Arkitekturë
Dikush mendoi të bëjë anije betoni, por ja si përfundoi
Valët e mëdha që pushtuan bregun e Kalifornisë Veriore gjatë stuhive të janarit 2017 solli një fund dramatik në një eksperiment në ndërtimin detar që filloi gjatë Luftës së Parë Botërore.
Në Seacliff State Beach në Aptos, mbetën pak copa të tankerëve të naftës S.S. Palo Alto. Anija tashmë në gjendje të përkeqësuar, një pikë referimi vendase dhe karakteristikë e rëndësishme e bregut të Santa Cruz, ishte duke shërbyer që nga viti 1930, si një shkëmb nënujor artificial.
Një nga tri anijet me përmasa të mëdha të ndërtuara në gjirin e San Franciskos gjatë Luftës së Parë Botërore, Palo Alto, 7,500 ton, 435 metra e gjatë, u nis në Kantierin Detar të SHBA në Oakland, më 29 maj 1919. Trashësia prej katër inç, e përforcuar nga çeliku, kishte përfunduar vetëm 120 ditë pas hedhjes së parë të betonit. Me kuvertën e bërë nga hiri norvegjez, ajo ishte e pajisur me një motor prej 2,800 kuaj-fuqi. Helika e bronztë prej 15 këmbësh peshonte 11 ton.
Në kohën e fillimit të këtyre anijeve eksperimentale, avioni S.S. Faith, në Redëood City, më 14 maj 1918, pothuajse 5mijë spektatorë skeptikë, duke parashikuar një katastrofë, u mblodhën për ta parë. Çimentoja e përdorur në ndërtim u soll nga Davenport në Santa Cruz County.
Leslie Comyn, presidente e kompanisë San Francisco Shipbuilding, mund të ketë qenë personi i vetëm i bindur absolutisht për dobinë e anijeve të tilla. Për më tepër, përdorimi i betonit do të ndihmonte në zgjidhjen e mungesës akute të çelikut dhe do të shpejtonte ndërtimin e anijeve.
Nga të gjitha anijet në të ashtuquajturën “crockery fleet”, karriera aktive e Besimit ishte më e suksesshme. Ajo u nis nga San Francisko për Seattle në maj 1918 e cila hasi në erëra të forta dhe nuk ka thithur asnjë pikë ujë. Çuditërisht, motori 1,600 kuaj-fuqi nuk pati asnjë vibrim. Më vonë, anija vizitoi portet e Amerikës Jugore, dhe përshkoi Atlantikun dhe Mesdheun.
Karriera e kësaj anijeje u mbyll në vitin 1921 pasi u plasua gjatë një stuhie të Gjirit.
Sa i përket S.S. Palo Alto, e cila nuk u përmbys deri në vitin 1920, udhëtimi i saj rreth San Francisco Bay ishte i fundit. Qeveria e kishte humbur besimin e saj në eksperimentin me beton. Grumbulli i anijeve “crockery fleet” ishte përfshirë në goditje të mëdha, ngecje, përfshirje të zjarrit dhe dështime të përsëritura të motorit. Kur goditeshin, anijet plasariteshin si vezë. Njëra anije, me një përplasje të vogël, u përmbyt si një shkëmb në vetëm tre minuta.
Anijsë cisternë Palo Alto, iu hoqën motorët dhe helika. Më pas, në vitin 1929, ajo u shit në kompaninë Amusement Seacliff të Nevadës. Një vit më vonë, atë e tërhoqën poshtë bregut në Seacliff Beach, pranë Aptos. Një skelë 630 metra e gjatë u ndërtua për t’u mundësuar vizitorët të hipnin në anije.
Pothuajse mrekullisht, megjithëse për një kohë të shkurtë, Palo Alto më në fund erdhi në jetë. Ajo u bë një varkë partiake me kazino, kabare, karnavale dhe qendër argëtimi. Pronarët fantazuan se, një ditë, ata do ta kthenin anijen në një hotel luksoz. Ndërkohë, kuvertën e saj 156 metra të gjatë, u shndërrua në dhomë balloje, e cila u hap më 21 qershor, 1930. Thuhet se ajo kishe aftësi të strehimit të 3mijë njerëzve.
Pjesëmarrësit mund të hanin në një restorant të stilit të lartë të prodhimeve të detit, me pamje të mrekullueshme të Gjirit Monterey.
Kjo pushoi në vitin 1932 kur kompania Seacliff shpalli falimentimin. Dhe, atë vit gjatë dimrit, fuqia e rreptë e valëve kishte plasaritur betonin katër inç të trashë. Dy vjet më vonë, për shumën prej 1 dollarë, anija e plagosur u ble nga Komisioni i Parkut të Kalifornisë për t’u përdorur si një platformë peshkimi, zyrtarisht e njohur si Seacliff Beach State Park. Anijes ju bënë edhe disa ndryshime por jo shumë kohë pas rinovimeve, një tjetër stuhi dimërore ndau anijen në dy pjesë.