Shtëpia e njohur projektuese MVRD njoftoi se instalimi i tyre në tavan 600 metra i gjatë u zgjodh midis 620 aplikimeve në 30 vende nga një panel ndërkombëtar ekspertësh si fitues.

Projekti është një shembull i mrekullueshëm se si ne mund të riimagjinojmë qytetet sipas nevojave të tyre në rritje në një mënyrë inovative.

Duke nderuar projektet shumëfunksionale të arkitekturës, arkitekturës së brendshme, dizajnit të produkteve dhe komunikimit të markës, Iconic Awards: Innovative Architecture është një konkurs arkitektonik dhe dizajni i njohur globalisht.

Portokallia e ndezur Rotterdam Rooftop Walk është 600 metra e gjatë dhe i ofron publikut një pamje fantastike të qytetit holandez. Në ekspozitën në çati, artistët, dizajnerët dhe arkitektët tregojnë se sa është e mundur nëse i përdorim me efikasitet çatitë tona për gjelbërim, ruajtjen e ujit, prodhimin e ushqimit dhe prodhimin e energjisë.

Në krye të instalimit, të gjitha llojet e prodhuesve tregojnë se si çatitë mund të kontribuojnë në një qytet të qëndrueshëm, të shëndetshëm dhe të jetueshëm – nga një fshat virtual në një dizajn të gjelbër për çatinë e dyqanit Bijenkorf. Instalimi i përkohshëm është një iniciativë e Rotterdam Rooftop Days, me konceptin dhe dizajnin e zhvilluar së bashku me MVRDV.

Rooftop Walk në Rotterdam, i hapur për një muaj në vitin 2022, ishte pjesë e Muajit të Arkitekturës në Rotterdam dhe Festivalit të Roterdamit në Rooftop.

Projekti i lejoi vizitorët të kalonin nëpër një shumëllojshmëri çatish të qytetit në një lartësi prej 30 metrash.

Në këtë mënyrë, rriti ndërgjegjësimin për potencialin e kulmeve, të cilat mund të bëhen një “shtresë e dytë” duke i bërë qytetet më të jetueshme, biodiversitete, të qëndrueshme dhe të shëndetshme.

Të shtunën në mesditë u mbajt paneli i diskutimit “Ridizajnimi / dizajnimi i hapësirave publike gjithëpërfshirësë” si pjesë e Edicionit të IV-të të Festivalit Architech.

Të pranishëm ishin pjesëtarë nga komuniteti i lagjes Ulpiana, zyrtarë nga Komuna e Prishtinës, përfaqësues nga OSCE (Misioni në Kosovë) dhe profesionistë të ndryshëm. Ngjarjen e hapën dy nga pjesëmarrësit e punëtorisë së fundit Era Kadriu (Sociologe) dhe Alban Sherifi (Fakulteti i Bujqësisë) ku treguan eksperiencën e tyre secili nga perspektiva e tij / saj.

Qëllimi i këtij diskutimi ishte që nëpërmjet panelisteve Rozafa Basha (profesoreshë pranë Fakultetit të Arkitekturës / UP) dhe Arlinda Rushaj Sadiku (arkitekte / Transformime Urbane – UNDP) të kuptojmë parimet themelore të hapësirës publike dhe dizajnit gjithëpërfshirës, të dëgjojmë shembuj konkret të projekteve të tyre nga panelistet dhe, më e rëndësishmja, të ngjallim deshiren kolektive për t’i bërë qytetet dhe lagjet tona më gjithëpërfshirëse dhe më të gjalla. Ideja e panelit është që të ngrisim nivelin e vetëdijes që komuniteti / qytetarët i zotërojnë hapësirat publike dhe se ato nuk janë e drejte ekskluzive e vetëm ndonjë kategorie të caktuar.

Rozafa Basha foli për temën e doktoratës “Hapësira publike për të gjithë: Rasti i Prishtinës dhe Prizrenit”, ndërsa na tregoi rezultatet e hulumtimit që tregonin se PAK (personat me aftësi të kufizuara) nuk mund të plotësonin nevojat bazike ditore në mungesë të infrastrukturës në hapësirën publike dhe në ndërtesat publike, e lëre më të zhvillojnë aktivitete opsionale (rekreative) ose shoqërore.

U cek gjithashtu se të margjinalizuara janë edhe gratë që në shumicën e kohës janë kujdestare të fëmijëve dhe jo vetëm, e që në numër më të madh e përdorin tranpsortin publik (nuk e kanë privilegjin e makinave) në krahasim me burrat. Në anën tjetër Arlinda Rushaj Sadiku, na foli për rëndësinë e pjesëmarrjes së publikut në ridizajnimin / dizajnimin e hapësirave publike dhe si të krijohen lidhje me komunitetin dhe të fitohet besimi i tyre ashtu qe të tregojnë interesim për pjesëmarrje kur projektohen hapësirat publike.

Ajo dha shembuj konkret bazuar në eksperiencën e saj në projektet si “Blloku 1” dhe “Fëmijët udhëheqin bashkë-projektimin për revolucionarizimin e hapësirave urbane në Prishtine, Kosovë”. Gjithashtu, u fol për rëndësinë e bashkëpunimit ndërinstitucional me organizatat e shoqërisë civile si ura lidhëse ndërmjet komunitetit dhe institucioneve.

Paneli u përmbyll me bisedë interaktive ndërmjet publikut dhe panelisteve./Media Ndërtimi

Shigeru Ban është një arkitekt i njohur i lindur në Japoni në vitin 1957. Ai ka dalluar veprat me përdorimin e materialeve inovative, qasjen eksperimentale dhe lidhjen e elementeve arkitekturore japoneze dhe perëndimore. Ban u emërua marrësi i 37-të i Çmimit të Arkitekturës Pritzker në 2014. Juria e Pritzker e përmendi atë si “…një mësues i përkushtuar që nuk është vetëm një model për brezin e ri, por edhe një frymëzim”.

Puna inovative e Shigeru Ban me letrën, konkretisht tubat prej kartoni të ricikluar, të përdorura për të bërë strehimore, shtëpi dhe struktura të përkohshme të shpejta dhe efikase, është tema më e famshme për të. Prodhimi dhe përdorimi i materialeve të tilla inovative dhe projektet e tij humanitare janë nënshkrimet e qasjes arkitekturore të Ban.

Juria e Pritzker komenton përkushtimin e tij ndaj çështjeve sociale dhe projektet e tij si strehimoret apo strukturat bashkëkohore pas katastrofave shkatërruese natyrore si “Kur godet tragjedia, ai është shpesh aty nga fillimi”.

Qasja e tij inovative e shtëpive me trungje letre si përgjigje ndaj një fatkeqësie u krijua për herë të parë pas tërmetit në Kobe në 1995, dhe që atëherë ai ka qenë shpesh në zonën e fatkeqësisë që nga fillimi. Takimi i fundit ishte pas tërmetit shkatërrues në Turqi.

Ai mban leksione për brezin e ri dhe shpreh dëshirën për të përdorur njohuritë dhe përvojën e tij jo vetëm për njerëzit e privilegjuar por edhe për publikun e gjerë. Temat dhe diskurset rreth qëndrueshmërisë, dizajnit social dhe përdorimit të arkitekturës si një mjet social dhe mjedisor për të ofruar zgjidhje për krizat në rritje dhe jo një profesion që shkaktohet nga përfitimet ekonomike janë bërë të njohura kohët e fundit.

Shigeru Ban, në këtë kuptim, po mbron këtë lloj arkitekture nga veprat e tij të hershme. Bazuar në këtë qasje, ky artikull synon të përmbledhë jetën dhe karrierën e hershme të Shigeru Ban, qasjen e tij filozofike, arkitekturën e tubave të letrës dhe disa nga projektet e tij më të famshme.

Arkitekti Ban, projektoi katedralen ikonike në Zelandë të Re, e cila u bë strehë e mijëra njerëzve pas tërmetit që goditi rajonin Christchurch.

Tërmeti në rajonin e Christchurch, Zelanda e Re, në vitin 2011, vrau mbi 200 njerëz dhe shkaktoi dëme të pariparueshme në katedralen ikonike gotike të qytetit prej 132 vitesh.

Katedralja ishte një kopje e një në Oksford, Angli, dhe ishte një nga monumentet më të famshme të Christchurch, e paraqitur në kartolina, suvenire dhe peshqirë çaji. Projekti u realizua si një punë pro-bono nga Shigeru Ban në bashkëpunim me Warren dhe Mahoney. Pas tërmetit, ndërtimi filloi dhe ishte planifikuar të përfundonte në vitin 2012. Megjithatë, shpërthimi i kartonit i lagë ato para se të përfundonte rrethimi. Këto probleme të jashtme vonuan përfundimin dhe hapjen, dhe katedralja u hap në vitin 2013. Edhe pse projekti filloi si një zëvendësim i përkohshëm për kishën ikonike, ajo u bë një tjetër pikë referimi për qytetin.

Për projektimin dhe ndërtimin, si materiale u përdorën tuba kartoni me diametër 2 metra, lëndë druri dhe çeliku. Themeli është një pllakë betoni dhe muret ishin bërë nga tetë kontejnerë transporti dhe ata mbanin një çati nga polikarbonat. Nisma e parë e Shigeru Ban ishte përdorimi i tubave të kartonit si elementë strukturorë. Megjithatë, prodhuesi nuk mund të siguronte tuba me trashësi të mjaftueshme, dhe tubat importues për projektin u refuzuan për arsye kosto-përfituese. Prandaj, zgjidhja për tubat ishte përforcimi i tyre me trarë druri të laminuar.

Ato ishin të veshura me poliuretani të papërshkueshëm nga uji dhe retardantë flakë. Dritarja shumëngjyrëshe është një nga elementët më tërheqës të katedrales. Përveç shërbimit si katedrale, ndërtesa shërben si një pikë grumbullimi komuniteti dhe një vend konferencash. Prodhimi i një vendi fetar pas një fatkeqësie nxjerr në pah gjithashtu nevojat shëruese sociale dhe shpirtërore të viktimave.

Përderisa është i famshëm për qasjen e tij ndaj strukturave të përkohshme në arkitekturën e ndihmës ndaj fatkeqësive, ai gjithashtu ka projekte të ndryshme të famshme të përhershme me funksione të ndryshme si shtëpi private, qendra komunitare, godina dhe kulla./Media Ndërtimi