Connect with us

Arkitekturë

Eksplorimi i arkitekturës dhe Inteligjencës Artificiale ​​në mjediset urbane

Published

on

Marco Alfaro është një arkitekt dhe projektues urban me një diplomë March Design Urban nga Laboratori Urban Morphogenesis në Bartlett School of Architecture UCL. Aktualisht, ai punon si Dizajnues Urban në Skidmore, Owings & Merrill (SOM). Puna e tij përfshin kërkimin dhe zhvillimin e metodologjive të projektimit, duke përfshirë mjetet parametrike, Inteligjencën Artificiale dhe Biologjinë në dizajn.

Sipas Marco Alfaro, krijimi i marrëdhënieve simbiotike midis elementëve të përfshirë në një projekt ka qenë prioritet për të, si dhe analiza, interpretimi dhe rikonfigurimi i të dhënave. Ai praktikon Arkitekturën dhe Dizajnin Urban pasi të dy disiplinat po evoluojnë vazhdimisht, dhe po ashtu edhe marrëdhënia e tyre.

Ai po hulumton Inteligjencën Artificiale, Hidroponikën dhe eksploron dizajnin brenda Metaverse.

Përdorimi i AI gjeneruese si një mjet dizajni ka qenë një udhëtim interesant për Marco. Gjithmonë fillon me një vizion: Skenarë të ndryshëm paraqiten në jetën tonë të përditshme, duke na detyruar të pyesim se si e krijojmë arkitekturën. Strukturat e optimizuara në natyrë, sjellja e dritës, karakteristikat e një materiali dhe të gjitha mundësitë që secila krijon si pasojë për dizajn. Disa koncepte rezultojnë më të suksesshme se të tjerat, dhe në fund të fundit, bukuria e përdorimit të A.I. qëndron në shkathtësinë dhe shpejtësinë e tij në procesin e projektimit.

Që nga fillimi i tyre, modelet e difuzionit kanë qenë më shumë të ngjashme me një art sesa një shkencë. Ashtu si në arkitekturë, një ide sigurisht ndryshon gjatë gjithë zhvillimit të saj, pasi shprehja e një koncepti në gjuhën natyrore nuk përputhet me saktësinë e formësimit fizik ose dixhital të një projekti.

Sipas Marcos, kur zhvillohet një koncept, kontrolli është parësor. Është thelbësore të kuptohet se si AI përpunon informacionin, duke siguruar që rezultatet të mbeten të qëndrueshme. Ky kuptim lejon që procesi i projektimit të jetë mjaft eksplorues duke ruajtur një nivel të caktuar kontrolli mbi daljen.

Procesi zakonisht fillon duke testuar një koncept me një prompt të shkurtër (ose një imazh), i cili më pas mund të ndryshohet me modifikues dhe parametra derisa, pas disa përsëritjesh, të arrihet rezultati i dëshiruar. Në Midjourney, mund të përfshihen disa teknika, të tilla si ripërzierja, nxitja e peshës mesatare të imazhit, kompozimi me shumë nivele, etj.

Pas-përpunimi ende luan një rol të rëndësishëm, pasi imazhet e krijuara janë të prirura për gabime dhe gjithmonë mund të përmirësohen.

Ardhja e këtyre mjeteve do të ndikojë në mënyrë të pamohueshme në disiplinë. Ndërsa arkitektët bëhen të rehatshëm duke përdorur mjetet e AI si Midjourney, ata ka të ngjarë ta shohin procesin e tyre të projektimit më të rrjedhshëm dhe dinamik, tha Marco. Shpejtësia dhe shkathtësia e AI lejojnë përsëritjen dhe eksplorimin e shpejtë të koncepteve të dizajnit, duke çuar në dizajne arkitekturore novatore dhe të guximshme që shtyjnë kufijtë e asaj që është e mundur në fushë. Këto mjete demokratizojnë gjithashtu procesin e projektimit, duke i bërë aftësitë e dizajnit të nivelit të lartë të aksesueshme për një gamë më të gjerë njerëzish. Në përgjithësi, integrimi i AI në arkitekturë dhe dizajn është një zhvillim emocionues që premton të sjellë një epokë të re kreativiteti dhe inovacioni./Media Ndërtimi

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending