Connect with us

Arkitekturë

Arkitektura dhe Kritika: Nga njerëzit, për njerëzit?

Published

on

Në një artikull të publikuar në Commonedge.org nga Duo Dickinson, flitet për blogun e arkitekturës së Kate Wagner, e cila së fundi kishte bërë bujë në rrjete sociale me një shkrim kritikues i cili ishte cilësuar si “një tekst që kishte kaluar kufijtë”, e i cili bënte fjalë për një shtëpi të madhe verore të Betsy DeVos, transmeton Ndërtimi.info

Në vijim mund të lexoni artikullin e plotë:

Kritika arkitektonike që nuk është vetëm për arkitektët

Në rast se nuk e kishit vënë re se bota po shkon nga letra në piksell, jeni duke e lexuar këtë artikull këtu. Gjithçka po ndryshon, duke përfshirë mënyrën se si ne flasim, mendojmë dhe shkruajmë për arkitekturën.

Një artikull i fundit më tregoi ndikimin se si mediat kanë ndryshuar ndjenjën e asaj se çfarë është në të vërtetë kritika arkitektonike dhe çfarë presim prej saj. Pak javë më parë, Kate Wagner, krijuesja e blogut të njohur “McMansion Hell” dhe kontribuese në Common Edge, shkroi një artikull për Vox.com për shtëpinë e re verore të Betsy DeVos në Park Township, Michigan. Më pas interneti shpërtheu.

Shkrimi i saj kishte aluzione të qarta për përçmimin jo vetëm për zbukurim të tepërt dhe të spikatur të shtëpisë së Betsy DeVos-it por edhe për të gjithë Administratën Trump. Në vend që thjesht të përçmonte funksionin estetik të “McMansionit” të një personi të pasur, artikulli i Wagnerit ishte tërbim kulturor i plotë që zbuloi energjinë e Lëvizjes “Rezist”, përceptimi i të cilëve ishte në akord me shumë pjesë jo-arkitekturore që bëjnë thirrje për rrëzimin e situatës kaotike të krijuar nga Trump.

Kjo është arsyeja pse unë e kisha Wagner-in në emisionin tim të radios, “Home Page” përpara shpërthimit të saj më të fundit në internet dhe e pyeta përse njerëzit e donin blogun e saj: “Unë mendoj se njerëzit e pëlqejnë blogun sepse është duke folur për arkitekturën në një mënyrë që nuk është patronizuese, që sinqerisht nuk është e zakonshme. Kjo mund të jetë pak si një “diss”, por jam duke iu referuar blogjeve të arkitekturës. Unë jam botuar rregullisht në ArchDaily; shkrova për Archinect dhe HOUZZ para kësaj, dhe çdo numër të revistave më të vogla. Përgjigja e menjëhershme dhe dashuria apo urrejtja masive e internetit është e shpejtë dhe intensive. Komentet janë të pandryshuara. Kjo është, besoni apo jo, një virtyt i pastër“, thoshte ajo.

Wagner tallet me vrazhdësinë në shtëpinë DeVos, por tregon edhe se si e tejmbushura mund të jetë edhe groteske, sepse zbulon pa ndershmërinë e ndërtuesit të saj. Reagimi shkoi përtej një kritike që zbulonte të vërtetën negative në lidhje me një ndërtesë – ishte një valë masive e pëlqimeve dhe komenteve mbi gjithçka që Wagner kishte thënë drejtuar jo vetëm estetikës së shtëpisë. Ishte kritikë arkitekturore që tejkalonte arkitekturën.

Ky përceptim i gjerë i ndërtesave shkon përtej estetikës, dhe kjo është ajo që shpërthen në internet. Por nuk është vetëm Wagner, ka një mori blogjesh dhe faqe të internetit që fokusohen në brutalizmin si shprehje arkitektonike e ideologjisë kulturore. Në këto vende arkitektura dëshmon një botëkuptim aq sa edhe estetika specifike e çdo ndërtese. Faqet e internetit të arkitekturës brutaliste, si #SOSBRUTALISM dhe “Fuck Yeah Brutalism” janë pozitive aq sa “McMansion Hell” është negativ. Këto blogje janë pothuajse nostalgjike në lidhje me shkëlqimin e ndërtesave brutaliste për të cilat shumica e njerëzve (jo arkitektët) besojnë se ishin pa fat.

Ndoshta kjo kritikë e re (e internetit) është vetëm një “adoleshencë e çuditshme”. Ndjenja e prezantimit të menjëhershëm, në kohë reale, gjatësisë së pakufizuar të tekstit, disponueshmërisë universale dhe korrigjimit të menjëhershëm të gabimeve, është një mënyrë fantastike për të komunikuar.

Humbja e bukurisë dhe kujdesit e gazetarisë arkitekturore të printuar do të jetë një humbje, një humbje që e ndjej thellë. Sigurisht, toni argëtues dhe bisedor i “McMansion Hell” nuk mund të jetë mënyra se si do të jenë të gjitha kritikat e ardhshme, por disa revista të shtypura të mbetura më në fund do të bëhen vetëm disa shënime të dashura, ndërsa formatet digjitale të gazetarisë arkitekturore do të ndryshojnë kritikat arkitektonike përtej asaj që shohim tani.

Ndoshta linja mes analizës dhe komentit është duke u përzier. Ndoshta kritika arkitektonike, si vetë gazetaria, po evoluon drejt dialogut dhe reagimit më shumë sesa në përpjekjet për analizën intelektuale.

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending