Connect with us

Arkitekturë

Njihuni me Romain Veillon, fotografin francez të ndërtesave të braktisura

Published

on

Vetëm pak ditë më parë, një ndër faqet më të mëdha arkitekturore ArchDaily, publikoi një artikull i cili paraqiste punën fantastike të fotografit Romain Veillon, me seli në Paris.

Ndryshe nga fotografë të tjerë, dashuria për arkitekturën e vendeve të braktisura bëri që Veillon të marrë rrugë në shumë vende të botës, për të kapur arkitekturën e pluhurosur e të vjetëruar, duke vënë në pah bukurinë e saj.

Për Ndërtimi.info, Veillon ka rrëfyer vështirësitë e tij dhe pasionin për fotografinë e objekteve të vjetra.

“Duhet leje për t’i fotografuar, por unë zakonisht vetëm hyj brenda. Përderisa janë ndërtesa të braktisura, është e vështirë të gjesh personin e duhur. Jam kapur disa herë nga policët por nuk më kanë paraqitur ndonjë problem. E njëjta gjë ka ndodhur edhe me pronarët, zakonisht kanë qenë të mirë dhe tolerant në qoftë se ju shpjegoni qasjen tuaj: Jam aty vetëm aty për të bërë fotografi dhe i respektoj vendet që eksploroj. Edhe nëse një shtëpi është e braktisur, gjithmonë ka një pronar, një histori, kështu që është e kuptueshme që njerëzit mund të shqetësohen”, shpejgon Veillon.

Image may contain: outdoor and indoor

Ndonëse si një 15 vjeçar Veillon e kishte nisur fotografinë si një mënyrë për të mbajtur kujtimet e udhëtimeve të tij si raport, me kohë ishte larguar nga mënyra e raportimit për t’u përqëndruar në një qasje më estetike.

Kjo nuk kishte lindur krejt rastësisht. Në fakt, qysh si fëmijë ai kishte qenë mjaft kurioz për vendet e braktisura, duke eksplorurar të kaluarën e tyre dhe duke imagjinuar jetesën e historinë e ndërtesave.

“Kur isha fëmijë, endesha nëpër ndërtesën e vjetër të fabrikës së kamionëve të gjyshes sime. Ishte plotë me vegla e objekte të mbetura të shoferëve dhe jetës së punëtorëve. Më pëlqente të kaloja gjithë pasditen në përpjekje për të zbuluar se si ishte jeta e këtyre njerëzve dhe se si ishte vendi atëbotë. Të imagjinoj këto histori është ajo që e dua më së shumti për këto ndërtesa”, thotë ai.

E ndër rreshta potencon edhe diçka mjaft interesante.

“Gjithashtu, të jem dëshmitar i fuqisë së natyrës tek merr mbrapsht atë që është ‘e saj’”,

shprehet Veillon.

Ai nuk preferon të udhëtojë i vetëm, ngase këto ndërtesa mund edhe të jenë të rrezikshme, dhe në rast të ndonjë urgjence i duhet dikush që t’i dal në ndihmë. Gjithashtu, ai beson se është më mirë që të ndash aventurat me miq për të krijuar kujtime që do zgjasin.

Kolmanskop, shkretëtira Namib, Namibi.

Ndër të gjitha vendet që ka vizituar, përfshirë Francën, Gjermaninë, Italinë, Irlandën, Portugalinë, Namibinë, Guianën dhe Myanmarin, ndërtesat e braktisura në qytetin e minierave Kolmansklop në mes të shkretëtirës Namib të Namibisë, i ka lënë përshytpjet më të mësha fotografit.

“I pasur nga një sasi e madhe e diamanteve, njerëzit e krijuan atë nga ‘asgjëja’ duke e kthyer në një qytet të begatë. Në vitin 2954, sasia e diamanteve filloi të bie dhe popullsia u zhvendos në jug, ku u gjet një ‘venë’ e re. Qyteti i shndërrua në një ‘qytet fantazmë’ dhe  tani është i gjithi i mbuluar me rërë. Unë shkova atje dhe qëndrova për një javë, atmosfera ishte disi joreale dhe e magjishme, sikur koha të kishte ndaluar atje vite më parë”, tregon ai.

E qëllimi i tij për të dokumentuar gjendjen e këtyre ndërtesave është mjaft i dëlirë. Në syrin e tij gjithçka është e bukur, edhe nëse ajo është një ndërtesë e shkatërruar dhe e lënë pas dore, dhe të jemi falënderues për ato që kemi tani, përfshirë kohën.

“T’i njoftoj njerëzit me vendet e braktisura përreth botës, ku nga shkatërrimi del bukuria. Vendet që i kemi lënë pas e ku duket se koha ka ndaluar dhe vegjetacioni ngadalë përbin atë që është e tij. Secili kapitull tregon një vend ndryshe: Vendin ku kemi jetuar, punuar, jemi kënaqur, ku e menduam vdekjen. Fotografitë e mija na bëjnë të pyesim se si do dukej bota nëse njerëzimi do të zhdukej nga toka. Ne të gjithë jemi të fascionuar nga ky vizion pas-apokaliptik. Ndoshta kjo na duhet që të jemi dëshmitarë të kësaj për të shijuar atë që kemi dhe kohën para nesh. Siç thashë më parë, gjëja kryesore për mua është që njerëzit të krijojnë historitë e tyre kur ata shohin fotografitë e mia. Të gjithë imagjinojnë diçka të ndryshme sipas mendimit tim, në varësi të historisë dhe asaj se çfarë dëshironi të shihni në to. Nga ana tjetër, disa fotografi kanë qartazi një mesazh për mjedisin”, thotë fotografi francez Veillon.

Padyshim, mesazhi i cili është “i shkruar në ballë” të secilës fotografi, tërthorazi mundohet të ngrejë vetëdijen e asaj që njerëzimi është në gjendje t’i kushtojë natyrës.

“Kur shihni se si njerëzit kanë krijuar mbeturina gjigante në një shpellë nëntokësore ose se si natyra mund të jetë aq e fortë dhe e bukur edhe kur Njeriu nuk është rrotull, kjo është një mënyrë për të na treguar se çfarë mund të ndodhë”, përfundon ai.

Fotografitë e Veillon kanë bërë gjiro në botën e internetit për estetikën e bukru dhe mesazhet që paraqesin ato, teknika të cilat ai i ka përvetësuar tash e sa kohë.

Lexoni artikullin në gjuhën angleze:
https://ndertimi.info/meet-romain-veillon-the-french-photographer-of-abandoned-buildings/

Shijoni fotografitë e shkrepura nga Romain Veillon:

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending