Connect with us

Arkitekturë

Ahmeti në hapa të Veliajt, për të sjellë super-vepër arkitekture në Prishtinë

Published

on

Një postim i bërë në një grup mjaft aktiv në rrjetin social Facebook i dedikuar arkitekturës “Arkitekturë pa cenzurë”, shfaq idenë e pavijonit “The Cloud” të vendosur në Tiranë, e cila mund të bëhet edhe në kryeqytetin tonë nëse kryetari i Prishtinës, Shpend Ahmeti, vepron njëjtë si kryebashkiaku i Tiranës, Erion Veliaj.

Bëhet fjalë për një ekspozitë në Londër, pjesë e së cilës kishte qenë pavijoni “The Cloud”, tani i zhvendosur në Tiranë, dhe i inkurajuar për të bërë të njëjtën gjë, Ahmeti e ka konfirmuar me një koment të shkurtër “Ok”.

Galeritë e Serpentines janë dy galeritë e artit bashkëkohor në Kensington Garden dhe Hyde Park ne Londer. Ekspozitat e tyre, arkitektura dhe programet publike tërheqin deri në 1.2 milionë vizitorë në vit.

Për çdo verë, ata bëjnë përzgjedhjen e një arkitekti për ta projektuar një pavijon që vendoset në këtë galeri për tre muaj dhe që qëndron i hapur për publikun, në mënyrë që të eksplorohet dhe ta shijojnë. Disa prej emrave të njohur të arkitekturës që kanë qenë pjesë e kësaj galerie janë Zaha Hadid, Daniel Libeskind, Oscar Niemeyer, Alvaro Siza dhe Eduardo Souta de Moura, Rem Koolhaas, Frank Gehry, Peter Zumthor etj.

Në vitin 2013 vepra që ishte zgjedhur ishte nga Sou Fujimoto e quajtur ‘The Cloud’ e cila ka një sipërfaqe rreth 541 metra katrorë dhe lartësia maksimale shkon deri në 7 metra. Pavijoni është menduar si një hapësirë e lirë sociale dhe rrjedhimisht Fujimoto e ka përshkruar si “një terren transparent, një strukturë delikate, tre-dimensionale dhe çdo njësi është e përbërë nga shufra çeliku”.

Përderisa Galeria e Serpentines i ndërron veprat çdo vit, ato duhet që të zhvendosen diku, dhe natyrisht të paguajnë atë vend ku do të vendosen dhe mirëmbajtjen e tyre. Pavijoni ‘The Cloud’ ka koston 2 milion euro.

Ideja e Erion Veliajt, kryebashkiakut të Tiranës, ishte qe këtë pavijon ta zhvendosin në Tiranë falas, që ta mirëmbajnë si dhe ta reklamojnë veprën, por edhe ta shfrytëzojnë për aktivitete të ndryshme për publikun.

Erion Veliaj kishte kontaktuar Galerine Serperntine për këtë ofertë, dhe ata kanë pranuar që këtë pavijon me kosto 2milion euro, ta japin falas. Po për t’i përballuar kostot tjera (të transportit, të instalimit dhe të sigurimit) kane marrë donacion nga Fondacioni Luma ne Zvicër.

Për ta implementuar këtë ide në Prishtinë, nevojitet që së pari kryetari i Prishtinës Shpend Ahmeti të marrë iniciativë t’i kontaktoj Galerisë Serpentine, për ta ndjekur shembullin e Erion Veliajt. Pas kësaj nevojitet vendi apo lokacioni si dhe gjetja e sponzorëve për ta mundësuar transportin dhe instalimin.

Kështu Prishtinës do t’i shtohej një pikë tjetër referimi për vizitorët, ashtu siç ndodhi në Tiranë me “The Cloud”.

Një gjë e tillë mund të bëhet me një tjetër vepër e cila u prezantua në vitin 2016 në Galeri e quajtur “Unzipped Wall” nga arkitekti i famshëm danez Bjarke Ingels (BIG).

Projekti nga Bjarke Ingels Group (BIG), ishte një “mur i zhveshur” që u transformua nga vija e drejtë në hapësirë ​​tre-dimensionale, duke krijuar një strukturë dramatike që ditën përdorej si një kafene dhe hapësirë për aktivitete të lira familjare.

“Për pavijonin gjarpërues, ne kemi tentuar të dizajnojmë një strukturë që mishëron aspekte të shumta që shpesh perceptohen si të kundërta: një strukturë që është formë e lirë por ende rigoroze; modulare por skulpturore; të dyja transparente dhe të errët” tha Ingels.

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending