Luftëra, tërmete e fatkeqësi të ndryshme kanë shembur ndërtesa “stoike” gjatë viteve. Struktura të njohura, edhe gjigante, nuk kanë mundur t’i rezistonin këtyre fatkeqësive natyrore, edhe pse janë përdorur materialet ndër më të qëndrueshmet gjatë ndërtimit.

Megjithatë, janë disa ndërtesa që i kanë mbijetuar atyre ngjarjeve që kanë shkaktuar një numër të madh të viktimave. Ndertimi.info ju sjell detaje për pesë nga këto ndërtesa.

1. Porta e Brandenburgut, Gjermani është e vetmja pikë referimi në kryeqytetin gjerman që i shpëtoi bombardimeve të aleatëve

Porta e Brandenburgut (Brandenburger Tor) në Berlin është një nga monumentet parë që vjen në mendje kur të menduarit e Gjermanisë. Ajo u bë famëkeqe gjatë Luftës së Ftohtë, si një simbol për ndarjen e të dyve, Berlinit dhe Gjermanisë – Porta qëndronte atëherë midis Lindjes dhe Perëndimit dhe u bë pjesë e padepërtueshme e Murit të Berlinit.

Ajo është e vendosur në Pariser Platz, një hapësirë e gjerë të hapur e ishte ndoshta sheshi më madhështor i Gjermanisë së paraluftës. Porta e Brandenburgut ishte pika e vetme historike që i mbijetoi bombardimeve aleate të kryeqytetit gjerman në vitin 1945, edhe pse ajo ishte dëmtuar rëndë duke u krijuar vrima në shtylla nga plumbat dhe shpërthime pranë. Aty ndahej edhe Gjermania Perëndimore e Lindore.

Pas ribashkimit paqësor të Gjermanisë, Porta e Brandenburgut është rinovuar në vitin 2000. Sot, ajo është një nga monumentet më të vizituara atje por edhe në Evropë.

Vendi i shenjtë “Sanno” që ndodhet rreth 800 metra në juglindje të qendrës kryesore të rënies së bombës atomike në Nagasaki, është e shquar për gurin njëkëmëbësh i cili gjendet në hyrje të vendit të shenjtë.

E njohur sikur Torii njëkëmbësh, struktura erdhi rezultatet i papritur i shpërthimit të bombës atomike më 9 gusht, 1945. Një shtyllë mbështetëse u shkatërrua, por tjetri mbeti në këmbë në një farë mënyre, edhe pse u rrotullua rreth 30 shkallë mbi bazën e saj.

Pemët që mbijetuan të “Sannos” janë një demonstrim i gjallë i shkatërrimit dhe rirritjes. Dy pemë të mëdha të kamfurit u dogjën dhe u zhveshën nga të gjitha gjethet nga vala shokuese e bombës dhe akoma, pavarësisht nga çdo gjë, pemët mbijetuan. Një pemë në Nagasaki ishte caktuar si monument natyror më 15 dhjetor, 1969. Ndërsa tash janë mbjellur pemë të reja në atë vend duke i zëvendësuar të vjetrat.

E gjithë lagjja u shndërrua në rrënoja nga shpërthimi i bombës atomike, por kjo portë, edhe pse ndodhet shumë afër qendrës kryesore të bombardimit, mrekullisht ka arritur t’i rezistojë shpërthimit të ashpër dhe të qëndrojë në një këmbë. E tash duket sikur flet në heshtje në lidhje me tmerrin e asaj dite të vitit 1945.

Kupola e bombës A, Hiroshima është një simbol i paqes që shumica e njerëzve e kanë parë të paktën një herë në një foto. Ndërtesa, e cila ishte projektuar nga një arkitekt çek në vitin 1915, ka qenë fillimisht e përdorur si sallon i promovimit të industrisë së qytetit të Hiroshimës.

Pasi “Salloni i promovimit të industrisë së Hiroshimës” ishte i vendosur vetëm rreth 160 metra larg qendrës kryesore së rënies së bombës, ndërtesa ishte goditur keq, dhe të gjithë brenda saj vdiqën. Megjithatë, ajo nuk u shkatërrua plotësisht. Plasja e bombës atomike, e cila u avullua në ajër, pengoi atë nga kolapsi total. Ndërtesa ishte e vetmja strukturë e lënë në këmbë pranë kësaj zone.

Ajo pastaj u quajt kupola e Genbakut ( “bomba-A”) , për shkak të kupolës metalike të ekspozuar në kulmin e saj. Struktura ishte planifikuar për t’u prishur me pjesën tjetër të rrënojave, por me shumicën e strukturës ende të paprekur të ndërtesës, planet e rrënimit u vonuan.

Kupola u bë një objekt i polemikave – disa vendas doni ta rrënonin, ndërsa të tjerët ishin të etur për të ruajtur atë si një përkujtim të bombardimeve dhe një simbol të paqes. Në fund të fundit, kur filloi rindërtimi i Hiroshimës, mbetjet skeletore të ndërtesës janë ruajtur dhe kjo ishte caktuar si një Trashëgimi Botërore në UNESCO më 1996.Faltorja e tempullit Horyu-Ji, struktura që i mbijetoi 46 tërmeteve: Japonia është goditur nga tërmete të magnitudës 7.0 ose më të madhe 46 herë që kur faltorja në Tempullin e Horyu-ji është ndërtuar në vitin 607 pas Krishtit.

Faltorja pesë-katëshe e ndodhur në Sai-in, qëndron në 32.45 metra lartësi dhe është rreth 400 metra e gjerë. Kjo është një nga ndërtesat më të vjetra prej druri në botë. Druri i përdorur në shtyllën qendrore të faltores që u vlerësua nëpërmjet një analize dendrokronologjike është vërtetuar se ka qenë e prerë rreth vitit 594. Pra, si ka qëndruar në këmbë kjo structure pas gjithë këtyre dridhjeve

Teknologjia e faltoreve shumë-katëshe mbërriti në Japoni gjatë shekullit të gjashtë, krahas budizmit nga Kina. Në kontinent, faltoret janë ndërtuar tradicionalisht prej guri. Megjithatë, duke pasur parasysh paqëndrueshmërinë sizmike dhe sasinë e lartë të reshjeve vjetore të Japonisë, dizajni ishte thjesht i paqëndrueshëm. Pas viteve të eksperimentimit, ndërtuesit japonezë e zbuluan se t’i përshtatin faltoret ndaj tërmeteve duke përdorur këto tre ndryshime të projektimit: përdorimi i qepallave të gjera dhe të rënda, dyshemesë së shkëputur, dhe një shinbashira (lloj shtylle) që i rezistonte goditjes.

Shtylla qendrore e faltores qëndron tre metra nën sipërfaqen e gurit të themelit masiv, duke u shtrirë në tokë. Në bazën e saj është e mishëruar ajo që besohet të jetë një fragment i një prej eshtrave të Budas. Edhe pse faltorja është pesë-katëshe, nuk i lejon njerëzit të ngjiten, pasi është projektuar  për të frymëzuar njerëzit me pamjen e saj të jashtme.