Përdorimi i gjerë i ajrit të kondicionuar në ditët përvëluese jo vetëm që tensionon rrjetin elektrik, por gjithashtu kontribuon në rritjen e temperaturës së një qyteti me rreth 2°C. Kjo ndodh sepse procesi nxjerr ajrin e nxehtë. Për më tepër, aksesi në teknologjitë e ftohjes, qoftë në shtëpi, punë apo shkollë, është i kufizuar dhe ndryshon në varësi të rrethanave financiare të njerëzve.
I parë si një zgjidhje për të luftuar valët e të nxehtit, ajri i kondicionuar është selektiv dhe përkeqëson shqetësimin për banorët e tjerë. Ndërsa ofron rehati termike për disa, ajo çon në parehati për shumë të tjerë.
Edhe pse është e vështirë të imagjinohet një botë pa këto pajisje, rishqyrtimi i arkitekturës dhe dizajnit urban për të trajtuar ngrohjen globale është thelbësor për ofrimin e aksesit të barabartë në komoditetin termik dhe reduktimin e mbështetjes sonë në teknologji. Strategjitë e ftohjes pasive përfshijnë vendime të projektimit që lidhen me mjedisin. Ato nuk janë zgjidhje të shpejta, por kërkojnë një përpjekje të përbashkët drejt ndërgjegjësimit dhe ndryshimit në fronte të ndryshme.
Është tepër e lehtë të shtypësh një buton në telekomandë dhe të shikosh temperaturën e dhomës të bjerë me 10 gradë Celsius në pak minuta. Megjithatë, ndoshta ne nuk do të vareshim aq shumë nga ky ftohje e papritur nëse qytetet tona do të ofronin dizajn urban me cilësi të lartë dhe të aksesueshëm, duke shfaqur sipërfaqe me bimësi, zona me hije ose elementë uji që ndihmojnë në uljen e temperaturave të përgjithshme urbane. Rigjallërimi i lumit Cheonggyecheon në Seul është një shembull praktik se si duhet t’i qasemi qyteteve tona. Pas rivitalizimit dhe integrimit të tij në Seul, u vu re se temperaturat përgjatë lumit u ulën me 3.3°C dhe 5.9°C krahasuar me një rrugë vetëm disa blloqe larg.
Përveç konsideratave urbane, kur bëhet fjalë për strategjitë arkitekturore, zbutja pasive e temperaturave të larta mbështetet në disa masa të njohura por ndoshta po aq të nënvlerësuara. Këto përfshijnë hijezimin (nëpërmjet vegjetacionit ose vëllimeve të ndërtuara), sipërfaqet reflektuese, gjenerimin e masës termike përmes materialeve, orientimin e duhur diellor dhe ventilimin e kryqëzuar. Hulumtimet sugjerojnë se kombinimi i këtyre strategjive pasive mund të rezultojë në një ulje mesatare të temperaturës së brendshme prej 2.2°C, një reduktim prej 31% në ngarkesën e ftohjes dhe një kursim energjie prej 29%.
Nga tani deri në vitin 2050, instalimi në mbarë botën i pajisjeve ftohëse, si ajri i kondicionuar, parashikohet të trefishohet, duke rezultuar në një rritje të dyfishtë të konsumit të energjisë. Kjo mbështetje në pajisje të tilla, që shpesh shihet si përkeqësim i ngrohjes globale, paraqet një paradoks: si mund të luftojmë temperaturat në rritje në qytete, ndërkohë që njëkohësisht kontribuojmë në to nëpërmjet varësisë tonë nga këto zgjidhje?
Në epokën e ngrohjes globale, sistemet e ftohjes nuk janë më një luks, por një domosdoshmëri themelore, e ngjashme me kanalizimet ose ujin e pijshëm. Stresi i nxehtësisë ndikon negativisht në mirëqenien fizike dhe mendore, duke penguar detyrat themelore dhe duke çuar në sëmundje. Ndërtesat dhe qytetet tona duhet të përshtaten me këtë realitet të ri, veçanërisht duke pasur parasysh se zgjidhja nuk është aq e thjeshtë sa shtypja e një butoni në një telekomandë./Media Ndërtimi