Zjarret e Amerikës së Veriut, përmbytjet në Pakistan, uraganet, tornadot, ciklonet, stuhitë dhe stuhitë, pushtimi rus i Ukrainës, dhe tërmetet në Indonezi apo Turqi – kjo e fundit që pretendon mbi 43.000 viktima dhe mbi 80.000 mijë ndërtesa të shkatërruara dhe numërimi – janë vetëm disa nga fatkeqësitë tragjike që ndodhën globalisht dhe kohët e fundit.
Disa nga këto janë fatkeqësi të shkaktuara nga njeriu dhe të tjera janë katastrofa natyrore, por të gjitha fshijnë qytete dhe fshatra, i bëjnë rrugët të pakalueshme dhe kërkojnë përgjigje të shpejta në shkallë humanitare nga qeveritë lokale dhe organizatat e tjera.
Njerëzit me fat që t’i shpëtojnë këtyre tragjedive i gjejnë shtëpitë e tyre shpesh të shkatërruara dhe të banueshme, duke i shtyrë arkitektët dhe inxhinierët të jenë të shpejtë, krijues dhe përshtatës për sa i përket strehimit dhe strehimit të përkohshëm.
Në historinë e arkitekturës, zgjidhjet e strehimit emergjent janë kryer në mënyra të ndryshme. Në Gjermaninë e pasluftës, arkitekti Otto Bartning ngriti kisha urgjente (gjermanisht: Notkirchen), shpesh të bëra nga tulla të kishave dhe shtëpive të tjera të shkatërruara më parë. Për këtë, Bartning zhvilloi tipologjinë dhe dizajnin e tyre për të qenë në gjendje t’i ndërtonin ato shpejt.
Përtej kësaj, mund të kujtohen edhe spitalet e lëvizshëm (të quajtur spitalet Fangcang) të zhvilluara dhe të përdorura nga Kina gjatë pandemisë Covid-19 dhe tërmeteve të mëparshme në Sichuan dhe Yushu, të cilët mund të montoheshin shpejt përveç spitaleve ekzistuese.

Strehimi i përkohshëm, sipas punës së Subramanya dhe Kermanshachi mund të kategorizohet në katër kategori të ndryshme: Strehimoret e urgjencës, të cilat janë shpëtimtare dhe të menjëhershme; Strehëza të përkohshme si tenda për individë ose grupe; Strehimi i përkohshëm që është shpesh më i ngurtë dhe i pajisur se strehimoret dhe banesat e përhershme, të cilat (ende) mund të ngrihen shpejt dhe me kosto efektive në rast urgjence.
Ndërkohë që varet tërësisht nga fatkeqësia që ka ndodhur dhe nga burimet materiale dhe financiare në dispozicion, në realitet, zgjidhja e emergjencës dhe e përkohshme e strehimoreve shpesh përfundojnë duke u bërë strehim mjaft të përhershëm për njerëzit.
Për rrjedhojë, nuk bëhen investime të mjaftueshme në infrastrukturën e strehimoreve apo vendbanimeve të tilla. Për shembull, sipas një raporti të Komitetit Ndërkombëtar të Shpëtimit (IRC), kishte një dush për 80 refugjatë në ishullin grek të Lesbos si dhe një tualet për 70 persona. Ujërat e zeza vinin aq lart sa dyshekët mbi të cilët flinin njerëzit./Media Ndërtimi.