Shumë planifikues urban parashikojnë se deri në vitin 2050, më shumë se 6 miliardë njerëz do të jetojnë në qytete dhe në vende ku ndërtimi nga jashtë nuk është një opsion, e vetmja mënyrë për të vazhduar me dendësinë në rritje është ndërtimi.
Ndërtesa më e lartë vjen gjithmonë me sfida të shumta dhe gjithashtu një konkurrencë jo aq delikate për firmat e arkitekturës që të kenë emrin e tyre të lidhur me ndërtesat më të mëdha. Pothuajse aq shpejt sa një ndërtesë quhet si një nga më të lartat në botë, një tjetër bën rrugën drejt tabelës së vizatimit, disa vite më vonë duke marrë titullin.
Ndërsa qielli është kufiri, si ndikon kjo në konstruktueshmërinë e projekteve dhe cilat bëma të metodave dhe materialeve të ndërtimit na kanë mundësuar të ndërtojmë retë?
Së pari, është e rëndësishme të kuptojmë se si të përcaktojmë teknikisht ndërtesat e larta. Këshilli për Ndërtesat e Larta dhe Habitatin Urban (CTBUH) përcakton dy nëngrupe ndërtesash që arrijnë lartësi të konsiderueshme.
Një ndërtesë “supertall” përkufizohet si 300 metra (984 këmbë) ose më e lartë, dhe një strukturë “megatall” arrin të paktën 600 metra (1968 këmbë) e lartë. Me ritmin e sotëm, të paktën një rrokaqiell super i lartë përfundon çdo vit, me 132 rrokaqiejt super të lartë që kanë përfunduar ndërtimin që nga qershori 2020.
Burj Khalifa është ende rrokaqiell më i lartë në botë, me përmasa 2722 këmbë ose pak më shumë se gjysmë milje. Kohët e fundit, pas 8 vitesh ndërtimi, Merdeka 118 në Malajzi përfundoi ndërtimin dhe ishte vetëm 500 këmbë më i shkurtër se Burj Khalifa.
Parashikohet se ndërtesa e parë në botë me një milje të lartë mund të përfundojë brenda 30 viteve të ardhshme, duke sjellë gjithashtu një trend të ri të ndërtesave që janë mbi 3200 metra të larta.
Ndërtesat e larta vijnë me të gjitha llojet e problemeve mekanike dhe strukturore. Sa kohë do të presin njerëzit për një ashensor kur udhëtojnë nga lobi në katin e 200-të? Si do t’i rezistojnë ndërtesave megatalike forcat natyrore që ne mund t’i parashikojmë dhe ato që nuk mund t’i parashikojmë? Shumë nga këto çështje zgjidhen duke hakuar materialet dhe sistemet moderne me të cilat jemi njohur tashmë dhe duke krijuar të tilla që mbështesin një industri inovative ndërtimi.
Edhe më të ardhme janë idetë se si mund të duket e ardhmja e betonit.
Betoni ka mbetur kryesisht i pandryshuar për qindra vjet.
Ndërsa është jashtëzakonisht i qëndrueshëm, shumë njerëz po kërkojnë alternativa të reja pasi vazhdon të jetë një burim kryesor i emetimeve të CO2.
Disa studiues janë duke kërkuar për bio-betonet, që kanë aftësinë të shërojnë çarjet e tyre duke shtuar baktere gëlqerore që mund të zgjasin jetën e betonit deri në dyqind vjet.
Edhe druri, i cili duket se nuk ka gjasa të përdoret ndonjëherë si një element kryesor strukturor në një strukturë megatali, po gjen një jetë të re në strukturat prej druri të laminuara të kryqëzuara që i japin atij forcë të krahasueshme me çelikun.
Për të demonstruar aftësitë e drurit, Sumitomo Forestry, një firmë projektimi me bazë në Japoni, zbuloi së fundmi planet e saj për të ndërtuar një strukturë prej druri 350 metra të lartë në Tokio. Ndërtesat më të larta janë vetëm në horizont, dhe materialet dhe metodat e ndërtimit po arrijnë shpejt për të qenë në gjendje t’i bëjnë realitet këto ëndrra të larta.
Ky artikull është pjesë e ArchDaily për temën “E ardhmja e Materialeve të Ndërtimit”./Media Ndërtimi.