argëtuese kryesisht në mjedise të mbyllura dhe të ndërtuara.
Megjithatë, duke menduar për ngjarjet aktuale, ky numër pritet të rritet.
Në një botë gjithnjë e më kaotike dhe të pasigurt, të shënuar nga efektet e vazhdueshme të ndryshimeve klimatike dhe pandemisë globale, dëshira për të qëndruar brenda në një mjedis të mbrojtur, të kontrolluar dhe paqësor është më e fortë se kurrë.
Arkitektët përballen me një sfidë të rëndësishme: të krijojnë ambiente të brendshme komode, produktive dhe të shëndetshme me parametra të rregulluar mirë, duke marrë parasysh faktorë si cilësia e ajrit të brendshëm, ndriçimi i ditës dhe veçoritë biofile që nga fazat fillestare të projektimit.
Sigurisht, kjo përfshin zgjedhjen e materialeve në mënyrë të ndjeshme dhe në përputhje me rrethanat, qoftë duke shmangur disa komponentë që dëmtojnë shëndetin ose duke integruar produkte jo toksike që qetësojnë dhe promovojnë mirëqenien.
arkitektura e mirë është e shëndetshme, e sigurt dhe e ndjeshme. Ajo duhet të na mbrojë nga kërcënimet e jashtme dhe sigurisht nuk duhet të shkaktojë më shumë dëm sesa të mirë. Por kur flasim për shëndetin, është thelbësore të jemi të përditësuar me atë që do të thotë me të vërtetë sot. Në vend që të lidhet thjesht me kushtet fizike, Organizata Botërore e Shëndetësisë e përkufizon shëndetin si “një gjendje e mirëqenies së plotë fizike, mendore dhe sociale”.
Kjo nënkupton që aspekti i përgjithshëm i shëndetit tani përfshin korrelacionin midis social dhe psikologjik, krahas faktorëve mjekësorë të njohur zakonisht. Dhe, sigurisht, nuk mund të ketë shëndet afatgjatë të njeriut nëse nuk marrim parasysh qëndrueshmërinë mjedisore në ekuacion.
Grupi i Punës për Mjedisin (EWG) sugjeron shmangien e murit të thatë të bërë nga gipsi sintetik, sepse ai prodhohet nga mbetjet e qymyrit dhe mund të jetë i kontaminuar me merkur, squfur dhe VOC që mund të lëshohen në ajër. Në vend të tij, arkitektët mund të përdorin alternativa të ricikluara, me gjurmë të ulët karboni, apo edhe të zbatojnë teknologji inovative si muri i thatë që ha VOC, i cili kap ndotësit dhe hollon deri në 70% të VOC-ve që gjenden brenda. Boja e murit është një tjetër komponent i rëndësishëm për t’u marrë parasysh, duke i dhënë jetë çdo dhome dhe duke ndikuar pozitivisht në disponimin e banorëve. Ka shumë opsione atje, megjithatë, që lëshojnë toksina afatgjata që mund të jenë të rrezikshme. Për fat të mirë, teknologjia e bojës ka evoluar dhe, së bashku me rregulloret e reja mjedisore, ka çuar në zhvillimin e produkteve më të shëndetshme dhe më të qëndrueshme. Megjithëse nuk mund të garantohet kurrë se janë 100% jo toksike, bojërat Zero-VOC dhe Low-VOC janë një alternativë. Por për të promovuar më tej shëndetin e njeriut dhe mjedisit, bojërat natyrale me bazë uji do të jenë pothuajse gjithmonë një opsion më i sigurt./Media Ndërtimi