Në fushën e dizajnit, ne shpesh flasim për të siguruar që ka hapësira të mjaftueshme publike për t’i shërbyer një komuniteti. Ne diskutojmë nevojën për parqe publike në mënyrë që njerëzit të kenë akses në hapësirat e jashtme.
Ne mendojmë për transportin publik dhe se si varësia jonë në pakësim te makinat do të ndihmojë për të siguruar që ne të kemi një planet më të shëndetshëm. Por çfarë ndodh me hapësirat publike që na mungojnë? Çfarë ndodh kur nuk kemi banjo publike të mjaftueshme?
Qyteti i Nju Jorkut është shtëpia e mbi nëntë milionë banorëve, me miliona të tjerë që vizitojnë çdo vit. Ka vetëm 1,103 tualete publike në të gjithë zonën e pesë bashkive. Vetëm dy prej tyre janë të hapura 24 orë në ditë.
Ky është një problem serioz për këdo, banor apo jo, që e gjen veten në nevojë të papritur për një tualet, por nuk ka vend në dukje. Çështja e mungesës së banjove të mjaftueshme publike në qytetin e Nju Jorkut, dhe zona të tjera të mëdha metropolitane, ka një histori të rrënjosur thellë në mënyrën se si u projektuan ndërtesat tregtare dhe rezidencat private. Historikisht, banjat publike ekzistonin për njerëzit që nuk kishin ende një tualet në shtëpitë e tyre, gjë që në atë kohë shihej si një luks.
Qytetet amerikane në vitet 1860 që panë një fluks të konsiderueshëm emigrantësh filluan të ndërtonin më shumë tualete publike për të përmbushur kërkesën në rritje të punëtorëve të fabrikës që kishin nevojë t’i përdornin ato gjatë gjithë ditës.

Pas Luftës së Dytë Botërore, shumë tualete publike u mbyllën, pasi qytetet ranë me rritjen e shtrirjes periferike. Kjo shkaktoi mungesa të konsiderueshme buxhetore për parqet e qytetit dhe banjat publike ishin shpesh të parat që ndjenin ndikimet. Shumë tualete të tjera publike u mbyllën gjatë viteve 1970 dhe 80 për shkak të kostove të mirëmbajtjes, pasi qytetet e zhvendosën përgjegjësinë për mirëmbajtjen e tyre te pronarët e bizneseve dhe menaxherët e pronave lokale. Kishte gjithashtu shqetësime për sigurinë rreth banjove publike, ku shumë prej tyre u vandalizuan dhe u bënë pika të nxehta për krimin.
Kërkesa për më shumë tualete publike vjen me stigmën e konsiderueshme rreth asaj se kush mund të ketë më shumë nevojë për to dhe se si ato përdoren në mënyra alternative, veçanërisht gjatë kulmit të pandemisë COVID-19.
Në Seattle, shumë shoferë dërgesash dhe nëpunës publikë vunë re se me shumë biznese të mbyllura sipas rregullave të qytetit, kishte pak vende ku ata të përdornin banjën. Dyqanet që i lejonin këta punonjës dhe të pastrehët të përdornin objektet e tyre, nuk po e bënin më këtë. Si rezultat, qyteti instaloi 114 tualete të përkohshme dhe rihapi pesë tualete brenda sistemit të bibliotekave publike të Seattle për përdorim publik.
Tualetet publike janë një nga çështjet më të rëndësishme me të cilat mund të përballemi për sa i përket mënyrës sesi vazhdojmë të mendojmë për zhvillimin e hapësirave publike. Ekzistenca e tyre, ose mungesa e tyre, ndikon në çdo person të vetëm që mund të gjendet larg shtëpisë, por që ka nevojë për një hapësirë të qashme, të sigurt dhe të pastër për të kryer nevojat.
Opinion i shkruar nga arkitektja amerikane Kaley Overstreet./Media Ndërtimi.