Connect with us

Arkitekturë

Gjama e Teatrit Kombëtar

Published

on

“Goditja mbi Dubrovnik – jam i tmerruar ta them këtë, por jam i obliguar – ka qenë e drejtuar qëllimshëm mbi një bukuri shembullore! Sulmuesit të kujtojnë të çmendurin i cili gruas bukuroshe i hidhte acid në fytyrë duke i premtuar një fytyrë të re, më të bukur!” – Bogdan Bogdanoviq, Mbytja me ritual e qytetit (Ritualno ubijanje grada), 1994.

Shkruan: Arkitekt Arbër Sadiki

Në mesin e viteve të 90-ta kur po lexoja profesorin Bogdanoviq që shkruante për Hunët e shekullit të njëzetë, siç i quante ai bashkëkombasit e tij serb, të cilët në mënyrë rituale po granatonin qytetin shumëshekullor të Dubrovnikut – një mrekulli e qytetërimit mbarëbotëror, as që më kishte vajtur ndërmend se një çerek shekulli më vonë do të më duhej të shkruaj vet për Hunët e mi. Në fakt, për dallim nga profesori që shkruante për shkatërrime në kohë luftërash, ku rëndom mendjet e ndritura nuk janë ata që marin vendime, mua më duhet të shkruaj në kohë “paqe, demokracie dhe vlerash euro-atlantike”, kur rëndom do të duhet që shoqërisë ti prinin pikërisht mendjet më të ndritura të saj! Kjo e bënë situatën edhe më tragjike.

Më ka ndodhur shpesh që të shoh shfaqje teatrore të cilat gjatë gjithë kohën më mbanin konfuz. Jo pse ishin të paqarta por se hatatë që ndodhnin herë pas here në të, nuk mund të besoja se mund ti mendojë, e lëre më realizoj soji i njeriut. Më dukej si një ëndërr e keqe! Më duhej vetëm skena e fundit, aty ku e mira ngadhnjente mbi të keqen, për t’më bërë ta besoja se e gjithë shfaqja ishte e vërtetë dhe se të gjitha të bëmat paraprake ishin vetëm një islustrim për natyrën djallëzore dhe gadishmërinë që individ të caktuar posedojnë dhe janë në gjendje ta manifestojnë, por që asnjëherë nuk mund të jenë ata triumfuesit.

Ngjajshëm më ka ndodhur edhe me gjithë procesin rreth ndërtesës së Teatrit Kombëtar në Tiranë. Kur u hodh fillimisht idea e shembjes së ndërtesës ekzistuese për të ndërtuar një të re, mendove se do të duhej të ishte ndonjë uvertyrë teatrore e trisht sa për të zgjuar kurreshtjen e publikut për rrjedhat e mëtutjeshme të shfaqjes, por që padyshim në skenën e fundit personazhi kryesor (godina e teatrit) do të ngadhënjejë.

Errësira nga vinte idea për shembjen e ndërtesës së teatrit, errësira që përcolli gjithë procesin e mëtutjeshëm, dhe deri tek akti final i shembjes në errësirë, në bëri të kuptoj gjithëçka. Ato që nga errësira krijohen, në errësirë veprojnë dhe në errësirë zhduken, janë fantazmat. Ndaj në këtë shfaqje s’kishim si të kërkonim përfundim njerëzor, sepse aktori njeri nuk ishte personazh fare. Kishim të bënim me shfaqje fantazmash. Skenarist–fantazmë, regjisorë – fantazmë, kostumograf– fantazmë, skenograf– fantazmë, aktor– fantazmë…, fantazma fund e krye. Erdhën, na tmerruan dhe ikën në errësirë!

Por, fantazmat jo gjithmonë vijnë vet. Shpesh, ato i ftojmë ne. Mbajë mend si i vogël më thoshte gjyshja: Mos fishkëllo natën se vijnë fantazmat!Nëse kthejm kokën dhe shikojmë te kaluarën tonë, me sa duket ne kemi fishkëlluar jo rrallherë natën. Për pesëdhjetë vite me rashë i fishkëlluam një fantazmeje që rrënoi kisha dhe xhamia, biblioteka dhe shtëpia, e mbi të gjitha rrënoi dinjitetin njerëzor. Tash e tridhjetë të tjera u fishkëllojmë me rotacion mbetjeve të këtyre fantazmave të cilat sikur nuk na tmerruan mjaftueshëm ato pesëdhjetë vitet e para! Në fakt edhe më keq. Kemi krijuar modelin se udhëheqësit tanë me patjetër duhet të jenë fantazma. Ata duhet detyrimisht të vijnë nga e kaluar e errët, të veprojnë në errësirë, dhe të na mbajnë në errësirë! Shepesh më duket se ka filluar të na pëlqej errësira! Të na pengojë rrezja e dritës! Uroj që ajo tymnaj e trishtë që liroi teatri jonë kombëtar deri sa po jepte shpirt, që më ngjau si një gjamë përbashkët e: Mihal Popit, Liza Vorfit, Marie Logorecit, Sandër Prosit, Kadri Roshit, Sulejman Pitarkës, Besa Imamit, Agim Qiriaqit… e që në kor na thonin: SHQIPTAR SHPORRENI ERRËSIRËN! MOS KENI FRIKË DRITËN!

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending