Arkitekturë
Arkitekti Arata Isozaki pranon zyrtarisht çmimin “Pritzker”, për vitin 2019

Arkitekti i njohur japonez Arata Isozaki ka pranuar zyrtarisht çmimin prestigjioz “Pritzker”, për arkitekturë, për vitin 2019, në ceremoninë që u mbajt në rezidencën “Château de Versailles”, në Francë.
Isozaki, i cili arkitekturën e ka praktikuar që nga viti 1960, konsiderohet si arkitekt vizionar që ka qasje unike në këtë fushë dhe deri tani i ka mbi 100 vepra të cilat markuar mbajnë emrin e tij, tranmeton Ndërtimi.info.
Projektuesi dhe teoricieni i njohur veçohet edhe për influencën e jashtëzakonshme.
Në ceremoninë zyrtare të ndarjes së çmimeve, që u mbajt në Francë, Isozaki mori 100,000 dollarë dhe një medalje bronzi.
Në njërën anë të medaljes është emri i çmimit, ndërsa në anën e pasme, janë shkruar tri fjalë që kujtojnë parimet themelore të arkitekturës romake, të autorit romak Vitruvius; “firmitas, utilitas, venustas”.
E çmimin “Pritzker” Isozaki bëhet arkitekti i 8 japonez që e merr, e njëherësh arkitekti i 49-të me radhë.
Ceremonia mbahet çdo vit në ambiente arkitektonike domethënëse për tërë botën. E tillë është edhe rezidenca “Château de Versailles”, lokacioni i përzgjedhur për ceremoninë e këtij viti, që është ndërtuar në vitin 1624 dhe ka qenë pjesë e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s që nga viti 1979.
Por si u shndërrua Arata Isozaki në arkitekt?
I lindur në vitin 1931, Isozaki ishte thellësisht i ndikuar nga pasojat e Luftës së Dytë Botërore dhe shkatërrimi i vendlindjes së tij, Oita, së bashku me të gjithë ndërtimet mjedisore të krijuara gjatë historisë.
“Kur isha mjaftueshëm i pjekur për të gjetur një kuptim për botën, vendlindja ime u dogj. Nëpër brigje, bomba atomike u hodh në Hiroshimë, kështu që unë u rrita në ‘tokë zero’. Vendi ishte në gërmadha të plota dhe nuk kishte as arkitekturë, as ndërtesa dhe as qytet. Më rrethonin vetëm baraka dhe strehëza. Pra, përvoja ime e parë e arkitekturës ishte boshllëku i arkitekturës. Pastaj fillova të mendoj se si njerëzit mund të rindërtojnë shtëpitë dhe qytetet e tyre “, u shpreh Isozaki gjatë një prononcimi.
Pas themelimit të praktikës së tij në vitet 1960, Isozaki u largua nga Japonia për të kultivuar një njohuri më të gjerë të arkitekturës botërore. Në gjashtëdhjetë vitet e tij të praktikës, Isozaki ka vazhduar të ndërtojë në një mënyrë më shumë të njohur për zgjidhjet programatike dhe natyrën kontekstuale sesa aderimin e ngushtë të një stili apo tipologjie të vetme.
Nga Biblioteka Prefektore e Ōitas, e ndërtuar në vitin 1966, që është një shembull i brutalizmit japonez, deri tek Muzeu i Artit Bashkëkohor, i vitit 1986 në Los Anxhelos, Isozaki nuk është shmangur nga qasja e tij unike kundrejt projekteve.
Pas periudhës së rindërtimit, pas Luftës së Dytë Botërore, Isozaki bëri emër si një nga arkitektët e paktë që kishin projektuar objekte madhështore jashtë vendit./Ndërtimi.info/
