Një fakt i përmendur shumë në industrinë e arkitekturës është se mjedisi i ndërtuar përbën 40% të emetimeve globale të karbonit. Statistikat shqetësuese vendosin përgjegjësi të jashtëzakonshme mbi profesionistët e ndërtimit.
Ideja e qëndrueshmërisë në arkitekturë u shfaq urgjentisht si një mënyrë për të fashuar dëmtimin mjedisor. Një gamë e gjerë praktikash qëndrueshmërie synon jo më shumë se t’i bëjë ndërtesat “më pak të këqija”, duke shërbyer si masa joadekuate për arkitekturën aktuale dhe të ardhshme.
Problemi me arkitekturën e qëndrueshme është se ajo ndalet me “qëndrueshmërinë”.
Për të ruajtur gjendjen aktuale të mjedisit, komuniteti i arkitekturës ka punuar drejt mjeteve më të gjelbra të prodhimit. Në mënyrë konvencionale, një ndërtesë e gjelbër përdor karakteristika aktive ose pasive si një mjet për reduktim dhe ruajtje.
Shumica e modeleve të qëndrueshme i shohin ndërtesat si një anije të tyren dhe jo si pjesë të integruara të ekosistemit të tyre.
Me nevojat aktuale të planetit, kjo qasje nuk është e mjaftueshme. Nuk mjafton të mbash mjedisin natyror, por edhe të rivendosësh proceset e tij.
Në biologji, rigjenerimi i referohet aftësisë për të rinovuar, rivendosur ose rritur indet në organizma dhe ekosisteme në përputhje me luhatjet natyrore.
Kur aplikohet në projektimin e ndërtesave, kjo mund të duket si struktura që imitojnë aspektet restauruese që gjenden në natyrë. Arkitektura rigjeneruese është praktika e përfshirjes së botës natyrore si medium dhe gjenerues i arkitekturës.
Sistemet e jetesës në vend bëhen blloqet ndërtuese të strukturës së ndërtuar në harmoni me ekosistemin e përgjithshëm.
Arkitektura rigjeneruese kërkon një qasje të menduarit përpara. Ndryshe nga ndërtesat e dizajnuara në mënyrë të qëndrueshme, ndërtesat rigjeneruese janë projektuar dhe operuar për të rikthyer dëmtimin ekologjik dhe kanë një ndikim neto pozitiv në mjedisin natyror.
Arkitektët duhet të pyesin se si mund të projektojmë struktura që jo vetëm përdorin burime të kufizuara, por edhe t’i restaurojnë ato. Rigjenerimi gjithashtu kërkon të lehtësojë një mjedis më elastik që mund t’i rezistojë sfidave natyrore.
Procesi i projektimit rigjenerues është rrënjësisht i rrënjosur në një qasje të të menduarit të sistemit. Ndërhyrjet mund të përfshijnë biomimikrinë për të imituar natyrën, lëkurat e ndërtesave që pastrojnë ajrin, strukturat që pastrojnë ujin ose arkitekturën e kapjes së karbonit.
Zhvendosja e mendimeve nga arkitektura e qëndrueshme në atë rigjeneruese do të përbëjë një strategji më të mirë për të trajtuar urgjencën e klimës dhe biodiversitetit që mundon shoqërinë sot. Arkitektura rigjeneruese do të lejojë industrinë e ndërtimit të “bëjë mirë” dhe jo thjesht “më pak keq”./Media Ndërtimi.