Connect with us

Arkitekturë

Një shtëpi e pastër në linja dhe volume

Published

on

NGA: MATILDA TËRPOLLARI; FOTOGRAFIA: ARMAND HABAZAJ

INGRID MARTINI është një arkitekte dhe dizajnuese interieri, e specializuar në ndërtimin e arkitekturës së brendshme të objektit, me një eksperience 17-vjeçare në fushën e interierit e me një larmi punësh që spikasin për shumëllojshmërinë dhe larminë e tyre. Në panoramën e gjerë të arkitektëve të brendshëm, Ingridi është pa dyshim një zë i spikatur e me shumë stil. Kur merr një objekt të ri, Ingridi së pari studion hapësirën. Në një projekt interieri, plani i shfrytëzimit dhe dinamika e lëvizjeve nëpër ambiente është thelbësor për të. Përballja e parë është ajo me strukturën arkitektonike; një ndërtesë e re, me parametra bashkëkohorë dhe me një nivel të lartë rifiniture.

Plani i shfrytëzimit të apartamentit në fjalë, nuk përputhej me stilin e jetesës dhe kërkesat e banorëve të rinj, ndaj u desh të riformatohej, që zona e natës dhe ajo e ditës të ishin të ndara nga njëra-tjetra. Një nga kërkesat e banorëve të apartamentit ishte që ambienti i gatimit të qëndronte i veçuar nga zona e sallonit dhe të ishte i ndarë me derë, por kjo do ta bënte zonën e ditës jo vetëm të dukej më e vogël, por edhe personin që do të gatuante, të ndihej i izoluar nga pjesa tjetër. Për këtë arsye, u vendos që muri i cili konturonte ambientin e gatimit në planin fillestar, të zëvendësohej nga një i ri, por këtë herë prej xhami. Bëhet fjalë për një faqe të madhe e në përmasa të pazakonta për një apartament: plot 3 metra gjatësi. Kjo i dha menjëherë një frymëmarrje të re të gjithë zonës së ditës.

HAPËSIRA E PARË PREZANTUESE E APARTAMENTIT ËSHTË KORRIDORI, me përmasa të reduktuara, por duke qenë se nuk ka konture, perceptohet më i madh nga sa është në të vërtetë. Kësaj i vjen në ndihmë edhe një faqe e tërë me kanate pasqyrë, pas të cilave fshihet një dollap xhaketash e këpucësh. Ndriçimi i duhur dhe paleta kromatike e zgjedhur kanë ndihmuar që kjo hapësirë të jetë mjaft e këndshme.

MË PAS KALOHET NË SALLON, ku në shpinën e divanit të madh qëndron faqja e madhe e xhamit, e cila kufizohet me ambientin e gatimit, duke bërë që hapësirat të shkrihen me njëra-tjetrën dhe ndjesia e kubaturës të jetë më e madhe nga ç’është në të vërtetë. Zona e ndenjjes është kompakte, por edhe e lirshme, e studiuar për të pasur komoditetin, i cili është primar, por edhe rrjedhshmërinë e lëvizjes, pasi kjo hapësirë është zemra e shtëpisë.

NË ZGJATIM TË SALLONIT, ME KONTURE TË PANDËRPRERA, VJEN ZONA E NGRËNIES DHE NJË BIBLIOTEKË E VOGËL.

Zona e gatimit ka akses shumë të lehtë, si nga zona e ditës, ashtu edhe nga hyrja kryesore e shtëpisë. Për të është zgjedhur një dizajn modern, pothuajse minimalist, shumë i pastër në linja e në volume, e me një ritëm rigoroz të dimensionit të kanateve. Ngjyra e rërës unifikon materialet dhe i jep një ndjesi të lehtë e transparente, pothuajse sikur qëndron pezull.

TRI DHOMAT E GJUMIT kanë një format drejtkëndor, me përmasa të plota, gjë që i bën shumë komode. E veçanta e tyre qëndron në trajtimin për t’i dhënë një atmosferë të ngrohtë e të ëmbël në finiturë, materiale dhe ngjyrë.

Ngjyrat janë një element dallues i arkitektes, e cila shquhet për përzgjedhjen e guximshme e të pazakontë të tyre. Loja e ngjyrave është e dukshme në të tria dhomat dhe shoqërohet me tone shumë elegante të ngjyrave pastel. Kësaj i shtohet edhe ndjeshmëria e lartë në zgjedhjen e pëlhurave e tapicerive dhe ndriçimi i shtresëzuar, i cili gjeneron ekuilibër, por edhe shumë ngrohtësi.

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending