Connect with us

Arkitekturë

Çfarë është Rezistenca Urbane?

Published

on

Në një moment historik kur industrializimi dhe urbanizimi po vazhdojnë me ritme të shpejta dhe grabitqare, ne duhet të projektojmë dhe prodhojmë hapësira që mund të përshtaten me realitetet e reja. Bazuar në këtë nevojë, shfaqen koncepte që mund të drejtojnë transformimin dhe prodhimin e qyteteve të ardhshme.

Stili i jetesës moderne urbane duhet të përshtatet me kërkesat e reja mjedisore, hapësinore, klimatike ose sociale. Ngrohja globale dhe të gjitha krizat e tjera botërore tregojnë nevojën për të rimenduar mënyrat e jetesës në shoqëri, si për të ardhmen ashtu edhe për të tashmen.

Që kur u krijuan si mënyra dominuese e banimit, shumë qytete janë përballur me ngjarje konfliktuale, duke treguar se është e nevojshme të mendohen qytete që mund të rigjenerohen në konflikte natyrore, ekonomike dhe politike.

Një qytet elastik mund të rezistojë dhe të rigjenerohet pas situatave të pafavorshme të çdo natyre. Etimologjikisht, termi elasticitet rrjedh nga fjala latine resilio, që do të thotë të rikuperosh. Sipas Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik (OECD), qëndrueshmëria urbane është aftësia e një sistemi urban për të absorbuar, rikuperuar dhe përgatitur për ndikimet e ardhshme.

Është fuqia që kanë qytetet për të përshtatur ose transformuar shpejt funksionet e tyre përballë një shqetësimi që kufizon mundësitë e tyre. Qytetet elastike mund të përgjigjen dhe të rishpikin veten kur janë në vështirësi.

Nga planifikimi urban i politikave publike dhe veprim aktiv i pushteteve të qeverisjes vendore, qytetet elastike adoptojnë praktika specifike për të siguruar dinamika më të qëndrueshme sociale dhe ekonomike dhe, për rrjedhojë, një cilësi më të mirë jetese për popullsinë.

Sipas OECD, katër akse nxisin elasticitetin në një qytet: ekonomia, mjedisi, shoqëria dhe administrata publike. Çdo realitet është i ndryshëm dhe duhet të trajtohet brenda specifikave të tij.

Pavarësisht se është një koncept i kohëve të fundit në studimet e planifikimit urban, ideja është të njihen problemet aktuale dhe të ardhshme në qytete dhe të veprohet për të transformuar të ardhmen. Sipas OECD, Belo Horizonte është një shembull.

Me më shumë se 2 milionë banorë, ajo kishte një përqindje të lartë të njerëzve në kushte vulnerabël, sepse jetonin në zona të rrezikuara nga përmbytjet dhe rrëshqitjet e dheut. Nisur nga ky problem, qyteti vendosi një sërë masash në zona të ndryshme për të zgjidhur këtë situatë.

Duke e kuptuar problemin si një çështje sociale, ekonomike dhe mjedisore dhe gjithashtu se qeveria duhet të ndërhyjë për të garantuar të drejtat e popullsisë, Belo Horizonte investoi në politikat publike që synojnë zbutjen e rreziqeve gjeologjike.

Ajo gjithashtu investoi në iniciativa gjithëpërfshirëse që ndërtuan një rrjet aktiv të qytetarëve të vetëdijshëm për rreziqet klimatike dhe masat e mbrojtjes dhe kujdesit. Për më tepër, qyteti inkurajoi diversifikimin e ekonomisë së tij dhe u përpoq të krijonte një marrëdhënie më të integruar me nivelet e tjera të qeverisjes në lidhje me strehimin.

Historikisht, qytetet kanë gjetur mënyra për të mbijetuar dhe për të kapërcyer ngjarjet konfliktuale, si qytetet japoneze të Hiroshima dhe Nagasaki, të cilat u rikrijuan pas bombardimeve bërthamore që shënuan fundin e Luftës së Dytë Botërore, të kryera nga Shtetet e Bashkuara.

Sot, ne e kuptojmë rëndësinë e punës në fusha të ndryshme për të transformuar qytetet dhe për të investuar në strategji që kërkojnë ndryshime afatgjata, duke krijuar mënyra të ardhshme për të mbijetuar./Media Ndërtimi.

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending