Arkitekturë
Imam Naim Tërnava, “KRYEARKITEKT” I PRISHTINËS

Shkruan: arkitekt Arbër Sadiki – shkrim nga viti 2011
Deri më tani, thuaj se është bërë normale, që për hapësirat publike (sheshet, parqet, këndet rekreative…), objektet publike (shkollat, objektet administrative, shëndetësore, kulturore…), me një fjalë zhvillimin urban në tërësi, të vendosin politikanët, qoftë ata të nivelit qendror apo të atij lokal, pa pyetur njeri nga profesionistët e kësaj fusheje, siç mund të ishin Asociacioni i Arkitektëve të Kosovës, Fakulteti i Arkitekturës, apo edhe Shoqatat e ndryshme joqeveritare të cilat merren me zhvillimin urban, ruajtjen e identitetit të qytetit dhe mbrojtjen e trashëgimisë arkitektonike, etj. Të mos flasim më për përfshirjen e qytetarit të rëndomtë të cilit në fakt i përket qyteti.
Kjo situatë, fatkeqësisht, është bërë e rëndomtë në Prishtinë dhe Kosovë gjetiu, duke shfrytëzuar edhe plogështinë e reagimit, pikë së pari të komunitetit të arkitektëve si dhe të gjithë akterëve tjerë të cilët do të duhej të ishin më aktiv dhe energjik në këtë drejtim.
Ajo që është risi e ditëve të fundit në këtë drejtim është se përveç politikanëve, tashmë na dëshmuan se një mendësie të tillë nuk mund ti ikin as klerikët tanë fetarë.
Po t’i jepej për detyrë cilit do arkitekt/urbanist botëror të përcaktoj lokacionin ku do të duhej të ndërtohej një objekt kulti qendror në një kryeqytet ku shumica e popullsisë i përkasin atij komunitetit fetar, besoj që do ti duhej shumë punë, energji, profesionalizëm dhe kohë për të përcaktuar një të tillë që do t’i përmbushtëte nevojat infrastrukturore, urbane, estetike, arkitketonike, historike dhe fetare, të cilat ky objekt padyshim do të duhej t’i reflektonte. Çdo lokacion i propozuar nga ana e tij patjetër do të mbështetej në argumenta të fuqishëm profesional që kanë të bëjnë me ndërtimin e objekteve të kultit islam.
Myftiu i Kosovës, jo vetëm që bëri zgjedhjen e lokacionit rrufeshëm për ndërtimin e Xhamisë së Madhe në Prishtinë, e cila që të mos keqkuptohemi, pa diskutim do të duhej të ndërtohej, por edhe insiston kategorikisht në atë lokacion pa dhënë kurrfarë argumenti. Në fakt paska thënë që objektet e kultit Islam kanë orientim të caktuar gjeografik. E siguroj myftiun Tërnava se secili arkitekt me shkollim elementar në fushën e arkitekturës ku do që e ka bërë atë, i ka shumë të njohura këto rregulla, aq më tepër ku po flasim për një vend ku shumica e arkitektëve i përkasin të njëjtit besim e që natyrshëm interesi për objektet e kultit fetar të tyre do të ishte edhe më i madh.
Jam plotësisht dakord që Bashkësia Islame do të të duhej të ishte një partner i rëndësishëm në tërë procesin e realizimit të këtij objekti me rëndësi për qytetin e Prishtinës, në të gjitha fazat duke përfshirë edhe fazën e përcaktimit të lokacionit, por ajo që lë shije të hidhur nga na e myftiut Tërnava është insistimi pa kompromis i tij që në përzgjedhjen e lokacionit. Kjo mënyrë e qasjes nga ana e tij lë të kuptohet se një rrugë e tillë do të ndiqet nga ana e tij edhe në fazën e përzgjedhjes së projektit fitues për realizim duke vazhduar me përzgjedhjen punëkryerësit për ndërtimin e objektit e deri tek organi mbikqyrës i cili do të bënte monitorimin e ndërtimit të një objekti me kërkesa të mëdha inxhinjerike dhe arkitektonike, siç pritet të jetë. Kjo mendoj se nuk duhet të lejohet të ndodh në asnjë mënyrë.
Mënyra më e mirë që do të duhej të ishte bërë, e që mund të bëhet edhe tani, është formimi nga ana e Komunës së Prishtinës, i një komisioni ku do të përfshiheshin arkitekt më eminent kombëtar dhe ndërkombëtar në fushën e projektimeve të objekteve të kultit Islam, historian dhe njohës të mirë të artit dhe kulturës islame në veçanti atij të përhapur nëpër hapësirat shqiptare, si dhe përfaqësues të Bashkësisë Islame të Kosovës si shfrytëzues direkt të objektit. Këtij komisioni, komuna e Prishtinës do të duhej t’i ofronte lokacionet që ka në dispozicion për ndërtimin e një objekti të tillë. Vetëm pas një analize të thellë profesionale nga ana e këtij komisioni, të mbështetur në argumente të fuqishme profesionale do të duhej të bëhej përzgjedhja e një ose më shumë lokacioneve për të cilat patjetër do të duhej të organizohej konkurs arkitektonik nga i cili do të bëhej përzgjedhja e projektit fitues në bazë të të cilit do të bëhej ndërtimi i një objekti i cili do të duhej ti përfaqësonte vlerat më të larta arkitektonike, estetike, fetare dhe njerëzore.
Që të jem plotësisht i sinqert, një situatë e tillë i ka paraprirë edhe komuna e Prishtinës e cila edhe pas kaq vitesh kërkeseje nga ana e Bashkësisë Islame të Kosovës për caktimin e një lokacioni për ndërtimin e një Xhamie që do të ishte qendra kryesore e komunitetit mysliman të Kosovës, asnjëherë nuk është marrë seriozisht dhe në mënyrë thelbësore me këtë çështje të cilën ditëve të fundit pretendojnë ta përmbyllin me një deklaratë për media të këtyre ditëve, dy tre ditë para “Bajramit”, ku informohemi se komuna ka përcaktuar lokacionin për ndërtimin e Xhamisë së Madhe në Prishtinë. Si duket pushtetarët e Prishtinës e kanë harruar thënien popullore “nuk shton kile kurbani një ditë para Bajramit”.
