Connect with us

Arkitekturë

Shumaker: Varemi nga zhvilluesit privat për të siguruar hapësira publike

Published

on

“Ne si arkitektë duhet t’i përdorim të gjitha mjetet që i kemi për t’i zgjedhur problemet e së tashmes”, kjo është përgjigja e arkitektit amerikan Jeffrey Shumaker, në lidhje me sfidat e tanishme të fushës së arkitekturës.

Shumaker, i cili për më shumë se 20 vite ka punuar në lëmin e arkitekturës dhe planifikimit të qyteteve në Amerikë, këto ditë është duke qëndruar në Kosovë.

Ai, mbrëmë mbajti edhe një ligjëratë të hapur para publikut kosovarë, në kuadër të Festivalit të sivjetmë të Arkitekturës, i cili në “Kino Armata” ka mbledhur këto ditë emrat më të njohur të planifikimit e dizajnit, raporton Ndërtimi.info.

Sipas Jeffrey Shumaker, një ndër kontributet më të mëdha që mund të japin arkitektët është që të shohin punën e tyre nga këndvështrimi i kalimtarëve në rrugë.

“Mendoj se njëra ndër kontributet tona kryesore është të shohim punën tonë nga këndvështrimi i dikujt që ecën nëpër qytet. Ndonjëherë e marrim si të mirëqenë se qyteti është për njerëzit dhe mendoj për qytetet si New Yorku që e  festojnë diversitetin. Ky qytet ka më shumë kurajo se cilido qytet tjetër në botë, për shkak të  diversitetit të njerëzve dhe për këtë arsye dua të sigurohem se qyteti e reflekton këtë gjë sa i përket arkitekturës dhe hapësirave publike” ka thënë ai.

Sipas tij, ajo çfarë nënkuptohet me të qenurit në tokë dhe me të parit e qytetit nga ana e kalimtarëve siguron arkitektët se trotuaret janë të sigurta dhe se hapësirat publike janë vende ku njerëzit mund të kalojnë kohë së bashku.

Shumaker ka thënë se kur krijohen hapësira adekuate publike, njerëzit do t’i frekuentojnë ato.

“Më parë kontestohej nëse njerëzit duhej të uleshin nëpër rrugë, por kur krijohen hapësirat e përshtatshme, kur vendosen tavolinat ulëset dhe disa bimë përreth njerëzit do të fillojnë të shfaqen”, potencoi ai.

Një gjë tjetër e rëndësishme, sipas tij është edhe ribalancimi i rrugëve, duke mos i parë ato si hapësira vetëm për vetura, duke e përmendur San Francisco-n si qytetin e parë në SHBA që ka krijuar hapësira të përkohshme e të përshtatshme publike ku njerëzit mund ta kalojnë kohën.

Shumaker përmendi gjithashtu edhe kontrastin që shpesh vihet në pah midis publikes dhe privates, duke theksuar se në Neë York zhvilluesit privat janë faktorët kyç për hapësirat publike.

“Gjithmonë e shohim kontrastin midis publikes dhe privates dhe në qytetet si Neë Yorku. Ne me të vërtetë varemi nga zhvilluesit privat për të siguruar hapësira publike”, potencoi ai.

Një shembull se si një vend mund të jetë në mënyrë private i krijuar, i menaxhuar e i mbajtur, por që është i qasshëm për publikun, sipas tij, është parku “Domino”, në Neë York.

Arkitekti amerikan gjithashtu përmend faktin se si në kohë të protestave, hapësirat publike shndërrohen në vende shumë të rëndësishme që bashkojnë njerëzit, duke marrë shembull protestën kundër Presidentit Trump.

“Qytetarët e Neë Yorkut nuk janë adhurues të mëdhenj të Presidentit Trump, kështu që rrugët dhe hapësirat publike dhe njerëzit në kohën  e protestës ishin së bashku”, tregoi ai.

E arkitektët që, sipas tij, kanë luajtur rol të rëndësishëm në planifikimin dhe zhvillimin e qytetit si dhe në zhvillimin e arkitekturës janë Robert Moses dhe Jane Jacobs.

“Jane Jacobs ishte shumë kurioze. Ajo analizonte se si qyteti funksiononte, si funksiononin rrugët dhe hapësirat publike”, bëri të ditur ai./Ndërtimi.info.

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending