Connect with us

Aktuale

Mbi të ecin miliona turistë në vit: Historia për rrugën me kalldrëm në Pragë, dhimbje, vuajtje dhe gjenocidit

Published

on

Praga, kryeqyteti i Republikës Çeke, është një nga qytetet e mëdha turistike të Evropës. Është një vend i trashëgimisë së madhe të UNESCO-s për “Kullat përrallore”, statujat e zbukuruara dhe fasadat e artit të ri që ndezin imagjinatën dhe ngjallin fantazmat nga historia e saj mijëvjeçare në zemër të Perandorisë së Shenjtë Romake dhe Perandorisë Austro-Hungareze.

Megjithatë, ka “fantazma”, që Praga vështirë do t’i harrojë.

Së paku sipas asaj që shkruan BBC, nën këmbët e miliona turistëve të saj në vit është një histori e dhimbjes, vuajtjes dhe gjenocidit.

Kjo pasi që, përcjell Telegrafi, çdo vit miliona vizitorë ecin nëpër rrugët me kalldrëm të qytetit të vjetër të Pragës – pa e kuptuar, ka shumë të ngjarë – i cili është shtruar edhe nga gurë të plaçkitur nga varrezat e hebrenjve.

BBC ka udhëtuar në “Wenceslas Square” në Qytetin e Vjetër të Pragës për të zbuluar sekretin e rrugëve të saj.

Gurët katrorë kryqëzohen nga modelet me ngjyrë më të lehtë dhe më të errët, dhe gjatë vitit 1987, kur sheshi i Venceslasit po riparohej përpara një vizite me qilim të kuq nga presidenti sovjetik Mikhail Gorbaçov, një kalimtar i hodhi disa gurë zëvendësues në xhepin e tij.

Duke u kthyer tri dekada më herët, Leo Pavlat, tani drejtor i Muzeut hebre të Pragës, mori dy gurë nga qesja e tij dhe i krahasoi me ato në këmbët e tij – ato ishin identike.

Duke rrotulluar gurët e tij, Pavlati zbuloi se ana e kundërt ishte një fytyrë e lëmuar qëllimshëm me mbishkrime të dukshme në bojë ari: data “1895” dhe shkronjat hebraike “he”, “vav” dhe “bet”.

Ato supozohet të jenë pjesë e lavdisë së shkruar në një gur varri hebre.

Rreth 30 vjet më parë, kur Pavlati kishte parë punëtorët duke marrë gurët nga një grumbull i madh, mbishkrimet i ranë në sy.

Ata ishin fragmente të gurëve të varreve hebraike që ishin prerë në kube perfekte. Duke gjykuar nga datat, ata ishin marrë nga një varrezë e shekullit të 19-të. I tronditur, Leo futi disa në xhepin e tij dhe u largua me dinakëri nga aty.

“Nuk ishte e lehtë të jesh hebre atëherë”, ka thënë ai për BBC. “Unë isha një anëtar aktiv i komunitetit, edhe pse jo në qarqet zyrtare. Dhe unë nuk isha anëtar i Partisë Komuniste”.

“Nuk kishte publikime”, vazhdoi Pavlat, “as arsimim. Unë mendoj se regjimi donte që bashkësia hebraike të vdiste ngadalë”.

Në fund të shekullit XIX dhe fillimit të 20-të, Praga ishte një qytet kozmopolit i artit, kulturës dhe harmonisë relative.

Gjermanët, çekët dhe hebrenjtë jetonin krah për krah në ‘qytetin e artë’ si subjekte të perandorit të Habsburgëve.

Anëtari më i famshëm i kësaj shoqërie të përzier ishte një nga shkrimtarët më të mëdhenj të tre kategorive – gjermane, çifute dhe çeke – Franz Kafka.

Një popullsi çifute e lulëzuar është regjistruar në Pragë që nga shekulli i 11-të dhe, përveç disa njollave shtypëse në historinë e saj të tolerancës mesjetare dhe të hershme moderne, qyteti ishte një parajsë në krahasim me pjesën më të madhe të Evropës.

Rrethina Hebreje e qytetit të vjetër u shfaq si një lagje hebraike në shekullin e 16-të me fluksin e refugjatëve hebrenj nga Moravia (në lindje të Republikës Çeke moderne), Gjermania, Austria dhe Spanja.

Deri në fillim të shekullit të 18-të, një e katërta e popullsisë së Pragës – një vlerësim prej 15,000 vetë – ishte hebre.

Ishte bashkësia e dytë më e madhe hebraike në Evropë pas Selanikut në Greqi dhe më shumë hebrenj Ashkenazi e quanin shtëpi Pragën, para çdo vendi tjetër në botë.

Por kjo nuk do të zgjaste, shkruan BBC, përcjell Telegrafi. Në vitin 1939, Çekosllovakia e pavarur u pushtua nga Gjermania naziste dhe komuniteti çifut i Pragës ishte në mëshirën Adolf Hitlerit. Rreth 20 për qind e popullsisë së qytetit ishin hebrenj – rreth 92,000 njerëz – dhe dy të tretat e tyre do të vriteshin në Holokaust.

Në vitin 1945, Çekosllovakia u “çlirua” nga Ushtria e Kuqe e Bashkimit Sovjetik, e cila rindërtoi kombin në imazhin e tyre.

Vetëm 15,000 hebrenj mbetën në të gjithë vendin dhe deri në vitin 1950 gjysma e tyre kishin emigruar në Izrael për t’i shpëtuar kujtimeve të hidhura të pushtimit të egër nazist dhe shtypjes së kulturës së tyre nga regjimi komunist.

Rreth 90 sinagoga në Çekosllovaki u shkatërruan nga autoritetet komuniste si pjesë e luftës së tyre ndaj fesë.

Ndërsa antisemitizmi u rrit nën ndikimin e diktatorit sovjetik Josef Stalin, edhe anëtarët hebrenj të qeverisë komuniste u persekutuan, u burgosën dhe u nxorën nga partia. Pjesa tjetër filloi ta mbante fshehtësinë e tyre hebreje.

Hebrenjtë që adhuronin ose shfaqnin besimin e tyre ishin të ndjekur nga policia sekrete. Biseda për Holokaustin ishte tabu, dhe të mbijetuarit u heshtën dhe u penguan për të ndarë përvojat e tyre. Deri në vitin 1980, vetëm rreth 8,000 hebrenj ende e quanin vendin shtëpinë e tyre.

Leo Pavlat nuk mund të mbajë mend se prej nga kishin ardhur gurët e tij, por tregonte një artikull që ai kishte shkruar disa vite më parë.

Gurët e tij, me sa duket, u “shkëputën” nga gurët e një varreze hebreje e themeluar në 1864 në qytetin Udlice në Bohemia e Veriut.

Ka pasur një komunitet hebre atje që nga shekulli i 17-të, me një sinagogë, yeshiva (një shkollë fetare) dhe dy varreza.

Deri në vitin 1930, popullsia hebraike e Udlicës kishte rënë në 13. Deri në vitet 1980, kur varrezat e saj u plaçkitën, ishte – me sa duket – zero.

Që nga rënia e komunizmit dhe ndarja e Çekosllovakisë në dy shtete demokratike, Republika Çeke dhe Sllovakia, Praga ka filluar të kremtojë trashëgiminë e saj hebraike

Qarku hebre, vepra e Franz Kafkës dhe legjenda e Golemit janë pjesë e sigurt e identitetit të saj të sigurt, duke tërhequr vizitorët në miliona.

I pyetur se çfarë donte që qyteti të bënte rreth rrugëve, Pavlati u përgjigj: “Nuk është e lehtë. Gurët e varreve kurrë nuk mund të kthehen së bashku, dhe vendosja e gurësve të ri do të kushtojë miliona”.

Në vend të kësaj ai do të donte që qyteti të vendoste një pllakë të vogël. Një pllakë që do t’i kujtonte njerëzit, tha ai, për jetën dikur të gjallë hebraike këtu – dhe barbarizmin e regjimit komunist – kujtim i cili të cilët tanimë është “i varrosur” nën këmbët e tyre.

Aktuale

Deodorantë, shishe uji plastike…: Çfarë nuk duhet të lini në vetura në ditët e nxehta?

Published

on

Dielli dhe nxehtësia kanë një efekt shkatërrues në disa gjëra që përdorim dhe nuk është e mençur t’i lëmë në vetura.

Duket e arsyeshme të mbani një shishe me ujë në veturën tuaj gjatë një vale të nxehtë. Megjithatë, bisfenoli A dhe ftalat në plastikë, kimikate që veprojnë si lidhës dhe e bëjnë plastikën fleksibël, po shkaktojnë shqetësim tek ekspertët që studiojnë efektet e tyre në shëndetin e njeriut. Lënia e ujit në shishe plastike në një makinë të nxehtë mund të bëjë që këto substanca të lëshohen në ujë, shkruan The Sunday Times.

Nxehtësia e madhe në vetura mund të dëmtojë bateritë e të gjitha pajisjeve që i përdorin, që nga kompjuteri, celularët… Ka edhe shishe me krem kundër diellit, të cilat nuk duhet t’i lini në diell (një paradoks interesant, apo jo?) sepse në disa raste mund të shpërthejnë. Më pas janë të gjitha spërkatjet, nga deodoranti tek llaku i flokëve. Kur temperatura arrin rreth 48 gradë Celsius, presioni në rezervuar rritet mjaftueshëm për të shkaktuar një shpërthim, thonë ekspertët. Kornizat plastike të syzeve të diellit mund të shtrembërohen dhe zbardhen, dhe lentet mund të shtrembërohen.

Disa ilaçe, si antibiotikët, duhen mbajtur në frigorifer. Ilaçet në përgjithësi nuk e tolerojnë nxehtësinë dhe disa prej tyre do të bëhen të papërdorshme pas ekspozimit ndaj temperaturave jashtëzakonisht të larta. Nëse përdorni injeksione adrenaline, dobia e tyre zhduket në automjetet e nxehta. E cila, natyrisht, është çështje jete ose vdekjeje.

Buzëkuqi do të shkrihet në temperatura të larta.

Është dokumentuar se kanaçet e gazrave mund të shpërthejnë kur ekspozohen ndaj nxehtësisë ekstreme. Edhe lëngu i portokallit mund të shpërthejë nëse lihet në makinë për një kohë të gjatë, dhe kjo do të thotë një brendshme ngjitëse…

Lënia e çakmakut të disponueshëm në makina në ditët e nxehta nuk është një ide e zgjuar. Shpërthimi i tyre mund të shkaktojë dëme të mëdha dhe madje të thyejë xhamin e përparmë./Media Ndërtimi

Continue Reading

Aktuale

Themelohet Oda e Minierave të Kosovës

Published

on

Me ceremoni të mërkurën është bërë hapja e Odës së Minierave të Kosovës që u konsiderua një hap tejet i rëndësishëm për zhvillimin ekonomik, raporton Ekonomia Online.

Themeluesi, Mentor Demi, ka thënë se kjo ceremoni është një hap shumë i rëndësishëm në drejtim të zhvillimit të industrisë së minierave në Kosovë.

Alaudin Kodra, anëtar i Bordit në Odën e Minierave të Kosovës, ka thënë se gjeologjia e Kosovës, është e pasur dhe pikërisht kjo ka qenë një nga arsyet e fillimit të tij për punuar në Kosovë.

“Ligji minerar është ligj i mrekullueshëm i cilësisë së lartë për dallim nga. Pjesa perëndimore e Kosovës është një vazhdimësi e gjeologjisë së Shqipërisë. Kosovës i duhen kompani serioze, dua të iu urojë gjithë të mirat të keni suksese”, ka thënë nder tjera Kodra.

Zëvendësministri i Industrisë, Sipërmarrjes dhe Tregtisë, Mentor Arifaj, ka thënë se kontributi i madh për të ardhur deri te hapja e Odës është për tu vlerësuar.

“Do ta luajë një rol ndërmjet një katalizatori i akterëve të shumtë dhe investitorëve potencial qoftë vendor apo ndërkombëtarë. Oda do ta luajë një rol të rëndësishëm në kuptimin e avancimit duke përfshirë njësi të ndryshme në arenën ndërkombëtare në sektorin e minierave”, ka thënë ai.

Nurten Deva, Rektor i Universitetit Isa Boletini, ka thënë se zhvillimi i industrisë minerare ka një rol të rëndësishëm në zhvillimin ekonomik.

“E përgëzojë zotëri Demin për guximin që ka ndërmarrë një hap të tillë për themelimin e një odë nga privatët. Nuk e kanë pas mbështetjen e duhur për të arritur vizionin në planet e tyre strategjike”, ka thënë Deva. Andor Lips, Drejtori jo-ekzekutiv në Western Tethyan Resources, ka thënë se Osat kanë shumë të rëndësishme si një lloj urë lidhëse në mes të investitorëve të huaj dhe institucioneve shtetërore./Media Ndërtimi

Continue Reading

Aktuale

Gjykata e Apelit anulon vendimin për ndërtimin e hidrocentralit të Poçemit në Vjosë

Published

on

Pas 10 vitesh nëpër procese gjyqsore, banorët e Mallakastrës fituan të parën betejë ligjore për çështjet mjedisore në vendin tonë. Gjykata Administrative e Apelit në Tiranë anuloi të mërkurën vendimin për ndërtimin e hidrocentralit Poçem në lumin Vjosa. Gjykata i dha të drejtë banorëve dhe organizatave mjedisore, duke konfirmuar aktvendimin e plotë të shkallës së parë dhe argumentet e tij në mbështetje të pretendimeve të paditësve.

Vendimi shënon fitoren përfundimtare të çështjes së parë mjedisore të trajtuar nga Gjykata në Shqipëri.

Beteja ligjore ka nisur në dhjetor të vitit 2016 nga EcoAlbania, EuroNatur dhe Riverwatch, së bashku me 38 banorë të fshatit Kutë në Mallakastër. Ata kundërshtuan ndërtimin e hidrocentralit të Poçemit, duke pretenduar se “procedurat e ndjekura për dhënien e kontratës koncensionare si dhe procesi i konsultimeve me publikun, ishin zhvilluar në shkelje të legjislacionit shqiptar dhe të konventave ndërkombëtare”.

Banorët dhe organizatat fituan betejën e parë në maj të 2017, kur Gjykata Administrative e Shkallës së Parë vendosi në favor të tyre.

Palët e paditura janë Ministria e Mjedisit, Agjencia Kombëtare e Mjedisit, Avokati i Shtetit (në emër të Ministrisë së Energjisë) dhe shoqëria koncesionare (Kovlu Energy), të cilat apeluan vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë.

Pas 8 vitesh Gjykata e Apelit ka vendosur të rrëzojë padinë e tyre dhe të lërë në fuqi vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë.

Ndërkohë që vijonte kjo betje ligjore, banorë dhe organizata mjedisore si EcoAlbania nisën fushatën në mbrojtje të lumit Vjosa “Të shpëtojmë zemrën blu të Evropës”.

Pas një beteje të gjatë, në Mars 2023, lumi Vjosa dhe degët e tij Drino, Bënça, Shushica dhe Kardhiqi, u shpallën Park Kombëtar duke ofruar mbrojtje ligjore edhe nga 45 hidrocentralet e planifikura për t’u ndërtuar në gjithë basenin e Vjosës.

Drejtues i Eco Albania Olsi Nika në një reagim për mediat tha se “edhe pse ky vendim vjen në një tjetër realitet, pas shpalljes së Parkut Kombëtar të Vjosës, ne e konsiderojmë si një arritje për komunitetin, aktivistët dhe avokatët e angazhuar në mbrojtjen e lumit Vjosa, të cilët e kanë ndjekur këtë çështje me rigorozitet dhe vendosmëri”.

Hidrocentrali i Poçemit, ishte aktpadia e parë e një çështjeje mjedisore në Gjykatën Administrative në Shqipëri. Ajo i hapi rrugën shumë çështjeve të tjera mjedisore të ngritura nga organizatat dhe banorët për të kërkuar të drejtën për ruajtjen e pasurive natyrore të vendit.

Avokati i çështjes Vladimir Meçi tha se vendimi përfundimtar përbën një arritje në ndërtimin e praktikës gjyqësore administrative që lidhet me te drejtën mjedisore në Shqipëri.

“E gjithë ecuria e çështjes së kundërshtimit të ndërtimit të HEC-it të Poçemit në rrugë gjyqësore, është një model pioner për të gjithë ata që kanë qenë pjesë e tij, përfshirë Organizatat, komunitetin, ne avokatët por edhe vetë gjykatën”, tha Meçi./Mediqa Ndërtimi

Continue Reading

Trending