Connect with us

Arkitekturë

Pesë shtëpitë ikonike që arkitektët dizajnuan për nënat e tyre

Published

on

Një artikull i Blouinart.info trajton një temë interesantë për të cilën pak herë është folur. Artikulli mundohet të vë në pah rolin e nënave në dizajn, transmeton Ndërtimi.info.

Këtu janë disa nga shtëpitë më të famshme rreth botës që janë ndërtuar për nënat, nga arkitektë të ndryshëm.

E para është Rose Seidler House, Sydney (1950), e cila u konsiderua si mjaft kontraverse e cila nisi arkitekturën moderne në Australi, dhe ishte një ndër arsyet kryesorë që e shtyu Harry Seidler-in të zhvendosej në Australi, i cili në atë kohë ishte i diplomuar nga Universiteti i Harvardit dhe kishte krijuar një karrierë në New York.

Është e pamundur të nënvlerësohet rëndësia e kësaj shtëpie, e cila ende mban emrin e nënës së Seidler-it, në historinë e arkitekturës australiane. Shtëpia ishte përshkruar si një dizajn radikal për periferinë konservatore australiane: një shtëpi e vendosur lirshëm në mes të bllokut, me dritare në tavan, një çati të sheshtë, ndarës fleksibil në vend të mureve, një mur i gjallë modernist i pikturuar nga vetë Harry Seidler, etj.

Shtëpia e dytë është ajo e Robert dhe Rosalie Gwathmey (Vendbanim dhe Studio), Amagansett, New York (1966). Charles Gwathmeyishte 27 vjeç, i sapo diplomuar në shkollën e arkitekturës dhe ende nuk ishte arkitekt i kualifikuar kur e ndërtoi shtëpinë e vogël në Hamptons për prindërit e tij. Shtëpia kishte edhe një punëtori, përveç hapësirave banuese. E ndërtuar për vetëm 35 mijë dollarë dhe e projektuar me dimensione të rrepta të mbrojtura nga Le Corbusier, e bënë atë përfundimisht ndryshe nga arkitektura e shtëpive në qytetet e rrethinës.

Shtëpia u bë një ikonë, duke tërhequr vëmendjen e projektuesve të tjerë, shumë prej të cilëve e kopjuan. Disa vjet më vonë, kur Gwathmey po merrte provimin e tij profesional të licencimit, ai duhej t’i përgjigjej një pyetjeje rreth kësaj shtëpie.

Shtëpia u bë fryt i një revolucioni të vogël në Hamptons,. Pas vdekjes së prindërve të tij Charles Gwathmey u zhvendos në këtë shtëpi, e cila sot banohet nga një grua e vetme.

Shëpia e tretë është ajo e Vanna Venturi, Filadelfia (1964). Kjo shtëpi hyri në histori si ajo që theu modernizmin.

Ajo konsiderohet si puna e parë e postmodernizmit arkitekturor, rreth një dekadë para se stili të përhapet me të vërtetë.

Kurrë mos e nënvlerësoni fuqinë e dashurisë së nënës. Në vitin 1959, kur Pater Venturi vdiq, dhe Vanna vendosi të zhvendosej në një vendbanim më të vogël, ajo kërkoi nga djali i saj, i cili në atë kohë ishte 34 vjeç dhe mësues në kolegj dhe ende nuk kishte përfunduar asnjë ndërtesë, një dizajn për një shtëpi të vogël. Ajo donte ta ndihmonte Robertin në karrierë, dhe kjo ishte pikërisht ajo që bëri.

Pesë vjet u deshën për projektimin e Shtëpisë së Vanna Venturit. Kur u përfundua, ishte një kolazh i elementëve modernist, asgjë si arkitektura që ishte parë. Kishte parime estetike të modernizmit si dritare horizontale dhe fasadë të thjeshtë, por ndërtesa përfshinte zbukurime në mënyra që e larguan atë nga modernizmi.

Dy vjet më vonë, Robert Venturi botoi librin e quajtur “Kompleksiteti dhe Kontradikta në Arkitekturë”, libër që do të vendoste parimet e arkitekturës postmoderne.

Shtëpia e katërt është Villa Le Lac në Corseaux të Zvicrës (1924) nga Le Corbusier.

Edhe Le Corbusier u desh të fillonte diku. Kjo shtëpi e vogël, e ndërtuar për prindërit e tij, ishte ndërtesa e parë moderne nga Le Corbusier në vendlindjen e tij, dhe një nga artikulimet e para të disa prej “pesë pikave” të tij për një arkitekturë të re. Villa Le Lac, është një “kuti” e vogël betoni në brigjet e liqenit të Gjenevës.

Prindërit e Le Corbusier hynë në shtëpi më 1924, por babai i tij jetoi aty vetëm për një vit. Por ajo u banua nga nëna e tij, Marie-Charlotte-Amélie Jeanneret, derisa vdiq në moshën 101-vjeçare, në vitin 1960.

Shtëpia e pestë në këtë listë është ajo e Jerome dhe Carolyn Meier House në Essex, New Jersey – (1965) nga Richard Meier.

Arkitekti richar Meier ndërtoi këtë shtëpi të vogël për prindërit e tij. Kjo nuk ishte puna e tij e parë pasi në këtë pikë ai tashmë kishte përfunduar një shtëpi plazhi në “Ishullin e Zjarrit”, por ishte shumë më e rëndësishme, sepse prindërit e tij i dhanë atij lirinë për të eksperimentuar me kombinimin e elementeve moderniste, një veçori që më vonë do të bëhej pikë dalluese në projektet e tij.

Prindërit, siç janë të gjithë prindërit, ishin të guximshëm dhe tolerantë. Ata madje ofruan për të blerë pothuajse të gjitha mobiljet e reja, për t’u përshtatur me shtëpinë, dhe i inkurajuar, Meier ka projektuar disa nga mobiljet e shtëpisë vetë, madje edhe ka pikturuar disa nga veprat e artit. Carolyn Meier e donte shumë shtëpinë.

“Nëna ime gjithnjë thoshte se gjithçka ishte e përsosur përveç një gjëje – nuk kishte mjaft dollapë”, thotë Meier.

 

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending