Connect with us

Arkitekturë

Vdes në moshën 91 vjeçare arkitekti Gustav Peichl

Published

on

“DER STANDARD” kishte realizuar një intervistë me arkitektin Gustav Peichl vitin e kaluar, i cili vdiq dy ditë më parë në moshën 91 vjeçare.

Arkitekti austriak Gustav Peichl në ditëlindjen e tij të 90-të kishte thënë se i mungonte kreativiteti në arkitekturë në ditët e sotme.

“Ju lutem më shumë erotikë në arkitekturë!”, kishte thënë ai.

Më poshtë e gjeni intervistën e plotë:

Standard: Nesër është ditëlindja juaj e 90-të. Si ndiheni?

Peichl: Përveç faktit që nganjëherë njëra ose tjetra dhimbje më shqetëson, ndihem mirë. Kam një moshë të mrekullueshme!

Standard: Cila është gjëja e mrekullueshme për të?

Peichl: Që mund të bëj atë që dua. Me kalimin e kohës, bëhesh kursimtar dhe më pak i komplikuar. E keni parasysh, në një moshë të re shumë hetë drejtoheni për një jetë të tensionuar. Ajo ka mbaruar tani. Mund të qesh.

Standard: Çfarë po përpiqeshit të bënit në të kaluarën?

Peichl: Në gjithçka! Mos më kërkoni të rendit të gjitha këto! Do të më çonte në depresion.

Standard: Zyra e “Peichl & Partner” tani është e hapur. Partneri i saj, Christoph Lechner, është vënë në krye. A përfshiheni ende në punët e biznesit?

Peichl: Ndonjëherë e ngre gishtin lart (thumb up) dhe ndonjëherë, nëse diçka nuk më pëlqen, e vë poshtë (thumb doën). Përndryshe … Jo, e lë gjeneratën e re të sundojë. Është e rëndësishme ta vendosni botën në duar të të rinjve pasi të keni qëndruar reth e rrotull mjaftueshëm.

Standard: A vizatoni akoma?

Peichl: Jo, që një kohë të gjatë. Tani pothuajse nuk shoh asgjë më. Kam një degjenerim makular. Fusha ime e vizionit po bëhet më e vogël.

Standard: Si është një hartues pasionant dhe projektues i arteve të bukura me shikim të dobësuar?

Peichl: Mirë. Kam parë kaq shumë shtëpi të bukura dhe aq shumë gra të bukura në jetën time, dhe mund ta përballoj mirë. Unë jam një person me humor, gjithmonë kanë qenë, dhe kurrë nuk e kam marrë seriozisht fatin tim. I kam marrë gjërat me qetësi që në moshë të re, dhe për këtë gjithmonë kam pasur problem me kolegët e mi të arkitekturës.

Standard: Si ka ndryshuar arkitektura në vitet dhe dekadat e fundit?

Peichl: Ka disa djem dhe vajza të talentuar, padyshim. Por, para së gjithash, më mungon shkrimi personal, individual, sepse shumica e arkitektëve sot bashkohen në grupe – dyshe, treshe, katër, pesë, gjashtë – dhe bëjnë disa emra të çuditshëm, të gjithë aq të tmerrshëm sa jam i kënaqur që më është rritur harrësa. Dhe rezultati i krijuar në grup është zakonisht gjithashtu i dobët dhe mediokër. Asgjë e mirë nuk del prej saj. Dhe së dyti, askush nuk di të vizatojë më sot. Ata të gjithë e bëjnë vetëm me kompjuter. Shumëçka humb përmes kompjuterit.

Standard: Çfarë saktësisht humbet gjatë punës dixhitale?

Peichl: Shpirti. E kam ndjerë se si i afrohem arkitekturës duke vizatuar me dorë. Në skicim ju njihni shtëpinë, shumë kohë para se të ndërtohet. Dhe kështu arkitektura bëhet më e mirë dhe më e mirë me çdo vizatim që bëni. Kjo ka mbaruar sot. Mos më keqkupto! Sigurisht që kompjuteri është një ndihmë e shkëlqyeshme! Por nëse humbni masën, ndihma mbi në kurriz të krijimtarisë.

Standard: Si shprehet kjo humbje e krijimtarisë?

Peichl: Vetëm duhet t’i hapni sytë dhe të kaloni nëpër Vjenë! Ajo që është bërë vitet e fundit, me shndërrimet në papafingo, me rritjen e planifikuar në Muzeun e Vjenës, me projektin Heumarkt, me të gjithë rrokaqiejt që mbijnë si kërpudha në qytet, dhe me vendbanimet të pellgu në Aspern, është një krim në qytet. Häupl dhe planifikuesit e qytetit Vjenez, të gjithë janë të lajthitur!

Standard: Çfarë sugjeroni?

Peichl: Ju lutem më pak mediokritet dhe më shumë erotizëm në arkitekturë!

Standard: Dhe si?

Peichl: Epo, shumë lehtë! Çdo shtëpi e mirë ka zona erotike. Këto janë zona që gudulisin, që reagojnë në një mënyrë të caktuar kur bëni diçka me to. Ku janë këto zona erotike në arkitekturën bashkëkohore, ju lutem? Më trego vetëm një shtëpi të viteve të fundit, e cila tregon një erotizëm të caktuar ose qesh kur e shikoni atë. Të gjitha heshtin.

Standard: Shtëpitë tuaja janë duke qeshur.

Peichl: Po, shpresoj kështu! Të qeshurat, nofkat dhe surprizat e bëjnë jetën më të bukur. Më pëlqen të shikoj se si priten shtëpitë e mia, pasi ato papritmas quhen “torta Peichl”, “kapela me majë”, “shkolla si  shkop”. A nuk është mirë? Unë jam një vëzhgues pasionant i këtyre ngjarjeve. Unë jam një soditës! Jo vetëm në arkitekturë por edhe në jetë në përgjithësi. Edhe me gratë.

Standard: Cila është gjëja më e këndshme që keni parë ndonjëherë si soditës?

Peichl: Piramidat e Gizës, qyteti i vjetër i Barcelonës, rrugët e ngushta në Itali, shumë shtëpi të vogla gjysmë të drunjta në Gjermani dhe, më e rëndësishmja, Sophia Loren!

Standard: A e takuat personalisht?

Peichl: Po, një herë. Një grua tërheqëse. Arkitekturë e shkëlqyer!

Standard: Për 60 vjet ju karikaturizoni politikën austriake si Ironimus në “Presse”. Sa jeni i kënaqur me situatën aktuale politike?

Peichl: Epo, tani, unë jam goxha i lumtur sepse ai që njoh mirë është një njeri shumë i zgjuar, i talentuar, një “homo politicus” i vërtetë, i cili veproi me shkathtësi në zgjedhjen e njerëzve të tij.

Image result for gustav peichlImage result for gustav peichlImage result for gustav peichl

Arkitekturë

Çfarë është arkitektura kinetike?

Published

on

Dizajni kinetik është bërë një pjesë thelbësore e zhvillimit arkitektonik, nga shpikja e urave të lëvizshme në Egjiptin e lashtë deri te dhomat rrotulluese në shtëpinë e Sharifi-ha. Megjithatë, si arritëm nga kjo në këtë? Për të kuptuar konceptin e arkitekturës kinetike, le të hedhim një vështrim më të thellë në origjinën e saj.

“Kinetic” rrjedh nga fjala greke kinētikos, që do të thotë “lidhur me lëvizjen muskulare”, ndërsa përkufizimi arkitektonik është koncepti “lejimi i pjesëve të një strukture të lëvizin, pa zvogëluar integritetin strukturor”. me fjalë të tjera, është arkitekturë në formën e një trupi në lëvizje.

Një nga format më të hershme të arkitekturës kinetike është tenda e beduinëve, e përdorur në Afrikën e lashtë. Kjo strukturë elastike ftohëse është e adaptueshme ndaj klimës së shkretëtirës dhe urës së lëvizshme, një mekanizëm mbrojtës i zhvilluar në Egjipt dhe më vonë i përdorur zakonisht në shekullin e 15-të.

Megjithatë, arkitektët filluan të pranojnë konceptin e Arkitekturës Kinetike vetëm në fillim të shekullit të 20-të. Shembuj janë vizatimet e Yakov Chernikhov në Fantazitë arkitekturore dhe koncepti i pandërtuar i Thomas Gaynor për Ndërtesën Rotary në 1908, megjithatë këto botime ishin ende thjesht teorike.

Një projekt që u ndërtua ishte Villa Girasole nga inxhinieri i Marinës Angelo Invernizzi. E ndërtuar në vitin 1935, ajo është një shtëpi rrotulluese që ndjek lëvizjen e diellit për të maksimizuar nxehtësinë dhe dritën në brendësi. Girasole, e cila në italisht përkthehet në Luledielli, ndodhet në një bazë rrethore me diametër 44 metra dhe është një vepër e jashtëzakonshme arkitekturore e ndërtuar gjatë epokave të arkitekturës funksionaliste dhe futuriste.

Më vonë në shekullin e 20-të, arkitektët e zhvendosën fokusin e tyre në arkitekturën kinetike. Teori të tilla si Manifesti i Arkitekturës Mobile të Yona Friedman dhe Planifikimi Hapësinor i Qytetit, Pallati i Argëtimit të Cedric Price dhe Qyteti Plug-in i Peter Cooke u botuan. Megjithatë koncepti i arkitekturës kinetike u prezantua për herë të parë në vitin 1970 nga William Zuk, i cili botoi librin Kinetic Architecture. Kjo tërhoqi më tej interesin për konceptin kinetik ndërsa u zhvilluan shkenca kompjuterike dhe teknologjitë e ndërtimit.

Shembuj të tjerë përfshijnë shtëpinë Sharifi-Ha, e cila siguron vëllime banimi që rrotullohen për t’u kthyer në tarraca në verë dhe mbyllen në dimër, dhe Muzeu i Artit Milwaukee, me mburojën e tij të lëvizshme të diellit, i përbërë nga 72 pendë çeliku që palosen dhe shpalosen. sipas kohës së ditës, dhe Kulla Al Bahar, me një fasadë që ndjek lëvizjen e diellit për të çuar panelet e tekstilit me fije qelqi në formë ylli të hapen dhe mbyllen, duke mbrojtur banorët nga nxehtësia dhe shkëlqimi diellor.

Ka shumë shembuj të tjerë që shfaqin mundësitë e pafundme të arkitekturës kinetike, por në fund të fundit, dizajni kinetik ka ndikuar në ndërtesa në parametra të tillë si koha, moti, energjia dhe nevojat njerëzore që nuk janë statike, por më tepër dinamike. Si rezultat, dizajni kinetik i lejon ndërtesat të zhvillojnë sisteme komplekse që u përgjigjen nevojave të tyre të veçanta./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Rizhvillimi “i shëmtuar” në Liverpool, fiton çmimin për ndërtesën më të keqe të Britanisë

Published

on

Rizhvillimi i Lime Street në Liverpool nga studio britanike Broadway Malyan është emëruar ndërtesa e re më e keqe në vend në Kupën Carbuncle të këtij viti.

Organizuar nga revista e Mbretërisë së Bashkuar The Fence, gjyqtarët zgjodhën rizhvillimin e Lime Street si “ndërtesën e re shumë të keqe në Britani”, që kur konkursi u zhvillua për herë të fundit në 2018.

“Që nga shikimi i parë, dy nga paneli ynë e kishin këtë si përzgjedhjen e tyre numër një, dhe ndërsa lista e gjatë u ngushtua në një listë të ngushtë, kjo pjesë e tmerrshme e fatkeqësisë arkitekturore vazhdoi të qëndronte jashtë,” tha The Fence në njoftimin e çmimit.

Përfunduar në vitin 2019, dizajni i rizhvillimit të Broadway Malyan përmban panele metalike të gdhendura që përfshijnë një fasadë të rrugës që çon nga stacioni i trenit Liverpool Lime Street.

Panelet e gdhendura përshkruajnë ndërtesat shekullore që u shkatërruan për t’i hapur rrugë rizhvillimit, i cili tani përmban një hotel dhe strehim studentësh.

I ringjallur nga The Fence për vitin 2024, Carbuncle Cup synon të identifikojë ndërtesat më të këqija të Mbretërisë së Bashkuar. Ajo u drejtua çdo vit midis 2006 dhe 2018 nga revista e arkitekturës Building Design (BD)./Media Ndërtimi

Continue Reading

Arkitekturë

Arkitektura e kontrollit: Peizazhet e çuditshme postmoderne të Koresë së Veriut

Published

on

Rrokaqiejt postmodern bashkëjetojnë me monumente socialiste në shtetin e izoluar. Shumë prej fotografive janë të publikuara nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve dhe nuk kanë datë se kur janë bërë.

Ndërtesat e larta e shumëngjyrëshe shihen përreth një monumenti të vjetër në Phenian në Korenë e Veriut, 11 shtator 2018, shkruan Radio Evropa e Lirë.

Pamje gjatë natës e distriktit Songhua në lindje të Phenianit, në Korenë e Veriut. Fotoja është publikuar nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve (KCNA), por nuk ka datë se kur është bërë.

Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong Un, gjatë një vizite në një zonë të zhvilluar banimi në rrethin Huaseong në Korenë e Veriut, në këtë foto të publikuar më 6 prill 2024 nga Agjencia Qendrore Koreane e Lajmeve, KCNA.

Pamje e përgjithshme gjatë ceremonisë së hapjes së Fermës së Serës Ryonpho për të shënuar përvjetorin e themelimit të Partisë së Punëtorëve në pushtet, në Korenë e Veriut, në këtë foto pa datë, e cila u publikua më 11 tetor 2022 nga KCNA-ja./Media Ndërtimi

Continue Reading

Trending