Connect with us

Arkitekturë

Qytetet po klonohen në botën virtuale, por cila është arsyeja?

Published

on

Duke qenë se po vazhdojnë të rriten çmimet e patundshmërive dhe shumica e popullsisë së botës pritet të jetojë në zona urbane në dekadat e ardhshme, ka më pak vend për gabime kur bëhet fjalë për planifikimin urban. Vendimet e marra sot janë të rëndësishme për të ardhmen tonë.

Por, çka nëse do të ekzistonte një mënyrë për të testuar dhe analizuar skenarë të ndryshëm, përpara se të ndërmerrnin veprime konkrete?

Kjo ide qëndron pas projektit “Binjakët Digjital”, ku po kryhen simulime në disa qytete botërore, duke përfshirë Shangain, New Yorkun, Singaporin dhe Helsinkin, shkruan CNN.

Binjakët Digjital po lënë nën hije renderimin 3D, sipas Anders Logg, profesor i matematikës kompjuterike dhe drejtor i “Digital Twin Cities Centre” në Universitetin e Teknologjisë Chalmers në Suedi.

Duke shfrytëzuar të dhënat në kohë reale dhe inteligjencën artificiale, Binjakët Digjital bëhen virtualë – pasqyra të homologëve të tyre fizik – duke ofruar mundësi për të simuluar gjithçka, nga infrastruktura dhe ndërtimi deri tek modelet e trafikut dhe konsumi i energjisë.

Si punon?

Chattanooga, një qytet me gati 180 mijë banorë gjendet në ultësirat e maleve Appalachian, Amerika Veriore. Ndërsa për zonat e mëdha urbane zakonisht duhet më shumë kohë, Chattanooga është një rast i mirë testimi sepse madhësia e saj më e vogël, na lejon që të jemi më të zhdërvjellët, thotë Kevin Comstock, një konsulent në KCI Technologies dhe ish-Menaxheri i Projektit të Qytetit Smart për Chattanooga.

Zyrtarët e Chattanooga-s dhe bashkëpunëtorët e tyre, duke përfshirë “Oak Ridge National Laboratory” dhe “University of Tennessee at Chattanooga”, kanë trajtuar probleme të fushave të ndryshme duke krijuar projekte përmes Binjakëve Digjital.

E para, e quajtur CTwin, fokusohet në një nga rrugët kryesore të qytetit për të ekzaminuar përdorimin e energjisë në lidhje me lëvizshmërinë, duke krijuar infrastrukturë më të mirë të sinjaleve të trafikut, thotë Comstock.

Një tjetër projekt shfrytëzon sensorët dhe imazhet laserike në kryqëzimet e rrugëve për të monitoruar lëvizjen e këmbësorëve dhe trafikut të automjeteve, në interes të sigurisë së të dyja palëve.

“Nëse e dimë se ku janë këmbësorët dhe veturat në kryqëzim, mund të fillojmë të imitojmë aktivitetin e ‘takimit të afërt’”, thotë Comstock, duke sinjalizuar këmbësorët dhe vozitësit që të ndryshojnë drejtimet për të shmangur trafikun e ngarkuar.

Mbledhja e të dhënave rreth aksidenteve do të siguronin informacione rreth asaj sesa i sigurt është një kryqëzim, shpjegon Comstock, i cili do të na ofronte mundësinë për t’i rregulluar problemet në trafik.

A mund të zbatohet kjo edhe për qytetet më të mëdha?

“Qytetet e mëdha kanë probleme më të mëdha”, thotë dr. Ville Lehtola, asistent profesor në Universitetin e Twente në Holandë, “por kanë të njëjtat probleme me të cilat përballen edhe qytetet më të vogla. Nëse planifikoni mirë, do të ketë më pak rrezik dhe kostot aktuale operative të ndërtimit dhe aktiviteteve të tjera do të jenë më të ulëta. Planifikimi i mirë, në fund shpërblehet”.

Lehtola është një ish-asamblist i qytetit të Espoos, Finlandë, jo shumë larg Helsinkit. Ai thotë se Espoo, kur u propozua ndërtimi i një linje të re të metrosë, ishte qyteti i parë që digjitalizoi punën dhe planifikimin e ndërtimit. Një Binjak Digjital mund të zbulojë se si do të duket puna pas përfundimit të ndërtimit të metrosë, thotë Lehtola.

Në këtë mënyrë, është e mundur t’iu tregohet qytetarëve, ndërkohë që po kryhen disa investime në infrastrukturë apo gjëra të tilla, se cili është rezultati dhe si do të duket gjithçka në fund, transmeton Telegrafi.

Logg thotë se dy pyetje themelore kërkojnë përgjigje kur krijohen qytetet Binjake Digjitale, “Çfarë po analizohet në lidhje me gjendjen aktuale të qytetit?” dhe “A mund të parashikoni se si do të duket një qytet?”

Ai mori shembull qytetin suedez të Gothenburg-ut për të gjeneruar binjakun e tij digjital. “Nga të dhënat, ju mund të merrni gjëra si ulëset e parkut, atmosfera, retë dhe ujin”, thotë Logg, dhe më pas t’i shfrytëzoni këto të dhëna të papërpunuara për të krijuar një model vizual se si një ndërtesë e re do të ndikojë në jetën e njerëzve.

“Gothenburgu është ndërtuar mbi argjilë, kështu që është shumë e rëndësishme të analizohet argjila. Çfarë ndodh nëse filloni një projekt të ri, të madh infrastrukturor? A do të ketë ndonjë rrezik potencial nga gërmimi ose ndërtimi i tuneleve të reja?”, thotë Logg.

Çelësi i suksesit

Çelësi i suksesit është tek “qëndrueshmëria e të dhënave” – përditësime të shpeshta në kohë reale të futura në Binjakun Digjital për të vazhduar me evolucionin e vazhdueshëm të qytetit të vërtetë, deklaron ai. Përndryshe, thotë Logg, modeli i Binjakut Digjital shpejt mund të bëhet i papërshtatshëm.

Në nivel global, investimi në Binjakët Digjital tashmë ka filluar të shpërblehet.

Një raport i vitit 2021 i kompanisë teknologjike “ABI Research” vlerëson se qytetet do të kursejnë 280 miliardë dollarë deri në vitin 2030 duke shfrytëzuar Binjakët Digjital për planifikim urban.

Gjithnjë e më shumë të dhëna po bëhen të disponueshme për të ndërtuar qytete – përfshirë vetura autonome, dronë dhe mjete të ndërtimit të pajisura me sensor inteligjent.

Me rritjen e mundësive teknologjike, rriten edhe sfidat, veçanërisht në aspektin e mbledhjes dhe ruajtjes së kaq shumë të dhënave, shton Lehtola.

Izolimi i faktorëve të ndryshëm nga situatat e tyre individuale, thotë ai, është gjithashtu i rëndësishëm, në mënyrë që të dhënat të mund të ndahen dhe t’i bëjnë më efektive të gjitha aspektet e planifikimit të qytetit.

Sfidat teknike janë të konsiderueshme, pajtohet Logg, sepse qytetet janë sisteme jashtëzakonisht komplekse. Por ai shton se “këto janë sfida me të cilat ne jetojmë si studiues dhe zhvillues”.

Logg sheh një të ardhme ku gjithçka, nga mirëmbajtja e ndërtesave dhe ndërtimet e reja deri tek rrugët e sinjalistika në trafik do të “integrohen”, duke u mundësuar planifikuesve të qytetit të marrin vendime që do të kenë kuptim disa dekada më vonë.

“Binjakët Digjital do të jenë kudo, si një sistem që u përgjigjet të gjitha pyetjeve tona në lidhje me planifikimet e ardhshme urbane”, përfundoi Logg./Media Ndërtimi

Arkitekturë

“E ardhmja e ujit”, tema e ekspozitës portugeze në Bienalen e Arkitekturës së Venecias 2023

Published

on

Pavioni i Portugalisë në Ekspozitën e 18-të Ndërkombëtare të Arkitekturës – La Biennale di Venezia 2023 do të prezantojë projektin e Ardhmërisë Fertile, të kuruar nga Andreia Garcia dhe ndihmës kuratorët Ana Neiva dhe Diogo Aguiar. Projekti synon të trajtojë çështjet e burimeve ujore në shtatë hidrogjeografi portugeze dhe të inkurajojë reflektimin për ndërtimin e një të ardhmeje të qëndrueshme, të barabartë dhe pjellore. Ekspozita do të mbahet në Palazzo Franchetti nga 20 maj deri më 26 nëntor 2023.

Uji, një element thelbësor për jetën njerëzore dhe jonjerëzore, mbart një kuptim metaforik dhe emocional dhe një dimension politik dhe ekonomik. Prandaj, është urgjente të fillohet një dialog publik për ruajtjen, menaxhimin dhe të ardhmen e këtij burimi natyror. Këto çështje janë globale, por manifestohen dukshëm në disa rajone të Portugalisë. “Fertile Futures” fokusohet në shtatë hidrogjeografi, për të cilat arkitektë të rinj, në bashkëpunim me specialistë të fushave të tjera të studimit, paraqesin modele të qëndrueshme të së ardhmes.

Studimet e rasteve në të ardhmen pjellore theksojnë ndikimin e Antropocenit në ujë në zona të tilla si pellgu i Tâmega, Douro Ndërkombëtar, Tagu i Mesëm, Diga Alqueva, lumi Mira, Lagoa das Sete Cidades dhe lumenjtë Madeira. Projekti synon të prodhojë përmbajtje të paprecedentë, duke eksploruar bashkëpunimin strategjik midis praktikës, teorisë dhe edukimit në arkitekturë. Kjo qasje trepalëshe promovon eksperimentimin dhe reflektimin, duke u fokusuar në territorin portugez.

Fertile Futures angazhon arkitektë të rinj në krijimin e zgjidhjeve inovative për rezervuarët e ardhshëm. Arkitektura luan një rol vendimtar në ndërtimin e një të ardhmeje bashkëpunuese, të dekarbonizuar dhe të dekolonizuar jo vetëm në Portugali dhe Venecia, por edhe në mbarë botën. Dialogu përqendrohet rreth temës Laboratori i së Ardhmes, propozuar nga kuratori Lesley Lokko për Ekspozitën e 18-të Ndërkombëtare të Arkitekturës në Venecia. Pjesëmarrja e “Fertile Futures” në këtë diskutim thekson përkushtimin e saj për një të ardhme të qëndrueshme./Media Ndërtimi.

Continue Reading

Arkitekturë

Ruajtja e stilit arkitekturor në Beogradin Brutalist

Published

on

Brutalizmi është një stil arkitekturor thellësisht i ndarë – një nënkategori e lëvizjes moderniste që paraqiste përfundime të zhveshura prej betoni, forma të pazakonta dhe një estetikë padyshim unike.

Teksa rëndësia u shfaqë në Britaninë e Madhe të viteve 1950, shembujt më ikonë të këtij stili arkitekturor gjenden pa dyshim në Evropën Lindore – veçanërisht në territorin e ish-Jugosllavisë.

Duke kërkuar të rindërtonte një vend të prekur shumë nga Lufta e Dytë Botërore, qeveria socialiste ish-jugosllave u përpoq të rindërtonte shtetin, duke nxitur ndërtimin e blloqeve betoni të banimit, qendrave qytetare dhe monumenteve – një identitet vizual i vendosur midis lindjes dhe perëndimit.

Seriali fotografik i Alexey Kozhenkov “Hapësirat për erërat” është një eksplorim i arkitekturës brutaliste të Serbisë së sotme, veçanërisht arkitekturës së periferisë së Beogradit.

Një gamë ngjyrash e heshtur, prania e formave të grumbulluara dhe një ndjenjë dërrmuese e shkallës tipizojnë fotografitë në serinë e Kozhenkov, duke ofruar një pamje ndjellëse në një stil të qëndrueshëm arkitekturor.

Në serinë e Kozhenkov-it shfaqet dukshëm “Beogradi i Ri” – një komunë e Beogradit që paraqet arkitekturën moderniste që të kujton Brasilia dhe Chandigarh. Arkitektët e periudhës së pasluftës së dytë botërore ndërtuan lagje urbane me një mori ndërtesash brutaliste të larta, duke çuar në krijimin e pseudonimit “Blockovi” ose Blloqe, për të përshkruar karakterin arkitektonik të një qyteti që përqafoi të zhveshur- mbrapa, natyra monumentale e arkitekturës brutaliste.

Sidoqoftë, blloqet në vetvete nuk janë monolite në pamje. Konceptet dhe format e vetë blloqeve ndryshojnë nga blloku në bllok, duke krijuar zona dhe lagje urbane shumë të dallueshme, të cilat i përshtaten mirë përdorimit të tyre si hapësira publike – bosh dhe të ftohtë në dimër, por të gjalla dhe dinamike në muajt e verës.

Strukturat e shquara brutaliste në Beograd përfshijnë “Ndërtesën e TV” – një kompleks banimi me një fasadë ekspresive të përbërë nga nxjerrje kuboidale nga muri dhe “Genex Tower” – një pikë referimi artistike, e mirënjohur brutaliste që përmban një kullë rezidenciale dhe tregtare të lidhur. nga një urë dykatëshe.

Ndërtesat e apartamenteve Eastern City Gate gjithashtu shfaqen – një kompleks prej tre ndërtesash apartamentesh, secila prej 28 katesh. Forma trekëndore e ngjashme me hapat krijon një kontrast të thellë vizual me gjelbërimin përreth, dhe ato janë ndërtuar në një rreth, duke bërë që gjithmonë të duket se njëra ndërtesë është midis dy të tjerave.

Kohët e fundit, trashëgimia brutaliste e ish-Jugosllavisë po fiton njohje dhe vlerësim më të gjerë. Në janar të vitit 2021, pjesa qendrore e Beogradit të Ri u shpall monument kulture dhe në janar 2019, fotografitë e një prej ikonëve “Blockovi” – Blloku 23 – u bënë një ekspozitë e përhershme në Muzeun e Artit Modern të Nju Jorkut.

Autoritetet e Beogradit po mendojnë gjithashtu hapjen e më shumë pjesëve të një monumenti të shquar brutalist – ndërtesës së qeverisë së Pallatit të Serbisë – e cila aktualisht është e hapur vetëm një herë në vit.

Arkitektura brutaliste e Evropës, nga Polonia në Britani, është e gjerë në shtrirjen dhe diversitetin e saj, por është e diskutueshme në qytetin e Beogradit që stili arkitekturor gjeti vërtet një shtëpi.

Alexey Kozhenkov është një fotograf dhe entuziast i arkitekturës me bazë në Moskë. Ai është një admirues i zjarrtë i formave arkitekturore dhe një udhëtar, duke i mundësuar atij të fotografojë vende nga kënde që rrallë shihen në media. Veprat e tij përmbajnë një kombinim të gjeometrisë dhe atmosferës së menduar dhe njihen si në format online ashtu edhe në median e shkruar.(Archdaily)/Media Ndërtimi.

Continue Reading

Arkitekturë

Stacioni i braktisur i trenit në Spanjë shndërrohet në hotel luksoz

Published

on

Në sfondin e maleve Pirinej të mbuluar me borë, thellë në luginën e Aragonit, shtrihet një ndërtesë mbresëlënëse dhe e bukur.

Mirë se vini në Stacionin Canfranc, dikur një stacion hekurudhor i braktisur, tani një hotel luksoz.

Stacioni Canfranc u hap si një qendër e pasur hekurudhore në vitin 1928, me një ceremoni inaugurimi ku morën pjesë Mbreti i Spanjës dhe Presidenti i Republikës Franceze; Hoteli ndodhet në Spanjë, por jo shumë larg kufirit francez.

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Canfranc ishte dëshmitar i arrestimeve, spiunazhit dhe trafikut të arit. Në vitin 1970, stacioni i kishte mbyllur dyert.

Stacioni qëndroi i fjetur për dekada derisa filloi puna për të transformuar ndërtesën ende të bukur, por të lënë pas dore prej kohësh, në një hotel të operuar nga Barcelo Hotel Group.

Pas vitesh rigjenerimi, Canfranc Station mirëpriti mysafirët e tij të parë në janar 2023.

Adhuruesit e hekurudhave dhe historisë kanë zyrtarisht një destinacion të ri në listën e tyre, ndërsa kryebashkiaku i Canfranc Fernando Sánchez Morales thotë se vendasit e kanë pritur hapjen “me entuziazëm”.

“Ne jemi shumë të kënaqur që stacionin e kemi përsëri të gjallë dhe të ndritshëm,” thotë Sánchez Morales.

Edhe si një gërmadhë, Canfranc tërhoqi vizitorët: Fotografët u dyndën në stacion, i projektuar nga arkitekti spanjoll Fernando Ramirez de Dampierre, i etur për të kapur një pjesë të harruar të historisë hekurudhore evropiane.

Ata që gjejnë bukuri në ndërtesat e braktisura mund të sugjerojnë se hoteli ishte më tërheqës në këtë gjendje të frikshme dhe të rrënuar.

Por Stacioni Canfranc gjithashtu duket mjaft spektakolar pas rigjallërimit dhe tashmë po tërheq mysafirë të hotelit.

Arkitekti Thomas O’Hare për herë të parë hasi me Stacionin Canfranc rastësisht disa vjet më parë. Kur zbuloi se qendra e braktisur hekurudhore do të bëhej një hotel, O’Hare u zotua të kthehej pas përfundimit.

Sot, O’Hare, i cili jeton në Belfast në Irlandën e Veriut, është me pushime në hotel me familjen e tij.

“Pjesa e jashtme është shumë madhështore dhe sigurisht të jep përshtypjen e udhëtimit nga një kohë tjetër,” thotë O’Hare.

O’Hares po i kalojnë ditët e tyre duke skijuar në Candanchu, një nga vendpushimet më të vjetra të skive në Spanjë, i cili është fqinj me hotelin./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending