Aktuale
Si kulmet e gjelbërta mund të ndihmojnë në absorbimin e ujërave të rrëmbyeshëm të reshjeve
Pranvera dhe vera e vitit 2017 kanë qenë ndër stinët me të lagështa në Kanada, duke përfshirë Ontarion Jugore.
Sasia e reshjeve në pranverë theu rekordet në vende si Toronto, ku 44.6 milimetra shi ra në 24 orë.
Rrjedhjet e pamëshirshme në qytetin më të madh të Kanadasë çuan në përmbytje të rrugëve të frekuentuara në qendër të qytetit.
Kulmet e gjelbra për menaxhimin e stuhive
Kulmet e gjelbra janë një opsion i infrastrukturës së gjelbër (GI) që mund të zbatohet pothuajse në çdo kapacitet të ngarkesës së peshës së tavanit. Përfitimet e kulmeve të gjelbra shtrihen përtej apelit të tyre të dukshëm estetik.
Një studim i kryer nga Inxhinieria civile e Universitetit të Torontos, Jenny Hill dhe bashkë-hulumtuesit në laboratorin e testimit në kulm të gjelbër (GRIT Lab) treguan se kulmet e gjelbërta kanë kapacitetin për të kapur mesatarisht 70 përqind të reshjeve gjatë një kohe të caktuar duke çliruar sistemet nëntokësore të ujit të reshjeve dhe duke lëshuar ujin e shiut përsëri në atmosferë, shkruan theconversation.com, përcjell Ndertimi.info
Studimi shqyrtoi katër variabla të dizajnit të kulmeve të gjelbërta që përfaqësojnë praktikat më të zakonshme të industrisë: Llojin e mbjelljes (sukulente ose barishte dhe bimët e luleve herbace) plehun organik (mineral, komposto druri), thellësinë e mbjelljes (10 centimetra ose 15 centimetra) dhe orarin e ujitjes (asnjë, i përditshëm ose sensor-aktivizuar), dhe si këto katër faktorë ndikuan në mbajtjen e ujit.
Orari i ujitjes u tregua të ketë efektin më të madh, me një kapacitet mbajtës që rritet nga 50 për qind me ujitje të përditshme në 70 për qind me sensor-aktivizuar ose pa ujitje. Me fjalë të tjera, çatitë që nuk janë ujitur, ose janë ujitur vetëm kur toka e tyre arrin një nivel të paracaktuar të lagështisë, kanë një kapacitet më të madh për të absorbuar ujërat e reshjeve.
Për më tepër, studimi llogariti një koeficient të ri të kulmit të drenazhimit – një vlerë konstante e përdorur për të llogaritur kapacitetin e një çatie të gjelbër për të mbajtur ujin – për kulmet e gjelbra të jetë rreth 0.1-0.15, një reduktim 85-90 për qind në krahasim me një sipërfaqe të padepërtueshme.
Projektuesit dhe inxhinierët në mënyrë rutinore përdorin një shifër prej 0.5 (reduktim 50 për qind) për të vlerësuar performancën e kulmit të gjelbër. Kjo mospërputhje ndërmjet praktikës së industrisë dhe gjetjeve rajonale të bazuara në dëshmi nxjerr në pah nevojën për hulumtime të mëtejshme.
Variabli i dytë më i rëndësishëm për mbajtjen e ujit të stuhive ishte plehu organik. Materiali më i përdorur gjerësisht mbjellës i çatisë së gjelbër bazohet në udhëzimet e Shoqërisë Gjermane për Kërkimin, Zhvillimin dhe Ndërtimin e Tokës (FLL).
FLL rekomandoi një agregat mineral, sepse mendohet të jetë më i qëndrueshëm dhe më i vështirë se plehrat organikë të tokës. Por ky rekomandim është sfiduar nga hulumtimet sot.
Hill dhe ekipi i saj e krahasuan materialin në rritje të mineraleve me kompostot e drurit. Përzierja e perimeve ka tejkaluar mineralin me 10 përqind (70 përqind kundrejt 60 përqind të reshjeve të ruajtura) në shtretër pa ujë, dhe kishte kompresion minimal ose shkatërrim gjatë kohës.
Çatitë e gjelbërta janë infrastruktura e gjelbër urbane optimale për shkak të multi-funksionalitetit të tyre: Ato mund të rimbushen në ndërtesat ekzistuese, ato sigurojnë hapësirë biologjike për kafshë të egra urbane dhe mund të pasurojnë hapësira publike për qytet- për t’i gëzuar banorët. Përveç kësaj, çatitë e gjelbërta mund të bëjnë vende të vjetra të papërshtatshme dhe të ofrojnë hapësirë të re në natyrë për punonjësit e zyrave.
Kulmet e gjelbra mund të jenë pjesë e kësaj zgjidhjeje, por të gjitha çatitë e gjelbërta nuk janë të barabarta. Kërkimi dhe njohuria e duhur është thelbësore.