“Ne duhet ta pranojmë natyrën si një mori formash, duke përfshirë secilën pjesë tonën, që është pjesë e gjithçkaje”, thotë Ailton Krenak, udhëheqës i njohur indigjen, në librin e tij Ide për të shtyrë fundin e botës.
Kultura e popujve vendas nuk e kupton njerëzimin dhe mjedisin si gjëra të ndara ose superiore ndaj njëra-tjetrës, por më tepër si pjesë të një tërësie.
Nëpërmjet këtij kuptimi të veçantë të universit, këta popuj drejtohen në një përvetësim të ndjeshëm të territorit, me besime strukturuese që reflektohen edhe në arkitekturën e tyre, duke e ngritur vetë konceptin e qëndrueshmërisë në një nivel tjetër, pasi natyra nuk shihet si një burim për të përdoret, mendohet si pjesë e komunitetit.
Duke një kontekst të përgjithshëm, është e pamundur të paraqitet autoktone kulturore dhe pamjet e analizuara në mënyrë homogjene, pasi metodat sipas rajonit që janë (ose janë) futur.
Megjithatë, kjo e madhe me territorin, e qepur përmes të shiturit dhe respektit për, përshkon kultura të ndryshme me vëmendje nga Amerika dhe është një nga epistemologjitë e mëdha të indigjeneve që i jepet vetes rimendimit të prodhimit arkitekturor bashkëkohor.
Duke pasur rëndësi të madhe kulturore të natyrës si diçka që identitetin e një populli, duke qenë pasqyra dhe materializimi i çdo individi – shumë më tepër se një mbijetesë – karakteristikat e saj duhet të kujdesen dhe të ruhen.
Në këtë mënyrë, si teknikat e pajisjeve të tyre janë edhe materialet ashtu siç janë të veçuara, pasqyrojnë strukturoren, estetike dhe të cilat lejojnë të bëjnë këtë vetëm mbrojtjen dhe mbrojtjen, por janë një odë për natyrën dhe kolektivitetin.
Brenda gamës së gjerë të materialeve që mund të zgjidhen në një proces projektimi ose vendimeve të panumërta formale dhe kompozicionale që duhen marrë, mësimi i madh që kultura indigjene lë për të ardhmen e arkitekturës mund të përmblidhet në një urdhërim: të kuptuarit e vendit.
Ndërgjegjësimi për territorin ku do të vendoset ndërtesa është hapi i parë drejt një të ardhmeje të qëndrueshme.
Harta e materialeve ekzistuese dhe të disponueshme në rajon, të kuptuarit e klimës, kërkimi i teknikave pasive me ndikim të ulët, respektimi dhe ndërveprimi me komunitetin përreth nënkupton respektin mjedisor dhe social që tani është më i nevojshëm se kurrë.
Ky artikull është pjesë e ArchDaily me temën “E ardhmja e Materialeve të Ndërtimit”./Media Ndërtimi.