Pavijoni i Republikës së Kosovës do të prezantojë Rks2 | Lokalitet Transcendent në Ekspozitën e 18-të Ndërkombëtare të Arkitekturës në Bienalen e Arkitekturës së Venecias.
Bienalja e Arkitekturës së Venecias 2023 do të zhvillohet nga e shtuna më 20 maj deri të dielën më 26 nëntor 2023 në ambientet e Arsenale dhe Giardini në Itali.
Me temë si rks2 | lokaliteti transcendent, Pavijoni i Republikës së Kosovës do të eksplorojë norma të ndryshme të migrimeve – nga aspekti fizik, kohëzgjatja dhe prezenca emocionale.
Republika e Kosovës këtë vit merr pjesë për herë të pestë në Ekspozitën Ndërkombëtare të Arkitekturës në Bienalen e Arkitekturës në Venecia.
Arkitektët nga Kosova Poliksen Qorri-Dragaj dhe Hamdi Qorri janë ekspozuesit që do të ekspozojnë punimet, duke shpalosur konceptin e translokalitetit, i cili përshkruhet si “një model jete që po bëhet gjithnjë e më i përhapur”.
Ekspozita trajton një formë të veçantë migrimi, e cila ilustron se procesi i migrimit nuk përfundon me lëvizjen e thjeshtë në një vend tjetër.
Njerëzit që jetojnë në shumë vende në të njëjtën kohë, duke ruajtur lidhjet midis Atdheut dhe Atdheut përmes komunikimit, transferimit të njohurive, informacionit, të mirave materiale dhe jomateriale.
Në rrjedhën e situatës së tensionuar politike dhe një margjinalizimi gjithnjë e më të keq të popullsisë shqiptare gjatë shpërbërjes së Republikës Jugosllave, qindra mijëra njerëz kërkuan strehim dhe mbrojtje jashtë vendit. Në disa raste, ky fluturim shpesh do të zgjaste për dekada pa kthim.
Gjatë kësaj valë migracioni të lidhur me konfliktin dhe luftën në fund të viteve 1980 deri në fund të viteve 1990, njerëzit që iknin gjetën mbërritje të përkohshme kryesisht në vendet e OECD, të rregulluar në formën e një leje qëndrimi si persona të përndjekur politik.
Ky status ligjor nuk parashikonte kthim në atdhe për sa kohë nuk ishte zgjidhur dhe hequr arsyeja e ikjes. Për shumë refugjatë kjo përfaqësonte një gjendje pritjeje dhe ngecjeje, sepse arsyeja e migrimit nuk ishte një arsye e vetëvendosjes, ajo ishte e imponuar nga jashtë.
Lokaliteti i perceptuar i këtij grupi migrues është pikënisja për një rrëfim hapësinor-filozofik: lokalitet transcendent. Koncepti i transcendencës përshkruhet dhe përkufizohet në mënyra të ndryshme nga filozofia e lashtë në atë bashkëkohore. E përbashkët për të gjitha kuptimet është se transhendenca nënkupton procesin e kapërcimit të një kufiri që ndan dy sfera thelbësisht të ndryshme.
Për individët që jetonin në emigracion, rrethana e moskthimit në vendlindje për një periudhë të pacaktuar përfaqësonte një cezura të thellë në jetën e tyre. Nga njëra anë, individët e migruar ishin fizikisht të pranishëm në Hostlands. duke menaxhuar në mënyrë sipërfaqësore jetën e tyre të përditshme dhe funksionimin në mjedisin e tyre të ri.
Por nga ana tjetër, prania emocionale, ishte një aspekt tjetër: për shkak të konfliktit, vëmendjes dhe mendimeve që silleshin rreth atdheut të braktisur, frika dhe pasiguritë shpesh nuk i lejonin individët të mbërrinin në vendlindje. Ato ishin të vendosura në një gjendje të ndërmjetme midis asaj fizike tani dhe asaj të braktisur më parë. Në këtë gjendje, kufijtë midis qenies imanente në të tashmen dhe qenies transhendente në mendje mjegullohen – individi i migruar ndodhet në një lokalitet transcendent.
Migrimi
Migrimi si fenomen ka shoqëruar gjithmonë njerëzimin dhe ka formuar qytetet që nga kohërat e lashta. Migrimi ka qenë gjithashtu shumë ndikues në historinë e re të Kosovës, me arsye të ndryshme që kanë çuar në një zhvendosje të përkohshme ose afatgjatë të qendrës së jetës.
Migrimi i shqiptarëve të Kosovës në tregun evropian të punës nga vitet 1960 e tutje dhe migrimi i mëvonshëm i anëtarëve të familjes dhe miqve përbënin bazën e parë të rrjeteve sociale në vendet pritëse.
Duke filluar nga vitet e 1990-ta, ndodhi një ndryshim në migrimin e Kosovës. Represioni i popullatës shqipfolëse në Kosovë, i cili u përshkallëzua në luftë, në fund të vitit 1999, çoi në një numër të madh refugjatësh.
Sjellja e migracionit tregoi se rrjetet sociale të punëtorëve migrantë, të cilat ishin zhvilluar tashmë që në vitet 1960, u bënë kriteri vendimtar për zgjedhjen e vendit të destinacionit për migrimin e lidhur me luftën.