Ndërsa popullata globale vazhdon të rritet, nevoja për inxhinierë të mirë civilë bëhet edhe më e madhe. Por kush janë disa nga figurat kryesore të cilët i vendosën themelet për inxhinierët e ardhshëm?

Këta janë disa nga gjigantët e inxhinierisë civile, punën e të cilëve ne e përdorim edhe sot.

Isambard Kingdom Brunel

Një nga inxhinierët më me ndikim në botë, Brunel morri kredi për ndërtimin e hekurudhës së Madhe Perëndimore.

Brunel u lind në një familje inxhinierësh civilë, pasi babai i tij francez ishte një profesionist i suksesshëm. Babai i tij e mësoi atë, dhe Brunel ndoqi një arsimim francez pas shkollës në anglisht. Ai u bashkua me babanë e tij në 1825 dhe filloi ndërtimin e një tuneli nën lumin Thames. Ai u emërua inxhinier kryesor i Hekurudhës së Madhe Perëndimore në 1833, dhe tre vjet më vonë ai u bë inxhinier i Great Western Steam Ship Company .

Ai gjithashtu krijoi idenë e ndërtimit të një tuneli nënujorë. Në një sondazh të BBC, Brunel mori vendin e dytë në “100 Greatest Britons”.

Thomas Telford

Telford u bë i njohur si “Kolos i rrugëve” për krijimin e disa prej rrugëve më të mira në botë. Ai gjithashtu prezantoi idenë e urave të pezulluara. Ai ndihmoi në formimin e Institucionit të Inxhinierëve Civilë dhe shërbeu si presidenti i saj i parë.

Për shkak të financave të tendosura familjare, Telford mori zanat si gurgdhendës kur ishte 14 vjeç. Puna e tij mori hov kur ai arriti të menaxhojë portin detar të Portsmouth dhe rriti njohuritë e tij në projektimin e projekteve të ndërtimit. Ai ndërtoi mbi 40 ura vetëm në Shropshire dhe u kthye në Skoci më 1803 për të ndërtuar Kanalin Kalenodian.

Squire Whipple

Squire Whipple, një njeri me emrin më të ftohtë në inxhinierinë amerikane, u bë i njohur si “Babai i Urave të Hekurta në Amerikë”. Ai u lind në vitin 1804 në një familje të fermerëve në Massachusetts. Babai i tij e inkuadroi atë në përdorimin e pajisjeve bujqësore në moshë të re, dhe Squire i përdori ato  për ndërtim.

Whipple ndërtoi urën e parë hekurudhore trapezoidale në Hekurudhat e New York-ut. Ai gjithashtu ndërtoi një peshore me një kapacitet matës prej 300 tonësh. Kjo ishte pajisja më e madhe e peshimit në atë kohë dhe u përdor për të peshuar anijet e kanalit. Urat që ai frymëzoi, siç është Ura e Farmit Norman, janë regjistruar në Regjistrin Kombëtar të Vendeve Historike.

Gustave Eiffel

Pothuajse të gjithë e njohin trashëgiminë e Eiffel-it përmes kullës së tij. Ai filloi të punonte me metal menjëherë pas kolegjit. Ai u përqendrua fillimisht në dizajnin e urave, por kur inxhinieri kryesor për Statujën e Lirisë vdiq në vitin 1879, Eifeli e zuri vendin e tij. Ai krijoi skeletin e Lady Liberty i cili kishte një sistem inovativ mbështetës për të shpërndarë peshën e statujës.

Eiffel filloi ndërtimin në kullën e tij në 1887 për Ekspozitën Universale 1889 në Paris. Kulla përmban 12 mijë komponentë të ndryshëm së bashku me 2,5 milion gozhda. Në kohën e zbulimit të saj, Eiffel ishte struktura më e lartë në botë (984 metra) e ndërtuar brenda dy vitesh.

Elmina Wilson

Wilson njihet në histori si gruaja e parë që morri diplomë në inxhinieri civile. Ajo hapi rrugën që gratë të ndjekin inxhinierinë civile si karrierë, diçka që shihej si e papërshtatshme për vajzat në shekullin e 19-të.

Ajo u regjistrua në programin inxhinierik të Universitetit Shtetëror të Iowa dhe kishte mbështetje të madhe nga dekani Anson Marston. Ajo përfundoi magjistraturën dy vjet më vonë në 1894. Ajo u bë e njohur si “zonja e parë e inxhinierisë strukturore”, dhe bashkëpunoi me Dean Marton për të ndërtuar kullën e parë të çelikut të ngritur në perëndim të lumit Misisipi.

Olive Dennis

Olive Dennis u bë gruaja e parë që iu bashkua Shoqatës së Inxhinierisë Amerikane të Hekurudhave. Lindur në 1885, Dennis u lind në Pensilvani dhe krijoi një afinitet për inxhinieri në moshë shumë të vogël. Ajo ndërtonte shtëpi për kukullat e saj në vend që të luante me vetë kukullat. Ajo refuzoi të lejonte barrierat gjinore të ndalonin atë nga ndjekja e ëndrrës së saj për inxhinierinë civile, edhe pse punëdhënësit hezitonin të punësonin gra në fillim të viteve 1900. Në vitin 1920, ajo u punësua si hartuese në departamentin e inxhinierisë së hekurudhave “B & O”.

Ajo ka punuar në industrinë hekurudhore për 30 vjet. Ajo shpiku një ventilator për futjen e ajrit të pastër. Ajo gjithashtu thjeshtësoi orarin e sistemit hekurudhor në mënyrë që udhëtarët të mund ta kuptonin atë më mirë.

John Bradfield

Australiani Bradfield mbikëqyri projektin e urës Harbour Bridge në tërësi.

Ai filloi karrierën e tij duke punuar për Departamentin e Hekurudhave Queensland. Ai fitoi një diplomë master në inxhinieri në Universitetn i Sydney-t në 1896. Ai propozoi idenë e një ure në vitin 1912. Ura do të lidhte Sydney-in me Veriun e qytetit.

Bradfield ndihmoi në themelimin e Shoqërisë së Inxhinierisë së Universitetit të Sydney-t në 1895. Më vonë shërbeu si president i tij në vitet 1902-1903 dhe 1919-1920. Ura e Sydney-t është arritja më e madhe e jetës së tij. Autostrada në urë mban emrin e tij – Autostrada Bradfield.

M.Visvesvaraya

Puna e M. Visvesvaraya ka lënë një vulë të atillë që ditëlindja e tij festohet si Dita Kombëtare e Inxhinierëve në Indi. Ai shërbeu si arkitekt kryesor pas planit të barrierave të nivelit të ujit Krishna Raja Sagara në Mandaya. Kjo digë ndihmoi ta kthenin e thatë përreth, në tokë bujqësore.

Lindur në Bangalore, Indi, Visvesvaraya u rrit në një familje inteligjente. Ai shkoi në Kolegjin e Inxhinierisë në Pune përmes një burse. Ai u diplomua dhe gjeti një punë në Departamentin e Punëve Publike të Mumbait, dhe filloi karrierën e tij të shquar të ridizajnues i tokave të thata dhe për ujitjen e tyre.
Ai hyri në kalorësi si Komandant i Rendit të Perandorisë Indiane në vitin 1915. Ai fitoi nderin më të lartë të Indisë, Bharat Ratna, në vitin 1955.