Arkitekturë
Piramida e Luvrit, budallallëku që u shndërrua në triumf
![](https://ndertimi.info/wp-content/uploads/2019/05/Capture-2.jpg)
Në vitin 1983, kur I.M. Pei, mori një nga projektet më të shquara të karrierës së tij – modernizimi i Luvrit – ai e mbajti projektin sekret nga firma e tij. Për katër muaj, Pei nuk i tregoi ekipit të tij në New York se François Mitterrand, presidenti francez, i kishte kërkuar personalisht atij të rishikojë një nga muzetë më të famshëm të artit në botë. Pei dëshironte kohë për të shqyrtuar fushëveprimin e projektit përpara se të merrej vesh për ta marrë atë.
Sfidat e atij që Mitterrand e kishte quajtur projektin e tij të Grand Louvre, ishin të panumërta. Këtu ishte një nga koleksionet më të bukura të artit në botë, megjithatë ndërtesat historike që e strehonin atë ishin në gjendje të keqe, galeritë ishin të shkëputura dhe shumë vizitorë humbeshin në korridoret e labirintit në kërkim të një prej vetëm dy banjove publike. Galeritë kishin për pjesën më të madhe të brendshme, duke lënë kuratorët pa asnjë hapësirë prapa skenës për të menaxhuar, ruajtur dhe kujdesur për veprat e artit, shkruan ArchitectMagazine, transmeton Ndërtimi.info.
Pei bëri disa udhëtime klandestine në Paris për të studiuar Luvrin, duke ecur në galeritë dhe bazat e saj. Ai gjithashtu studioi arkitekturën historike të peisazhit të projektuesit të njohur francez André Le Nôtre. Pei pa një zgjidhje: Ai mund të vendoste një hyrje të re në Cour Napoleon të mbushur me zhavorr, një oborr të jashtëm të rrethuar nga ndërtesat ekzistuese të muzeut. Infrastruktura e re nëntokësore mund të krijojë një zonë pritëse funksionale dhe mikpritëse, si dhe një sistem të hapësirave publike dhe qarkullimit për vizitorët për të hyrë tek koleksionet. Hyrja e re do të jetë në mes të oborrit, shënuar me një gjest skulpturor të tejdukshëm për të përcaktuar ardhjen e vizitorëve dhe për të ndriçuar nëntokën, gjithnjë duke respektuar ndërtesat historike. Pei e pranoi sfidën.
Zhurma filloi edhe para se Pei të zbulonte dizajnin e piramidës së famshme të xhamit dhe metalit 71 metra të gjatë. Për të kuptuar ndryshimet gjithëpërfshirëse në Luvër, është e rëndësishme të mbani mend ndryshimet gjithëpërfshirëse në politikën franceze në atë kohë. Në vitin 1981, Mitterrand, një socialist, e befasoi vendin duke zhvendosur detyrën e tij konservatore në zgjedhje. Ai dyfishoi investimet në art, dhe krijoi një listë të projekteve të mëdha. Për Luvrin, i cili kryesonte listën e tij, ai e donte Pein që nga fillimi, duke i dhënë fund një konkursi të hapur dhe duke shtrënguar firmat franceze në favor të arkitektit kinezo-amerikan. Vendimi i njëanshëm i zemëroi shumë.
Pastaj Pei zbuloi dizajnin e tij. Përgjigjja ndërkombëtare ishte e shpejtë dhe brutale. E quajtur “Beteja e Piramidës”, Pei dhe Mitterrand u dënuan përjetësisht, me një histori të vitit 1985 të New York Times që rrumbullakëson kritikat: Piramida ishte “një shaka arkitekturore, një shaka, një ndërhyrje anakronike e simbolizmit të vdekjes egjiptiane në mes të Paris, dhe një budallallëk megalomanik i imponuar nga z. Mitterrand”.
Në vitet e para të projektit një dekadësh, Pei ishte tallur publikisht. “Kur e tregova idenë e parë për publikun, do të thosha se 90 për qind ishin kundër tij”, tregoi Pei në një dokumentar të PBS. “Viti i parë dhe gjysma ishte vërtet ferr. Unë nuk mund të ecja në rrugët e Parisit pa njerëz që më shikonin sikur dëshironin të më thoshin: ‘Po shkon përsëri. Çfarë po bën këtu? Çfarë po bën me Louvrin tonë të madh?’”.
Sot, piramida në Luvër rivalizon Kullën Eiffel (një projekt gjithashtu i lindur në polemikë) në përcaktimin e peisazhit parisian.
![](https://ndertimi.info/wp-content/uploads/2022/04/logo-ndertimi.png)