Në vitin 2019, gjersa bota ishte në prag të përballjes me një nga pandemitë më të rëndësishme në historinë e fundit, Ailton Krenak, një udhëheqës indigjen, ambientalist dhe filozof brazilian, botoi një libër të titulluar Ide për të shtyrë fundin e botës. Kjo broshurë e shkurtër, e përbërë nga pak më shumë se 80 faqe, doli në qarkullim në një pikë kritike, duke ofruar njëkohësisht siguri dhe një mesazh paralajmërues për njerëzimin gjatë një kohe kur vëzhgoi evolucionin e shpejtë të historisë.
Krenak na shpjegon sesi paraardhësit e tij indigjenë përdorën krijimtarinë dhe poezinë për t’i rezistuar barbarizmit të qytetërimit, duke pasur parasysh procesin e homogjenizimit të propozuar nga burrat e bardhë, i cili, përveç shumë ndërhyrjeve të tjera, mori jo vetëm jetën e popujve indigjenë, por edhe të gjithë natyrën përreth. ato. Mirëpo, autori më shumë sesa të rrëfejë hallet e popullit të tij, na bën të kuptojmë se ky kërcënim jo vetëm që ekziston ende, por shtrihet edhe tek të gjithë ne.
“Na kujtohen vazhdimisht pasojat e zgjedhjeve tona të fundit. Nëse mund të çlirohemi nga verbëria kolektive që ka kapluar botën, kjo mund të na shtyjë të bashkëpunojmë nëpër kultura, jo për të shpëtuar të tjerët, por për të shpëtuar veten tonë”. – Ailton Krenak.
Ideja thelbësore e Krenakut përqendrohet në njohjen e natyrës si një tapiceri e gjerë formash të ndërlidhura, që përfshin çdo individ dhe element, të gjithë duke kontribuar në të tërën. Kjo perspektivë na sfidon të rivlerësojmë marrëdhënien tonë me natyrën.
Kulturat indigjene e konsiderojnë natyrën si një familje të zgjeruar dhe ato demonstrojnë respekt të thellë për këtë lidhje duke përdorur në mënyrë të qëndrueshme burimet e mjedisit. Në të kundërt, ata që janë të shkëputur nga ky botëkuptim shpesh shfrytëzojnë burimet natyrore në mënyrë të shkujdesur, duke çuar në shterim.
Pajtimi midis njerëzimit dhe natyrës përfaqëson një rrugë drejt vonesës së katastrofës së afërt. Duke e njohur rëndësinë e këtij koncepti, arkitektura ka gjetur jehonë në disiplina të ndryshme. Ndërsa arritja e këtij qëllimi është një përpjekje e shumëanshme, që përfshin aspekte të shumta të qytetërimit njerëzor, arkitektura, që simbolizon ndërtimin në tërësi, luan një rol kryesor.
Arkitektura luan një rol të dyfishtë. Ajo projekton hapësira fizike dhe shërben si një mjet për të edukuar dhe nxitur ndërgjegjësimin kolektiv. Ky edukim dhe ndërgjegjësim janë thelbësore për integrimin e strategjive të qëndrueshme dhe miqësore me natyrën në mjedisin e ndërtuar. Vlen të theksohen iniciativat që futin në bisedë edukimin mjedisor, qoftë nëpërmjet qendrave arsimore apo aktiviteteve komunitare që nxisin praktika të qëndrueshme mjedisore.
Përveç kësaj, strategjitë po trajtojnë prodhimin e energjisë së rinovueshme dhe projektet e dedikuara për ruajtjen dhe mbrojtjen e ekosistemeve natyrore, ndër të tjera të shumta që janë aktualisht në diskutim dhe zbatim.
Duke njohur urgjencën e situatës sonë, ne duhet të punojmë me zell për të kaluar nga bota që njohim sot në atë që i jep përparësi rilidhjes dhe një shqetësimi të vërtetë për botën natyrore. Këto nisma të ndryshme ofrojnë një rrugë përpara, duke rezonuar me idenë e paraqitur nga shkrimtari uruguaian Eduardo Galeano se një botë më e mirë mund të dalë nga brenda sfidave tona aktuale./Media Ndërtimi