Në një moment historik kur industrializimi dhe urbanizimi po vazhdojnë me ritme të shpejta dhe grabitqare, ne duhet të projektojmë dhe prodhojmë hapësira që mund të përshtaten me realitetet e reja. Bazuar në këtë nevojë, shfaqen koncepte që mund të drejtojnë transformimin dhe prodhimin e qyteteve të ardhshme.
Stili i jetesës moderne urbane duhet të përshtatet me kërkesat e reja mjedisore, hapësinore, klimatike ose sociale. Ngrohja globale dhe të gjitha krizat e tjera botërore tregojnë nevojën për të rimenduar mënyrat e jetesës në shoqëri, si për të ardhmen ashtu edhe për të tashmen.
Që kur u krijuan si mënyra dominuese e banimit, shumë qytete janë përballur me ngjarje konfliktuale, duke treguar se është e nevojshme të mendohen qytete që mund të rigjenerohen në konflikte natyrore, ekonomike dhe politike.
Një qytet elastik mund të rezistojë dhe të rigjenerohet pas situatave të pafavorshme të çdo natyre. Etimologjikisht, termi elasticitet rrjedh nga fjala latine resilio, që do të thotë të rikuperosh. Sipas Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik (OECD), qëndrueshmëria urbane është aftësia e një sistemi urban për të absorbuar, rikuperuar dhe përgatitur për ndikimet e ardhshme.
Është fuqia që kanë qytetet për të përshtatur ose transformuar shpejt funksionet e tyre përballë një shqetësimi që kufizon mundësitë e tyre. Qytetet elastike mund të përgjigjen dhe të rishpikin veten kur janë në vështirësi.
Nga planifikimi urban i politikave publike dhe veprim aktiv i pushteteve të qeverisjes vendore, qytetet elastike adoptojnë praktika specifike për të siguruar dinamika më të qëndrueshme sociale dhe ekonomike dhe, për rrjedhojë, një cilësi më të mirë jetese për popullsinë.
Sipas OECD, katër akse nxisin elasticitetin në një qytet: ekonomia, mjedisi, shoqëria dhe administrata publike. Çdo realitet është i ndryshëm dhe duhet të trajtohet brenda specifikave të tij.
Pavarësisht se është një koncept i kohëve të fundit në studimet e planifikimit urban, ideja është të njihen problemet aktuale dhe të ardhshme në qytete dhe të veprohet për të transformuar të ardhmen. Sipas OECD, Belo Horizonte është një shembull.
Me më shumë se 2 milionë banorë, ajo kishte një përqindje të lartë të njerëzve në kushte vulnerabël, sepse jetonin në zona të rrezikuara nga përmbytjet dhe rrëshqitjet e dheut. Nisur nga ky problem, qyteti vendosi një sërë masash në zona të ndryshme për të zgjidhur këtë situatë.
Duke e kuptuar problemin si një çështje sociale, ekonomike dhe mjedisore dhe gjithashtu se qeveria duhet të ndërhyjë për të garantuar të drejtat e popullsisë, Belo Horizonte investoi në politikat publike që synojnë zbutjen e rreziqeve gjeologjike.
Ajo gjithashtu investoi në iniciativa gjithëpërfshirëse që ndërtuan një rrjet aktiv të qytetarëve të vetëdijshëm për rreziqet klimatike dhe masat e mbrojtjes dhe kujdesit. Për më tepër, qyteti inkurajoi diversifikimin e ekonomisë së tij dhe u përpoq të krijonte një marrëdhënie më të integruar me nivelet e tjera të qeverisjes në lidhje me strehimin.
Historikisht, qytetet kanë gjetur mënyra për të mbijetuar dhe për të kapërcyer ngjarjet konfliktuale, si qytetet japoneze të Hiroshima dhe Nagasaki, të cilat u rikrijuan pas bombardimeve bërthamore që shënuan fundin e Luftës së Dytë Botërore, të kryera nga Shtetet e Bashkuara.
Sot, ne e kuptojmë rëndësinë e punës në fusha të ndryshme për të transformuar qytetet dhe për të investuar në strategji që kërkojnë ndryshime afatgjata, duke krijuar mënyra të ardhshme për të mbijetuar./Media Ndërtimi.