Connect with us

Arkitekturë

Bukuria e thjeshtësisë së xhamisë në Medvegjë nga G+A Architects

Published

on

Ngjyra e bardhë mbulon muret e brendshme dhe të jashtme të një xhamie të vogël nga G+A Architects në fshatin Tupallë, Medvegjë, shkruan Ndërtimi.info.

Projekti paraqitet si një kuti e bardhë në kodër në më pak se 100 metra katrorë, e cila ka disa karakteristika të thjeshta. Arkitekti Arbër Sadiki, ka thënë se qasja projektuese ka qenë e tillë, që përmes një kostoje minimale të krijohet një strukturë arkitektonike, e cila plotëson nevojat funksionale dhe shpirtërore të komunitetit.

Kjo ka bërë që ata të jenë shumë modest në përzgjedhjen e materialeve.

“Në fakt një qasje e tillë modeste është në përputhshmëri edhe me thelbin filozofik të islamit si religjion”, shprehet Sadiki.

Në këtë vazhdë ata natyrshëm janë përcaktuar lehtësisht edhe për ngjyrën e bardhë, ngjyrë kjo që përfaqëson çiltërsi, pastërti, sinqeritet, vyrtyte këto mishërisht të lidhura me këtë religjion, sipas arkitektit.

“Hapësirat e brendshme përpos që kanë për qëllim të ofrojnë hapësirë konkrete funksionale mëtojnë edhe të krijojnë hapësirë për një meditim universal brenda saj. Drita zenitale e cila depërton në sallën e lutjeve e përthyer nëpër muret harkore të cilat i bëjnë të padukshme dritaret por sjellin vetëm dritën brenda sallës, bëjnë që besimtari të jetë i ndriçuar nga drita natyrale brenda një hapësire të mbyllur plotësisht nga të gjitha anët e saj. Kjo i jep hapësirës dimension sa universal po aq edhe hyjnor. Në murin fundor të sallës së lutjeve, konform rregullave të ritualit të faljes, është vendosur ‘Mihrabi’. Duke qenë se kjo hapësirë e zbrazët e futur në mur, definon orientimin e besimtarëve gjatë lutjeve, është ndriçuar në mënyrë të veçantë nga zeniti. Në këtë mënyrë, besimtarët gjatë lutjes drejtohen nga drita, burimi i jetës së çdo gjëje në univers”, tha Sadiki.

Meqenëse objekti nuk është edhe shumë i madh, lëvizja brenda hapësirave të tij është strukturuar në mënyrë që gjatë aksesimit të tyre të fitohet një dinamikë përjetimesh, plotësisht e papritur në krahasim me sasinë volumore hapësinore minimale që ka objekti.

Siç tregon arkitekti, përmes hyrjes në pjesën qendrore të fasadës ballore arrihet tek holli hyrës (një imitim i hajatit të xhamive tradicionale) i cili ndahet në dy korridore simetrike të cilat përshkojnë të gjithë gjatësinë e sallës se lutjeve me mundësi futjeje në të nga të dy anët e saj mu në pjesën e mesit. Në këtë mënyrë përpos që krijohet një dinamikë e përjetimit hapësinor, jepet edhe një mundësi e aksesimit të sallës së lutjeve në mënyrë të barabartë për të gjithë vizitorët e saj duke manifestuar kështu edhe një barazi të përfaqësimit hapësinor brenda një objekti të dedikuar perëndisë.

Ai gjithashtu theksoi se  meqenëse objekti është i pozicionuar në një lokacion ku për arsye politike dhe ekonomike një numër i madh i popullsisë është larguar drejt qyteteve më të afërta, objekti përpos karakterit bazë fetar, mëton të përfaqësojë edhe një qendër të komunitetit për shumë aktivitete tjera kulturore dhe sociale.

“Natyra magjepse që e rrethon objektin, paraqet një resurs të jashtëzakonshëm peisazhor në shërbim të tij. Duke përdorur edhe topografinë e terrenit, në krahun e majtë të hyrjes së ndërtesës është vendosur amfiteatri i hapur i cili si skenë përdor pllatonë hyrëse të tij ndërsa vet objektin si prapaskenë. Në këtë mënyrë ndërvepruese plotësojnë njëri-tjetrin duke u zhytur në peisazhin magjepsës natyror i cili pa dyshim që mbetet pika më e fortë e gjithë kuadrit që vrojtojmë”, tha tutje Sadiki.

Më poshtë mund të shihni disa fotografi të projektit:

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending