Arkitekturë
Veset më të mërzitshme që i gjejmë tek arkitektët
Në kundërshtim me mënyrën se si filmat e Hollivudit e portretizojnë arkitektin si prezantues tipik të profesionit, krijues, të ndjeshëm dhe praktikisht të përsosur, janë një grup që bëjnë edhe sjellje të gabuara.
Kjo rrjedh nga fakti se studimi dhe praktika e arkitekturës janë bërë me disa “rreziqe”. Shkolla e Arkitekturës është një bishë, nëse jo profesioni në përgjithësi, dhe në thelb rizbulon psikikën e nxënësve të saj duke e thyer dhe ngjitur atë në të njëjtën kohë, shkruan archdaily.com
Ndërsa ky proces prodhon intelektualë të ndritshëm me një kuptim të thellë të vendit të arkitekturës në shoqëri, ai gjithashtu mund të përfundojë në formësimin e arkitektëve në snobë-pretendues. Arkitektët e rinj gjithmonë diplomojnë me një pikëpamje të dallueshme për jetën. Mirëpo ata i shfaqin edhe shumë tipare të bezdisshme, të cilat i tregojnë shokët e tyre.
- Mendojnë se gjithçka është arkitekturë: arkitektët në një farë mënyre gjejnë një mënyrë për të lidhur çdo gjë me arkitekturën. Ata vërtet besojnë se çdo problem që bota jonë përballet sot – nga ndryshimet klimatike në krizën e refugjatëve – është rezultat i vendimeve të kaluara arkitektonike dhe se vetëm arkitektura është mjeti për të zgjidhur këto probleme. Megjithatë, kjo nuk është pjesa më e bezdisshme; të gjithë kanë të drejtë për mendimet e tyre. Gjëja që mbulon pendët është se arkitektët do të debatojnë pafundësisht dhe nuk do të pushojnë derisa të gjithë të pajtohen me ta.
- Arkitekti dinë gjithçka: pesë vjet ose më shumë të një edukimi ndërdisiplinor, që përfshijnë gjykime të pafundme të arkitektëve të mendojnë për veten e tyre si super-qeniet e gjithdijshme të Zotit, zhvillon vetëbesim të patundur tek ata. Prandaj, nëse njerëzit flasin për teorinë e vargjeve ose për Kardashianët, arkitektët do ta bëjnë atë një pikë për t’i sfiduar mendimet e tyre me bindje.
- Çka deshi të thoshte arkitekti: nëse do të kishte një çmim për të komunikuar idetë më të thjeshta në mënyrën më të ndërlikuar, një arkitekt do ta fitonte atë. Arkitektët, me kalimin e kohës, kanë zotëruar aftësinë e injektimit të fjalëve që tingëllojnë të zbukuruara – fenestration (rregullimi i dyerve a dritareve në lartësi të duhur), pastiche (imitimi), apo juxtaposition (ballafaqimi) në një bisedë të rregullt, duke përdorur struktura të fjalimit “labirint,” më shumë për të neveritur miqtë dhe partnerët e tyre.
- Arkitektët e dëshirojnë kafenë me një aluzion snobizmi: Arkitektët, gjatë ditëve të tyre në shkollën e arkitekturës, krijojnë një marrëdhënie unike emocionale me kafenë. Ata gjithmonë kanë preferenca të forta, ose në lidhje me llojin e fasuleve të përdorura, mënyrën e prodhimit të pijeve, ose përzierjen dhe ata nuk ndalen nga gjetja e një kafeje që e përgatit atë në mënyrën e përpiktë që ata dëshitojnë.
- Arkitektët gjithmonë mund të bëjnë më mirë: ata janë të trajnuar që gjithmonë të përpiqen për më shumë; profesorët e tyre u kishin thënë se diçka mungonte edhe kur dizajnet e tyre ishin të jashtëzakonshme. Kjo manifestohet si perfeksionizëm obsesiv në çdo gjë që ata i vendosin mendjet e tyre. Detyra të thjeshta të tilla si zgjedhja e kartolinës së Vitit të Ri për prindërit ose zgjedhja e një fonti për punën e tyre mund t’i marrë atyre disa orë. Arkitektët janë tepër kritikë ndaj njerëzve të tjerë dhe mund të gjejnë lehtësisht gabime në gjithçka, nga mënyra se si e përdorni furçën tuaj të dhëmbëve në diçka që vlerësohet universalisht si muzika e Adele.
- “Idhujt” e tyre: Ardhja e platformave të medieve sociale si Instagram dhe Tëitter ka rezultuar në një numër të madh të arkitektëve që kanë një ‘idhull” që e ndjekin në botën e arkitekturës të ngjashëm me atë të yjeve të filmave. Arkitektët, sidomos të rinjtë, mund të vërehen në Bjarke Ingels, duke i cituar fjalët nga fjalimet e tij dhe duke thënë gjëra të tilla si: “A nuk është ai njeri i bukur?” Ndërkohë, miqtë e tyre jo arkitektë të veshur si Katniss Everdeen ose Luke Skywalker mbeten të hutuar kur flasin me dhëmbë të mbyllur: Nuk më intereson kush është ai.
7. Dashurojnë gjithçka në qytet: Dalja me një arkitekt në rrugët e qytetit është një aventurë në vetvete, por diçka e sigurtë për të ndikuar në nervat e miqve të tyre. Arkitektët do të ndalojnë të vdekur në pistat e tyre për t’i ngulur sytë në një kubëz në trotuar ose tipografinë në një tabelë. Ata do të kalojnë njëzet minuta duke folur për një ndërtesë dhe rëndësinë e saj në “arkitekturën moderniste” ndërsa miqtë e tyre humbasin autobusin e fundit. Herë pas here, arkitektët gjithashtu do të kenë periudha të shkurtra si të filmave që i frymëzojnë në kafenenë lokale që i çojnë në veprime “jonormale”.
8. Kurrë nuk flenë: Arkitektët duan të flasin për sa gjumë nuk kanë marrë. Një joarkitekt në një tavolinë të arkitektëve të lodhur të punës do ta gjejë bisedën që do të kthehet në këtë temë çdo disa minuta. Do të duket se baza e vetme për mënyrën se si arkitektët e matin suksesin është duke krahasuar sa pak flenë. Janë edhe ankesat e vazhdueshme se sa pak fitojnë për sa punojnë. Arkitektët harrojnë se miqtë dhe partnerët e tyre e dinë këtë sepse janë ata që gjithmonë kanë pasur për të paguar për ushqim dhe për ta punuar orarin e tyre për arkitektin. E vërteta është vetëm se ata do të flisnin më mirë për episodin e ri të “Game of Thrones” sesa të dëgjonin zhurmën e arkitektit si një fëmijë.
You must be logged in to post a comment Login