Stilet arkitekturore kanë rënë në favor gjatë historisë. Në përgjithësi, kulmi i një lëvizjeje nënkupton rënien e një tjetri. Me kalimin e kohës, situata mund të ndryshojë, si në rastin e postmodernizmit, i cili ka ndarë mendimet që nga shfaqja e tij, por përjetoi një ringjallje në dekadat e para të viteve 2000 (ose ndoshta jo). Distanca kohore kontribuon në rishikimin e rëndësisë së stileve të caktuara dhe vlerësimin e cilësive – ose problemeve të tyre.
Eklekticizmi është sigurisht një nga këto raste të diskutueshme. Emri tregon një qëndrim artistik që përzien elemente nga periudha të ndryshme dhe stile artistike në një vepër të vetme. Në art, ky sinkretizëm kompozicional ishte i dukshëm në shekullin e 16-të. Në arkitekturë, kjo përzierje stilistike ishte mbizotëruese në shekullin e 19-të dhe në fillim të shekullit të 20-të.
Si në art ashtu edhe në arkitekturë, kritikat bazohen në mungesën e origjinalitetit, dekontekstualizimit dhe banalizimit të karakteristikave të vlefshme – veçanërisht kur bashkohen me të tjera që mund të vijnë ose jo nga stile “të kundërta” – dhe në vetë rezultatin maksimalist, veçanërisht në arkitekturë. Kritika mund të ketë arsyet e saj për të qenë. Megjithatë, brenda kontekstit dhe qëndrimit të arkitekturës eklektike, ka pika interesante që tregojnë një qëndrim artistik shumë bashkëkohor.
Teknologjitë e reja ndezin imagjinatën dhe eksplorimin. Revolucioni Industrial lejoi prodhimin e materialeve të ndërtimit në një shkallë të gjerë, si hekuri dhe qelqi. Së bashku me përparimin teknologjik, inxhinieria gjithashtu u përmirësua. Në të njëjtën kohë, qytetet u urbanizuan dhe u zgjeruan mundësitë e eksperimentimit konstruktiv me këto materiale. Gjuha eklektike fut materiale të reja në kontekstin kohor përmes formave aktuale estetike.
Gjatë kësaj periudhe, në shkollat e Arteve të Bukura mësohej stili mbizotërues arkitektonik, bazuar në dizajne madhështore, simetrike dhe imponuese. Pullat historiciste tashmë janë pre e qëndrimit famëkeq të përvetësimit të arkitekturës eklektike. Nëse shembulli që duhet ndjekur është një ringjallje historike, me disponueshmërinë e materialeve të reja, pse të mos eksploroni se çfarë ofrojnë periudha të tjera historike për sa i përket plasticitetit dhe përdorimit të lëndës së re të parë? Ekziston një përzierje e pedimenteve dhe kolonave dhe stolive greke nga periudha barok dhe qemeret gotike, por këto elemente nuk janë të vetmet. Historia bëhet një depo zgjidhjesh që duhen kombinuar.
Është interesante se kërkimi i shembujve historikë të kompozicionit arkitektonik ishte një temë shumë e diskutueshme midis viteve 1960 dhe 1980, e cila rastësisht ose jo, lokalizon postmodernizmin. Rilindjet historike janë gjithmonë të paqarta. Kthimi në një periudhë të mëparshme mund të jetë plot me synime për të rikuperuar vlerat ose faza të caktuara shoqërore – mbiemrat që i atribuohen arkitekturës neoklasike aktualisht e vërtetojnë këtë – dhe format shërbejnë si simbole të një ideje. Në arkitekturën eklektike, stolitë dhe frymëzimi klasik tregojnë përsosjen dhe përparimin e idealizuar të momentit.
Me modernizmin, arkitektura eklektike u lidh me një klasë të caktuar shoqërore. Gjuha e re artistike u prish rrënjësisht me paraardhësit e saj. Eksplorimi zyrtar çoi në përdorime më me ndikim të materialeve eklektike. Midis sukseseve dhe dështimeve, frymëzimit dhe përvetësimit, mund të jetë me interes të reflektohet mbi qëndrimin krijues të arkitekturës eklektike si një kombinim i mirëfilltë i elementeve nga periudha apo vende të ndryshme. Nëse arti bashkëkohor përzien materiale, objekte, madje edhe përvoja për të hapur lexime të reja rreth botës, pse arkitektura nuk mund të bëjë të njëjtën gjë?
Nuk është e nevojshme t’i kthehemi historicizmit, të shikojmë historinë e arkitekturës si një katalog zgjidhjesh ose të përdorim elementë pa kuptuar kuptimet dhe kontekstet e tyre. Por është e rëndësishme të dini se shenjat transmetojnë mesazhe dhe është e nevojshme të dini se cilat mesazhe dëshironi të përhapni. Eksperimentimi me forma, materiale dhe përdorime të ndryshme – pa nënkuptuar pastiçe ose pa rënë në gjykime të shpejta të “arkitekturës së keqe” ose shtrembërimit – mund të pasurojë praktikën profesionale dhe të rezultojë në ndërtesa befasuese. Shpresojmë, pozitivisht./Media Ndërtimi